«Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο, να συνδέεσαι με την πραγματικότητα»
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να διδάξει τίποτα, εφόσον επί τέσσερις χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα δεν έμαθε απολύτως τίποτα.DOCTV.GR
14 Φεβρουαρίου 2018
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΕΧΕΙ δικούς της νόμους, και ορισμένες φορές απαιτεί μορφές έκφρασης διαφορετικές από τα πρότυπα της λογικής σκέψης. Κατά τη γνώμη μου, ο ποιητικός συλλογισμός είναι πιο κοντά στους νόμους με τους οποίους αναπτύσσεται η σκέψη, επομένως πιο κοντά στην ίδια τη ζωή. Όταν λέω ποίηση, δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο, να συνδέεσαι με την πραγματικότητα. Η ποίηση λοιπόν γίνεται φιλοσοφία που καθοδηγεί τον άνθρωπο όλη του τη ζωή.
ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ζωής μόνο με την ποίηση μπορούν να αναπαρασταθούν πιστά
ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ να ακούμε το ίδιο κάλεσμα της αλήθειας που ώθησε και τον καλλιτέχνη στη δημιουργική του πράξη. Ο δέκτης ενός καλλιτεχνικού έργου δέχεται ένα μοναδικό, καθαρτήριο τραύμα, όταν δημιουργηθεί δεσμός ανάμεσα σ’ αυτόν και το έργο. Μέσα σ’ αυτό το φέγγος που ενώνει αριστουργήματα και κοινό γνωρίζουμε τις καλύτερες πλευρές της ψυχής μας και ποθούμε να τις ελευθερώσουμε. Τέτοιες στιγμές αναγνωρίζουμε και ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας, το απροσμέτρητο βάθος του δυναμικού μας και την τελική έκταση των αισθημάτων μας.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ δεν έχει νόημα. Καταλαβαίνω τη σημασία της στον αθλητισμό, λόγου χάρη. Στην τέχνη όμως θα σήμαινε πως αποδέχομαι την ιδέα της προόδου για την τέχνη. Παρόλο που η πρόοδος έχει σημαντική θέση στην τεχνολογία, τελειότερα μηχανήματα, που μπορούν να εκπληρώσουν τη λειτουργία τους πιο καλά και πιο σωστά -πώς μπορεί να θεωρηθεί κανείς πιο προωθημένος στην τέχνη; Μπορεί να πει κανείς ότι ο Τόμας Μαν είναι καλύτερος από τον Σαίξπηρ;
ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟ και έρευνα σε σχέση με την πρωτοπορία. Τι μπορεί να σημαίνουν όμως αυτοί οι όροι; Πώς πειραματίζεται κανείς στην τέχνη; Δοκιμάζεις κάτι για να δεις πού θα καταλήξει; Αν όμως δεν πετύχει, εμείς δεν βλέπουμε τίποτε άλλο από το ιδιωτικό πρόβλημα του ανθρώπου που το πείραμά του απέτυχε. Το έργο τέχνης κουβαλάει μέσα του μια ακέραιη αισθητική και φιλοσοφική ενότητα, είναι οργανισμός που ζει και αναπτύσσεται σύμφωνα με τους δικούς του νόμους. Μπορεί κανείς να μιλήσει για πείραμα, όταν αναφέρεται στη γέννηση ενός παιδιού; Είναι παράλογο και άηθες».
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΣΚΟΠΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΕΡΕΥΝΑ" όταν εφαρμόζεται σ’ ένα έργο τέχνης. Κρύβει ανικανότητα, εσωτερικό κενό, έλλειψη αληθινής δημιουργικής συνείδησης, ταπεινή ματαιοδοξία. "Ένας καλλιτέχνης που ερευνά": αυτές οι λέξεις αποτελούν απλώς προκάλυμμα των μετριοτήτων, όταν αποδέχονται δουλειά κατώτερης ποιότητας. Ένα πείραμα που μένει στο στάδιο του πειράματος και δεν αποτελεί στάδιο στη διαδικασία παραγωγής ενός έργου, στάδιο που το διένυσε μόνος του ο καλλιτέχνης, δεν πετυχαίνει τον στόχο της τέχνης».
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αντρέι Ταρκόφσκι, Σμιλεύοντας τον χρόνο, εκδ. Νεφέλη. Ο Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι (4 Απριλίου 1932-29 Δεκεμβρίου 1986) ήταν Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους του ρωσικού κινηματογράφου. Σκηνοθέτησε τις περισσότερες ταινίες του στη Ρωσία. Το 1983 πραγματοποίησε για πρώτη φορά γυρίσματα εκτός της Ρωσίας, στην Τοσκάνη της Ιταλίας, για τις ανάγκες της ταινίας Νοσταλγία και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλία και αργότερα στη Γαλλία. Η τελευταία του ταινία, Η Θυσία, γυρίστηκε στη Σουηδία το 1986 κερδίζοντας τέσσερα βραβεία στις Κάννες. Πέθανε την ίδια χρονιά στη Γαλλία από καρκίνο.
Πηγή: Πλάτων Ριβέλλης
εμφάνιση σχολίων