Τι ανακάλυψε η Μαρία Μανωλέλη για την έμφυλη βία στην Ελλάδα, γράφοντας το βιβλίο της «Μέσα Πέτρα»
«Μέσα Πέτρα». Ένα βιβλίο μυθοπλασίας με άξονα μια συγκαλυμμένη δολοφονία, με φόντο την Κρήτη της δεκαετίας του '70. Η συγγραφέας του, Μαρία Μανωλέλη, ακολουθώντας τα χνάρια των ιστοριών της Κρήτης, ανακαλύπτει όχι μόνο εικόνες της καθημερινής ζωής που έμεναν στο συρτάρι, αλλά και πως τα «σιωπηλά» περιστατικά ανά την Ελλάδα όπου η έμφυλη βία είχε πραγματικά θύματα, είναι περισσότερα από όσα νομίζαμε. Το «Μέσα Πέτρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός, και η συγγραφέας του μας λέει την ιστορία του. DOCTV.GR | ΦΩΤΟ: ΒΑΛΙΑ ΦΩΤΙΟΥ
9 Δεκεμβρίου 2020
«Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο μου τον Αύγουστο του 2019 ενώ βρισκόμουν στην Κρήτη και κανονικά θα έπρεπε να κάνω μόνο διακοπές περνώντας πραγματικά όλη τη μέρα στη θάλασσα. Η αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω ήταν τα εγκαταλελειμμένα σπίτια που έβλεπα στα χωριά γύρω από τον Άγιο Νικόλαο. Με περιέργεια στα όρια της αδιακρισίας πήγαινα και άνοιγα τις πόρτες, φωτογράφιζα τα λιγοστά έπιπλα και τα πειστήρια ότι τα στοιχειωμένα αυτά δωμάτια τα είχαν μέχρι πρόσφατα κατοικήσει ζωές.
Μία κορνιζαρισμένη φωτογραφία –κάτι ανάμεσα σε φωτογραφία και ζωγραφιά– μιας όμορφης νεαρής γυναίκας σε έναν ξεθωριασμένο τοίχο μου έδωσε στα χέρια μου την νεκρή ηρωίδα του βιβλίου, τη Δέσποινα. Το βιβλίο μιλάει για ένα συγκαλυμμένο φονικό που έγινε στο χωριό Πέτρα στο τέλος της δεκαετίας του ’70. Ενώ πρόκειται για μυθοπλασία η ιστορία θυμίζει αληθινά δράματα από αυτά που κυκλοφορούν εν είδει ψιθύρων, φήμης ή συνομωσίας.
«Κατάλαβα για ακόμα μία φορά πως η απάντηση σε όλα είναι ο άνθρωπος και πως οι ιστορίες γράφονται από τα πάθη και τα λάθη»
Το τρομακτικό στοιχείο που ανακάλυψα γράφοντας τη «Μέσα Πέτρα» είναι η πληθώρα των περιστατικών ανά την Ελλάδα όπου η έμφυλη βία είχε θύματα συζύγους, μητέρες, μικρά κορίτσια. Δεν ήθελα μάλλον να το πιστέψω όμως οι ιστορίες που άκουγα να έχουν συμβεί, σε χωριά της Πελοποννήσου, της Μακεδονίας και σε άλλα μέρη της Ελλάδας με έκαναν να συνειδητοποιήσω πως ναι, με την έλλειψη έρευνας, αυτοπτών μαρτύρων και μέσων εξιχνίασης πολλές δολοφονίες κρίθηκαν «ατυχήματα» και η ζωή συνεχίστηκε κανονικά για όλους πλην των οικείων.Ένα δεύτερο στοιχείο που ανακάλυψα κι έχει να κάνει με τη διαδικασία της συγγραφής είναι πως αδιάφορες λεπτομέρειες που συγκρατούσα στη μνήμη μου σε όλη μου τη ζωή έρχονταν στο μυαλό μου όσο έγραφα το βιβλίο ζητώντας μου να ενταχθούν στην ιστορία.
Η καταγωγή μου από ένα χωριό του Ρεθύμνου και τα όσα παιδικά καλοκαίρια πέρασα εκεί με εφοδίασαν με πληροφορίες για την περιγραφή των σπιτιών, των εθίμων, της νοοτροπίας αλλά κυρίως της κρητικής διαλέκτου. Αφηγήσεις της μητέρας μου ήρθαν και ενσωματώθηκαν στην ιστορία αντικατοπτρίζοντας μια καθημερινότητα της Κρήτης του προηγούμενου αιώνα που δεν θα ήταν δυνατόν να ήξερα αν δεν τα είχα ακούσει ως βιώματά της.
Υπάρχει και κάτι κωμικοτραγικό σε όλη αυτή την ιστορία. Κανείς από τους παλιότερους Κρητικούς της οικογένειας μου συμπεριλαμβανομένης και της μητέρας μου δεν είναι εν ζωή. Η μόνη ηλικιωμένη θεία που έχω πλέον στην Κρήτη έχει υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και οι πληροφορίες της δεν θα μπορούσαν να είναι ακριβείς. Και ενώ μου είχαν διηγηθεί πλήθος ιστοριών για τον τόπο ενώ εγώ βαριόμουν να τις ακούω, τώρα που χρειαζόμουν λεπτομέρειες δεν ήταν κανείς τους «εύκαιρος» να μου δώσει τις πληροφορίες που έψαχνα. Το ρόλο τους αυτό όμως τον πήραν οι «γιαγιούλες μου», οι θερινές γειτόνισσες μου στην Κριτσά Λασιθίου, καθώς και τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου που θυμούνταν χωροφύλακες επί το έργον, προξενιά και διάφορα περιστατικά που με βοήθησαν πολύ στην αφήγηση.
Τέλος, κι ενώ μπήκα στα βαθιά νερά μιας νοοτροπίας που θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν επικρατεί πια, κατάλαβα για ακόμα μία φορά πως η απάντηση σε όλα είναι ο άνθρωπος και πως οι ιστορίες γράφονται από τα πάθη και τα λάθη.
Info: Η Μέσα Πέτρα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ.
εμφάνιση σχολίων