Από την Μελίτα Κάραλη
Ένα κρεσέντο από γυναικείους κώλους, λαϊκή απογευματινή, στο δελτίο ειδήσεων. Το θέμα για την επαναλειτουργία των οργανωμένων παραλιών φιλοξενεί τον Δήμαρχο τάδε, σ΄ένα επικό split screen: όση ώρα απαντάει ψύχραιμος στην μισή οθόνη που του αναλογεί, δίπλα του ξεπηδάνε γυναικείοι κώλοι. Δεν μιλάμε για το «γνωστό» σεξιστικό ρεπορτάζ στις παραλίες όπου τα γενικά πλανάκια λουόμενων διαδέχονται κοντινά σε κώλους. Όχι, εδώ μιλάμε για ρυθμό τσόντας όπου ακέφαλοι γυναικείοι κώλοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον καθ’ όλη την διάρκεια της σύνδεσης. Εδώ ένας κώλος σκύβει, εδώ ένας κώλος βάζει αντηλιακό, εδώ ένας κώλος είναι έτοιμος να κάνει βουτιά.DOCTV.GR
16 Μαΐου 2020
Είναι το ίδιο δελτίο ειδήσεων στο οποίο ακούμε λίγο μετά ότι η Ελένη, το θύμα ενός αδιαμφισβήτητου βιασμού από δύο δολοφόνους ήταν «ένα κόσμημα». Η εισαγγελέας, το είπε, στην πολυσυζητημένη τελική απαγγελία της όταν απευθύνθηκε στους γονείς της βιασμένης, δαρμένης, βασανισμένης, δολοφονημένης Ελένης προκειμένου να τους διαβεβαιώσει ότι είχαν για παιδί μια «ανυποψίαστη παρθένα».
Είναι το ίδιο δελτίο ειδήσεων όπου ο Α. Κούγιας, ο δικηγόρος της οικογένειας Τοπαλούδη μας διαβεβαιώνει ότι η Ελένη μιλούσε 5 γλώσσες, ότι ήταν με το ένα πόδι στο διπλωματικό σώμα αν και μόλις 21 χρόνων, ότι όλοι την αγαπούσαν… Η ηθική της βιασμένης, δαρμένης, βασανισμένης, δολοφονημένης Ελένης ήταν άσπιλη, «παρ΄ όλο που οι συνήγοροι των δολοφόνων της επιχείρησαν να αποδείξουν το αντίθετο, και αδιαφόρησαν για την υστεροφημία της».
Αν η Ελένη μιλούσε τα ελληνικά κουτσά–στραβά, δούλευε σε μπαρ και οι γονείς της ήταν άνεργοι, η κοινή γνώμη και η δικαιοσύνη θα ήταν διαφορετική; Δεν μιλάμε για εικασία, μιλάμε για βεβαιότητα.
Στην Αμερική οι φεμινιστικές ομάδες έχουν υιοθετήσει το σύνθημα Είμαι Τσούλα προκειμένου να ακυρώσουν την κανονικότητα όπου το θύμα οφείλει να αποδείξει ότι ΔΕΝ άξιζε όσα έπαθε από τους βιαστές του, ότι ΔΕΝ είναι σεξουαλικό ον, ότι ΔΕΝ προκάλεσε τις συμφορές της ανθρωπότητας σαν την Εύα, τη γκόμενα του Αδάμ.
Ένας καμεραμάν που ζουμάρει χωρίς άδεια στους κώλους ανυποψίαστων γυναικών σε δημόσιο χώρο, ένας δήμαρχος που δεν προσβάλλεται όταν γίνεται συνοδευτικό σεξιστικού υλικού, ένας έγκριτος δημοσιογράφος που ανέχεται το δελτίο του να αναπαράγει τον σεξισμό δεκαετιών, μια γυναίκα εισαγγελέας που υιοθετεί τα ηθικά επιχειρήματα του ανδροκρατούμενου κόσμου, και ορίστε, έχεις διατυπώσει τη γλώσσα και την συνείδηση του κάζουαλ σεξισμού, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις.
Από τη μια πλευρά του «γυαλιού» τα κανάλια, δικαστήρια, άνθρωποι του νόμου, της πολιτικής και του Τύπου. Από την άλλη πλευρά οι θεατές –ενήλικοι και ανήλικοι– οι οποίοι καταναλώνουν και αναπαράγουν τις καθημερινές βεβαιότητες της πατριαρχίας.
Και στη μέση (άλλη) μια βιασμένη, βασανισμένη, δολοφονημένη Ελένη.
Διαβάστε επίσης:
«Είμαι τσούλα»
Τί μού έμαθε η δίκη του βιασμού μου
Η αγόρευση της εισαγγελέως για την υπόθεση Τοπαλούδη
εμφάνιση σχολίων