Προστατευτική στολή για clubbing σχεδίασε αμερικανική εταιρεία
Συναυλίες ακυρώθηκαν, μπαρ και κλαμπ έκλεισαν μέχρι νεοτέρας, τα θέατρα σιωπούν. Όλοι περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε καλλιτέχνες και εργαζόμενους κάθε κλάδου (από τον μουσικό ως τον dj και από τον ιδιοκτήτη μέχρι τους πάσης φύσεως τεχνικούς και προμηθευτές) να κρατούν την ανάσα τους με αγωνία για το αύριο. Μέσα στην βασιλεία του social distancing και των απολυμαντικών, φαντάζει δύσκολο να οραματιστούμε το πώς θα ήταν αν έπρεπε να στεκόμαστε στα δύο μέτρα μακριά από ένα κάρο άλλους αγνώστους μέσα στον ίδιο χώρο, ή να καθίσουμε στην ίδια καρέκλα όπου πριν από εμάς κάθισαν άλλοι και να ακουμπήσουμε αναπαυτικά, χωρίς να την έχουμε λούσει πρώτα με χλωρίνη.ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
1 Μαΐου 2020
Μια αμερικανική εταιρεία σκέφτηκε να δημιουργήσει μια φουτουριστική στολή προστασίας, ως πρόταση λύσης στη μετάδοση του ιού, για να επανέλθουν οι μαζικές εκδηλώσεις, καθώς η παράταση των μέτρων, εκτός από τα προφανή οφέλη, έχουν επίσης μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία και στην ψυχική υγεία.
Ονομάζεται Micrashell και μοιάζει βγαλμένη από το φιλμ Tron. Ο σχεδιασμός της παραπέμπει σε διαστημική στολή. Περιλαμβάνει ρυθμιζόμενο σύστημα εξαερισμού, φίλτρα αέρα, καθώς και σύστημα τροφοδοσίας για να πίνουμε ενώ τη φοράμε. Επίσης έχει κάμερα που συνδέεται με το smartphone για να τραβάμε φωτογραφίες και βίντεο, καθώς και φορτιστή. Και για τον clubber διαθέτει εσωτερικά ηχεία που μπορούν να συνδεθούν ασύρματα με τον DJ, καθώς και ηχείο στην πλάτη που μεταδίδει τις δονήσεις του ήχου στο σώμα του χρήστη. Τα φωτάκια led τα ρυθμίζουμε εμείς, ώστε να επικοινωνούμε με τους άλλους: π.χ. κόκκινο όταν θέλουμε την ησυχία μας, κίτρινο αν μας βάρεσε η τεκίλα στο κεφάλι, φως-ουράνιο τόξο όταν θέλουμε να εκφράσουμε ευχαρίστηση.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως μία κάποια λύση, ειδικά αν τη δει κανείς ώρες που η απομόνωση βαράει κόκκινο και νοσταλγεί τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, που χοροπηδούσε μαζί με εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλους καταϊδρωμένους, υπό τους ήχους δυνατής μουσικής. Μια δεύτερη σκέψη όμως, είναι η επαφή. Αυτή που καμία οθόνη δεν μπορεί να υποκαταστήσει και δεν γίνεται πίσω από ένα προστατευτικό γυαλί. Ο ανθρώπινος παράγοντας, η αγκαλιά, το άρωμα των μαλλιών του διπλανού μας, η αίσθηση μιας δροσερής μπύρας στο χέρι.
Οπότε το ερώτημα παραμένει: αν φορούσαμε μια «διαστημική» στολή, που θα μας επέτρεπε να συνωστιζόμαστε χωρίς τον φόβο του ιού, θα θέλαμε ακόμη να πάμε σε συναυλίες ή για clubbing; Α! Και το ερώτημα του πώς πάει κανείς τουαλέτα, επίσης παραμένει άλυτο.
εμφάνιση σχολίων