Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Όργουελ: Οι εθνικιστές

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Οι «εθνικιστές» κάθε είδους όχι μόνον αποφεύγουν να αποδοκιμάσουν τις θηριωδίες που διαπράττονται από τους «δικούς» τους, αλλά διαθέτουν και την αξιοσημείωτη ικανότητα να μην τις πληροφορούνται καν. Επί περίπου έξι χρόνια, οι Βρετανοί θαυμαστές του Χίτλερ είχαν «καταφέρει» να αγνοούν την ύπαρξη του Νταχάου και του Μπούχενβααλντ. Αλλά και αυτοί που εξανίστανται μαθαίνοντας ότι υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γερμανία συχνά «αγνοούν» –ή απλώς «κάτι έχουν ακούσει» σχετικά– ότι στρατόπεδα συγκέντρωσης υπάρχουν και στην Σοβιετική Ένωση.

Οι περισσότεροι Βρετανοί φίλοι της Σοβιετικής Ένωσης ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν «ουσιαστικά» να μάθουν για τον λιμό του 1933 στην Ουκρανία, ο οποίος άφησε πίσω του μερικά εκατομμύρια νεκρούς. Αρκετοί συμπατριώτες μας δεν είχαν καν ενδιαφερθεί να πληροφορηθούν ότι οι εβραίοι της Γερμανίας και της Πολωνίας εξολοθρεύονταν συστηματικά καθ' όλη την διάρκεια του πολέμου. Ο αντισημιτισμός τους τούς «βοηθούσε» να απωθούν κάθε πληροφορία για το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα.

Για τον «εθνικιστή» ένα γεγονός μπορεί να είναι αληθινό και μη αληθινό, γνωστό και άγνωστο. Ένα γνωστό συμβάν μπορεί να είναι τόσο δυσβάστακτο ώστε να απωθείται, να μην αξιολογείται καν με την λογική, μπορεί επίσης, να λαμβάνεται υπόψη στους υπολογισμούς και στις αναλύσεις του «εθνικιστή», χωρίς ωστόσο αυτός να το δέχεται –ούτε καν ενδόμυχα– ως γεγονός.


Απόσπασμα από το βιβλίο του Τζόρτζ Όργουελ, Για τον εθνικισμό και άλλα δοκίμια, εκδ. Πατάκη. O Τζορτζ Όργουελ (25 Ιουνίου 1903 - 21 Ιανουαρίου 1950), πραγματικό όνομα Έρικ Άρθουρ Μπλερ, ήταν Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αφοσίωση στον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Σπούδασε υπότροφος στο Ίτον, όπου πρωτοδημοσίευσε κείμενά του σε περιοδικά. Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ’ όπου παραιτήθηκε μια εξαετία αργότερα, αμφισβητώντας τον ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση. Στη συνέχεια έζησε για αρκετό καιρό φτωχικά σε Παρίσι και Λονδίνο, αλλάζοντας πολλά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Η απόφασή του ήταν συνειδητή και χαρακτηρίστηκε από την απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό. Τα βιβλία του Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου (1933), Μέρες της Μπούρμα (1934), Η κόρη του παπά (1935) και Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν (1937), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το 1944 ολοκλήρωσε τη Φάρμα των Ζώων, πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη Ρωσική Επανάσταση και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο 1984. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.


Διαβάστε επίσης:
Ο Όργουελ μιλάει
Τζόρτζ Όργουελ, ο ήρωάς μου
Έκο: Τα σημάδια του πρωτο-φασισμού

εμφάνιση σχολίων