«Μπορείς να είσαι ζωντανός αλλά μισοκοιμισμένος, ή να μισοχάνεις τα χρόνια που περνάνε, όσο πλήρως και να οξυγονώνεται το αίμα και ο εγκέφαλος σου, όσο σταθερά και αν χτυπά η καρδιά σου.» -Bill Hayes
«Είναι κλισέ να λες ότι χαίρεσαι που είσαι ζωντανός, ότι η ζωή είναι μικρή, αλλά το να λες ότι χαίρεσαι που δεν είσαι νεκρός, προϋποθέτει μια πολύ συγκεκριμένη εξοικείωση με την απώλεια.DOCTV.GR
7 Νοεμβρίου 2019
Εξοικείωση που έρχεται μόνο με την ηλικία ή με την βαθιά εμπειρία. Πρέπει να γνωρίζεις όχι απλώς τι είναι το να πεθαίνεις, αλλά τον θάνατο τον ίδιο, με όλη την απολυτότητα και το οριστικό του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεθάνει κανείς –ειρηνικά, ήσυχα, βίαια, αναπάντεχα, αργά, ευτυχισμένα, δυστυχισμένα, πολύ νωρίς. Αλλά νεκρός– ή είσαι ή δεν είσαι.
Το ίδιο δεν ισχύει για την ζωή, η οποία έχει αμέτρητες εκδοχές. Μπορείς να είσαι ζωντανός αλλά μισοκοιμισμένος, ή να μισοχάνεις τα χρόνια που περνάνε, όσο πλήρως και να οξυγονώνεται το αίμα και ο εγκέφαλος σου, όσο σταθερά και αν χτυπά η καρδιά σου.
Ευτυχώς, αυτή η κατάσταση διορθώνεται. Έχεις την δυνατότητα να μάθεις να παρατηρείς το εξαιρετικό και να κάνεις παύσεις και στάσεις –ώστε να θυμάσαι και να χαίρεσαι στιγμές της καθημερινής ζωής.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Bill Hayes «Ξάγρυπνη Πόλη: Η Νέα Υόρκη, ο Όλιβερ Σακς και εγώ» εκδ. Ροπή. Ο Μπιλ Χέις (William Brooke "Bill" Hayes, 1961) είναι αμερικανός συγγραφέας και φωτογράφος. Έχει γράψει τέσσερα βιβλία (Sleep Demons, Five Quarts, The Anatomist, Insomniac City: New York, Oliver και Me) ενώ έχει δημιουργήσει και το βιβλίο φωτογραφίας, How New York Breaks Your Heart. Αρθρογραφεί συχνά, κυρίως στους New York Times κι έχει τιμηθεί με Guggenheim Fellowship το 2013. Το τέταρτο βιβλίο του Hayes, το Insomniac City: New York, Oliver και Me, είναι τα απομνημονεύματα της ζωής του στη Νέα Υόρκη και της εξαετούς σχέσης του με τον νευρολόγο και συγγραφέα Oliver Sacks, που έγραψε τα «Ξυπνήματα» (εκδ. Καστανιώτη) βασιζόμενος στην παρατήρηση μιας ομάδας ασθενών σε μια κλινική στο Μπρονξ και πάνω στα ευρήματά του, βασίστηκε και η ομότιτλη, εμβληματική ταινία της δεκαετίας του ’90.
Διαβάστε επίσης:
Κέρουακ: Αγαπήστε τη ζωή σας
Γκουρτζίεφ: Το να είσαι άνθρωπος
Τόλε: Το «εγώ» και η ευτυχία
εμφάνιση σχολίων