«σπι-τά-κι» , τα Time Out London και τα ρούχα των νεκρών γιαγιάδων. Τίποτα δεν αφήσαμε.
Τα φορτώσαμε όλα στο βαν του Louis και τα πήγαμε σε άλλα σπίτια να αγαπήσουν. Και να αγαπηθούν.
ΚΑΝΑΜΕ ΚΙ ΕΝΑ GIVE AWAY PARTY. Φάση «πωλείται όπως είναι επιπλωμένο». Φωνάξαμε τους φίλους μας να πάρουν ότι θέλουν και να γεμίσουν για άλλη μια φορά το -νεκρό πλέον- σπίτι με ανάσες, λόγια και μυρωδιές. Να μοιραστούμε πάλι συνάχια και πιρούνια και οδοντόπαστες. Ακούσαμε Ziggy Stardust, μαγειρέψαμε τα leftovers και τα πασπαλίσαμε με όλα τα μπαχάρια, να τελειώνουν. Αδειάσαμε τα ντουλάπια, τρίψαμε τις μοκέτες και τους τοίχους να φύγουν τα ίχνη ζωής:
τίποτα να μην προδίδει ότι υπήρξαμε. Και τώρα, οι μπανανόκουτες-ζωές μας είναι σκορπισμένες σε βρώμικες καταλήψεις, πολύχρωμα ατελιέ και βίλες με κήπους σε όλο τον κόσμο.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ «ΣΠΙΤΙ»; Εκεί όπου τα παπλώματα μοσχομυρίζουν και το φαγητό της μαμάς αχνίζει; Ή εκεί όπου κάθε αντικείμενο κρύβει αναμνήσεις; Ίσως εκεί όπου όλα είναι καινούρια και γεμάτα παιδικό ενθουσιασμό; Δεν έχουμε ιδέα, αλλά για πρώτη φορά νιώθουμε την ανάγκη να (ξανά)αποκτήσουμε ένα.
Καταλήγουμε ότι «σπίτι» μάλλον είναι εκεί όπου δεν χρειάζεται να καταβάλλεις τεράστιες προσπάθειες για να είσαι χαρούμενος και ασφαλής. Εκεί, όπου όλα είναι πιο εύκολα.
ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΜΕ. Τις φάσεις που περνούν μα και τις άλλες που έρχονται.
Τελικά, οι αλλαγές είναι αναπόφευκτες και σωτήριες. Υπάρχουν για να μας θυμίζουν πως όταν κάποιος μένει προσκολλημένος παθητικά σε όσα ξέρει, στερεί από τον εαυτό του όλα εκείνα τα εν δυνάμει. Σαν τη βιολογική μαρμελάδα σύκο που ταξίδεψε από το Βόλο και δεν έφτασε ποτέ.
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΤΑ «ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ» ΜΑΣ. Μπορεί να έχουμε βαλαντώσει στο κλάμα αλλά είναι απελευθερωτικό. Βάφουμε τα μαλλιά μας σκούρα (για να μη μας κουράζουν), λανσάρουμε cloggs και αφήνουμε τα φρύδια μας (πιο) έντονα. Μένουμε με τα ίδια βρώμικα ρούχα τέσσερις μέρες σερί και δεν μας απασχολεί καθόλου.
Ξεμένουμε σε αγνώστους και δεν πειράζει αν δεν έχουμε φράγκο να πάρουμε καφέ το πρωί. Ασταδιάλα. Θα βάλουμε και χαλκά στη μύτη. Θα κάνουμε και τατουάζ. Είμαστε, λέει, ευτυχισμένοι όταν αντικαθιστούμε τα “I wish” με τα “I will”…
Η Σάντρα είναι ανάμεσα σε άλλα, δημοσιογράφος και Docer. Πιστεύει στην αγάπη και την επανάσταση. Η Βιβιάνα πιστεύει στην κοινοκτημοσύνη και στους ανθρώπους. Γράφει από εδώ κι από εκεί, «κυρίως τη λίστα του σούπερ μάρκετ». Αυτή τη στιγμή μπορεί να βρίσκονται οπουδήποτε.