0
1
σχόλια
315
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
«Απολαμβάνουμε όταν η λάμψη της επιφάνειας ξεθωριάζει με το πέρασμα τού χρόνου». Από τον Ιάπωνα συγγραφέα, Τζουνίτσιρο Τανιζάκι
 
DOCTV.GR | PHOTO: UNSPLASH
22 Σεπτεμβρίου 2020
Γιατί το δικό μας πνεύμα δεν βρίσκει τη γαλήνη σε τίποτα γυαλιστερό. Οι Δυτικοί χρησιμοποιούν επιτραπέζια σκεύη ασημένια, ατσάλινα ή από νίκελ, τα οποία τα στιλβώνουν μέχρι να λάμψουν, πράγμα που εμείς το αντιπαθούμε.

Αν και χρησιμοποιούμε κι εμείς το ασήμι στις τσαγιέρες, τα κύπελλα και τις καράφες του σάκε, δεν τα στιλβώνουμε όπως κάνουν εκείνοι. Αντίθετα τα απολαμβάνουμε όταν η λάμψη της επιφάνειας ξεθωριάζει με το πέρασμα τού χρόνου κι έρχεται και παίρνει ένα χρώμα μαύρο καπνισμένο, και σε κάθε σπιτικό έχει συμβεί ν’ ακούσει μια χωρίς καλαισθησία υπηρέτρια τα εξ αμάξης από τη νοικοκυρά, επειδή εξαφάνισε, γυαλίζοντάς τα μέχρι να γίνουν καθρέφτες, την πατίνα που με τόσους κόπους είχε εναποθέσει ο χρόνος στα ασημικά.


Απόσπασμα από το βιβλίο του Τζουνιτσίρο Τανιζάκι, Το εγκώμιο της σκιάς, εκδ. Άγρα. Ο Τζουνίτσιρο Τανιζάκι (24 Ιουλίου 1886-30 Ιουλίου 1965 ) ήταν Ιάπωνας συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Τα πρώτα του έργα είναι επηρεασμένα από τις επιδεικτικά μποέμικες τάσεις που χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνία της Ευρώπης εκείνη την εποχή και είναι φανερή σ' αυτά η επιρροή του Έντγκαρ Άλαν Πόε, του Μπωντλαίρ και του Όσκαρ Ουάιλντ. Το πάθος του για τη Δύση, τον κινηματογράφο, τις διατροφικές συνήθειες και τη μόδα της ήταν εφήμερο – παρέμεινε όμως μέχρι το τέλος της ζωής του ζωντανή η αγάπη του για τη δυτική λογοτεχνία, την οποία μελέτησε ευρέως, και κατά εποχές μετέφρασε έργα δυτικών λογοτεχνών στη μητρική του γλώσσα. Ταυτόχρονα απορροφήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, καθώς περνούσαν τα χρόνια, από τις παραδόσεις και την κουλτούρα του Κάνσαϊ. Θεωρείται ένας από τους γίγαντες της ιαπωνικής λογοτεχνίας και τα έργα του καλύπτουν τεράστια θεματική και στυλιστική γκάμα, συνιστώντας το καθένα μία αναφορά σε κάποιο διαφορετικό λογοτεχνικό είδος.


Διαβάστε επίσης:
Kintsugi: Η ομορφιά του ραγίσματος
Ένα κομμάτι ουτοπίας
Ελύτης: Ο χρόνος
Καπότε: Ο χρόνος είναι απατεώνας
«Όλοι είναι ένα τίποτα μέχρι να τους αγαπήσει κάποιος»
εμφάνιση σχολίων