Μαρία Λαϊνά: Τι Α' ΠΡΟΣΩΠΟ όμορφη που είναι η ζωή

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Υπάρχει βέβαια και η χαρά της ζωής, υπάρχει, ναι, ανυπερθέτως. Όχι η απάθεια, όχι η γαλήνη, η εκπλήρωση, το ωκεάνιο συναίσθημα, όχι αυτό που παρακολουθείς στο πρόσωπο ενός ανατολίτη μοναχού που έχει καταφέρει με ασκήσεις να παίρνει το μυαλό του από δω και να το βάζει εκεί, κάτι σαν μυϊκή απάθεια.

Υπάρχει και η απλή χαρά της ζωής την οποία απολαμβάνουν ανενόχλητη κυρίως όσοι υστερούν ή υπερέχουν σε αντίληψη, όσοι έστω έχουν προικιστεί με άλλα γονίδια, ναι, δεν ξέρω, το πιστεύω ακράδαντα, τώρα να δεις τι θ’ ακούσω: θ’ ακούσω ότι ποια είμαι εγώ για να κρίνω τους άλλους, ένα σωρό ανθρώπους που έχουν περάσει μια ήσυχη απλή ζωή χωρίς πολλά πολλά, με χαρές και λύπες, λίγο από δω και λίγο από κει, λίγο έξω λίγο μέσα, λίγο νωθρή και άλλοτε θορυβώδη, ναι, αυτοί κυρίως απολαμβάνουν τη χαρά της ζωής, αυτοί απολαμβάνουν ξένοιαστοι το αεράκι της χαράς της ζωής, αυτοί δροσίζονται εύθυμα από το αεράκι της χαράς της ζωής, ε, ναι, ποιος άλλος θα δροσιζόταν ανέμελος κι ευδιάθετος από το αεράκι της ζωής, ποιος θα ένιωθε αυτή την ανενόχλητη γλύκα, την αδιατάραχτη χαρά, τη ζωώδη χαρά, τη ζωώδη αναίτια και ανέξοδη γι’ αυτό χαρά, τη διαρκώς νέα και διόλου ξεφτισμένη χαρά, τη ροδομάγουλη απρόσκοπτη ενθουσιώδη χαρά, την αυθόρμητη και πρωτόγονη και αυτάρεσκη χαρά, που ο διαταραγμένος κανονικός αδυνατεί να την αισθανθεί σε διάρκεια τουλάχιστον, ε, ναι, αδυνατεί.

εμφάνιση σχολίων