Μαλβίνα: Έρωτας και Α' ΠΡΟΣΩΠΟ άλλες πολεμικές τέχνες

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Στον έρωτα όσο πιο πολλά κρύβεις, τόσο περισσότερα φαίνονται»

«Να ξοδεύεσαι, να αναλώνεσαι για το αδιαπέραστο ερωτικό αντικείμενο. Να, ένα δείγμα καθαρής θρησκείας. Καθιστάς τον άλλο άλυτο αίνιγμα, από το οποίο εξαρτάται η ζωή σου. Πράγμα που σημαίνει: τον καθιερώνεις σαν θεό».

«Βεβαίως και αντιφάσκω. Γιατί αυτό μου επιβάλλει ο μεταβαλλόμενος εαυτός μου»

«Δώσε μου έναν άνθρωπο να είναι σαν και ‘μενα, θολός κι ανώριμος, ανολοκλήρωτος και μπερδεμένος, αξεδιάλυτος και σκοτεινός. Για να χορέψω μαζί του. Να παίξω. Να τον καλοπιάσω. Να τον ερωτευτώ. Μέσα απ’ αυτόν να ξαναπλάθομαι από την αρχή. Μέσα απ’ αυτόν να μεγαλώνω»

«Με τον καιρό κατάλαβα πως η ειλικρίνεια της στιγμής δεν συνιστά αλήθεια»

«Δεν καταφέρνω να σε γνωρίσω» σημαίνει «δεν θα μάθω ποτέ τι σκέφτεσαι πραγματικά για μένα». Δεν μπορώ να σε εξιχνιάσω, επειδή δεν ξέρω πώς με εξιχνιάζεις εσύ».
 
«Ερωτική τραγωδία: να χάσεις ταυτόχρονα και την ηθική σου και την ακολασία σου».
 
«Ό,τι κι αν κρύψεις στο ερωτικό πεδίο, τελικά δεν θα κρύψεις παρά μόνον αυτά που δεν θέλεις: τα άκυρα. Αυτά που κρύβεις, φαίνονται. Μιλήσεις, δεν μιλήσεις, έτσι κι είσαι ερωτευμένος, υπάρχει μια τεράστια βουβή δήλωση, και η απόδειξή της, η ζωντανή απόδειξη, είσαι εσύ ο ίδιος και οι σιωπές σου, όσο πιο πολλά κρύβεις, τόσο περισσότερα φαίνονται».
 
«Μιλάω για συγχώνευση ανθρώπων, για ένα συμπαγές ανθρώπινο υλικό. Όχι κατακτήσεις και πάθη, όχι ερωτικοί εκβιασμοί και απαίδευτες υποταγές, αλλά η εξαίσια χαρά της ανάμειξης του Εγώ και έναν Άλλο».
 
«Τα αγκαλιάσματά μας δεν έχουν λόγο ύπαρξης που να χρειάζονται οδηγίες κι ούτε περιμένουν τη δικαίωσή τους από μεγαλειώδεις εκστάσεις. Δώσε μας, Κύριε, τον παραλογισμό και την αμφιβολία, την αδεξιότητα και την απρέπεια του έρωτα. Κι όλες τις εναρμονισμένες, κατεψυγμένες, καλοσαπουνισμένες ηδονές θα τις ξεφορτωθούμε, όπως και τις άλλες ιδεολογίες. Αμήν».
 
«Μισεί όποιος δεν υποπτεύεται ότι μια κακόμορφη εικόνα, αμαρτωλή και ανευλαβής, είναι ασύγκριτα ερωτικότερη από την ωραία εικόνα».
 
«Η αγάπη και εκπίπτει και ασχημονεί και παροξύνεται, καταθλίβει και συνθλίβει. Τις περισσότερες φορές είναι, απλώς, η νοθεία του μίσους μας».
 
«Ακούω να γίνεται λόγος για αγάπη και σκέφτομαι ζηλωτές και σταυροφόρους, δυνάστες και εκτελέσεις, μαρτύρια και σφαγές που τις βάφτισαν κάθαρση. Τον Άγιο Λάζαρο δεν τον βασάνισαν ειδωλολάτρες επειδή πίστευε στον Χριστό, αλλά καλοί Χριστιανοί σαν τον Θεόφιλο. Μαρτύρησε επειδή έφτιαχνε εικόνες (ένας Χριστός πολέμιος των Καλών Τεχνών, ο Χριστός του αυτοκράτορα). Ωστόσο, η εφηβική μου απορία έμεινε αναπάντητη: Ο Χριστός αγαπούσε εξίσου τον μαλάκα Θεόφιλο και τον Λάζαρο; Tι στον διάολο βίτσιο είναι αυτή η αβασάνιστη, ουμανιστική, ιδεαλιστική αγάπη; Πώς μας μόλυνε έτσι τον πλανήτη και άνθρωποι θυσιάζονται στο όνομα μιας τόσο αφηρημένης ιδέας;».
 
 
Βρείτε το βιβλίο σε ειδική τιμή εδώ.



 

εμφάνιση σχολίων