Δαλάι Λάμα: Δώστε Α' ΠΡΟΣΩΠΟ νόημα στη ζωή

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ - να στοχάζεστε ότι δεν θα παραμείνετε για πολύ σε αυτήν την ζωή. Αν δεν έχετε επίγνωση του θανάτου, δεν θα καταφέρετε να εκμεταλλευθείτε αυτή την ιδιαίτερη ανθρώπινη ζωή την οποία έχετε ήδη αποκτήσει. Είναι σημαντικό επειδή, με βάση αυτό, σπουδαία αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν.

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΤΕ ΦΟΒΟ, αλλά για να εκτιμήσετε αυτήν την πολύτιμη ζωή, στην διάρκεια της οποίας μπορείτε να εφαρμόσετε πολλές χρήσιμες πρακτικές. Αντί να τρομοκρατηθείτε, είναι αναγκαίο να συλλογιστείτε πως όταν έλθει ο θάνατος, θα χάσετε αυτήν την καλή ευκαιρία για άσκηση. Με αυτόν τον τρόπο ο στοχασμός του θανάτου θα χαρίσει περισσότερη ενεργητικότητα στην άσκησή σας.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ότι ο θάνατος έρχεται στην φυσιολογική πορεία της ζωής. Όπως είπε ο Βούδας: ''Δεν υπάρχει μέρος όπου μπορείς να σταθείς ανέγγιχτος από τον θάνατο. Δεν υπάρχει στο διάστημα, δεν υπάρχει στο ωκεανό, ούτε κι αν σταθείς στο μέσον ενός βουνού.'' Αν δεχθείτε τον θάνατο σαν μέρος της ζωής, τότε όταν έλθει πραγματικά, θα μπορείτε να τον αντιμετωπίσετε πιο εύκολα.

ΌΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ότι ο θάνατος θα έλθει, αλλά σκόπιμα αποφεύγουν να τον σκέφτονται, αυτό δεν ταιριάζει με την κατάσταση που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσουμε, και είναι αντιπαραγωγικό. Το ίδιο ισχύει όταν τα γηρατειά δεν γίνονται αποδεκτά σαν μέρος της ζωής, αλλά θεωρούνται ανεπιθύμητα, και αποφεύγουμε σκόπιμα να τα σκεφτόμαστε. Αυτό οδηγεί σε νοητική ανετοιμότητα, έτσι όταν τα γηρατειά αναπόφευκτα έρχονται, αντιμετωπίζουμε μεγάλη δυσκολία.

ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ, αλλά προσποιούνται ότι είναι νέοι. Μερικές φορές, όταν συναντάω παλιούς φίλους, όπως ορισμένους γερουσιαστές από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους χαιρετάω λέγοντας: “Παλιέ μου φίλε” (old friend), εννοώντας ότι γνωριζόμαστε μεταξύ μας για πολλά χρόνια, και όχι απαραίτητα ότι είναι σωματικά γέροι. Αλλά όταν το λέω αυτό, μερικοί με διορθώνουν με έμφαση: “Δεν είμαστε παλιοί, γέροι. Είμαστε μακροχρόνιοι φίλοι”. Στην πραγματικότητα είναι γέροι -με τριχωτά αυτιά, σημάδια γηρατειών-αλλά νιώθουν δυσάρεστα που έχουν γεράσει. Αυτό είναι ανόητο.

ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ μιας ανθρώπινης ζωής, τα εκατό χρόνια, σε σύγκριση με την ζωή του πλανήτη, είναι πολύ μικρή. Αυτή η σύντομη ύπαρξη πρέπει να χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην δημιουργήσει πόνο σε άλλους. Θα πρέπει να αφιερωθεί όχι σε καταστροφικά έργα αλλά σε πιο δημιουργικές δραστηριότητες, τουλάχιστον να μην βλάπτει τους άλλους ούτε να τους δημιουργεί προβλήματα. Με αυτόν τον τρόπο, το σύντομο διάστημα, σαν ενός τουρίστα, πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, θα έχει κάποιο νόημα. Αν ένας τουρίστας επισκέπτεται ένα μέρος για μια σύντομη περίοδο και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, αυτή η στάση του είναι ανόητη. Αν, όμως, κάνετε τους άλλους ευτυχισμένους κατά την διάρκεια της σύντομης παραμονής σας, αυτή η στάση είναι σοφή, όταν θα μεταβείτε στον επόμενο τόπο, θα νιώθετε ευτυχισμένοι. Αν δημιουργείτε προβλήματα, ακόμη κι αν εσείς οι ίδιοι δεν συναντάτε καμιά δυσκολία στην διάρκεια της παραμονής σας, θα αναρωτηθείτε ποια ήταν η χρησιμότητα της επίσκεψής σας.

ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ξοδεύεται στα παιδικά χρόνια και το τελευταίο μέρος ξοδεύεται στα γηρατειά, συχνά σαν ένα ζώο που απλώς τρώει και κοιμάται. Στο ενδιάμεσο μπορεί να υπάρχουν περίπου εξήντα ή εβδομήντα χρόνια που πρέπει να χρησιμοποιηθούν με νόημα. Όπως είπε ο Βούδας: «Η μισή ζωή ξοδεύεται στον ύπνο. Δέκα χρόνια ξοδεύονται στην παιδική ηλικία. Είκοσι χρόνια χάνονται με τα γηρατειά. Από τα υπόλοιπα είκοσι χρόνια, η θλίψη, τα παράπονα, ο πόνος και η αναστάτωση εξαφανίζουν τον περισσότερο χρόνο και εκατοντάδες φυσικές ασθένειες καταστρέφουν πολύ περισσότερο».

ΓIA ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΑΠΟΔΟΧΗ των γηρατειών και του θανάτου σαν μέρος της ζωής. Το να νιώθουμε ότι ο θάνατος είναι σχεδόν αδύνατος, προκαλεί απλώς περισσότερη απληστία και περισσότερα προβλήματα -και μερικές φορές ακόμη και σκόπιμο κακό σε άλλους. Όταν εξετάσουμε προσεκτικά μερικές υποτιθέμενες μεγάλες προσωπικότητες- αυτοκράτορες, μονάρχες και τα παρόμοια- το πως έχτισαν τεράστια ανάκτορα και τείχη, καταλαβαίνουμε ότι βαθιά μέσα στον νου τους υπήρχε η ιδέα ότι θα έμεναν στην ζωή για πάντα. Αυτή η αυταπάτη οδηγεί σε περισσότερο πόνο και περισσότερα προβλήματα για πολλούς ανθρώπους.

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΖΩΗ, ο στοχασμός της πραγματικότητας είναι παραγωγικός, επιβοηθητικός, επιστημονικός. Επειδή τα πρόσωπα, οι νόες και όλα τα άλλα αιτιώδη φαινόμενα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή, αυτή η αλλαγή προσφέρει την δυνατότητα για θετική ανάπτυξη. Αν οι καταστάσεις δεν άλλαζαν, τότε θα διατηρούσαν για πάντα την φύση του πόνου. Από την στιγμή που γνωρίζετε ότι τα πράγματα συνεχώς αλλάζουν, ακόμη και αν περνάτε μέσα από μια δύσκολη περίοδο, μπορείτε να βρείτε παρηγοριά στην ιδέα ότι η κατάσταση δεν θα παραμείνει ίδια για πάντα. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος για απογοήτευση.

ΚΑΙ Η ΚΑΛΟΤΥΧΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΗ, επομένως δεν υπάρχει λόγος για υπερβολική προσκόλληση όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Η ιδέα της μονιμότητας μας καταστρέφει. Ακόμη κι αν δεχθείτε ότι υπάρχουν μελλοντικές ζωές, το παρόν αποτελεί το μόνο ενδιαφέρον σας και το μέλλον έχει μικρή σημασία. Αυτό καταστρέφει μια καλή ευκαιρία όταν η ζωή σας είναι προικισμένη με την άνεση και τις ευκολίες για να ασχοληθείτε με παραγωγικές πνευματικές ασκήσεις. Η ιδέα της παροδικότητας βοηθάει.

Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ -χαλιναγώγηση του νου-αλλά αυτό δεν σημαίνει τιμωρία ή έλεγχο από τα έξω. Πειθαρχία δεν σημαίνει απαγόρευση' αντίθετα, σημαίνει πως όταν υπάρχει αντίθεση ανάμεσα σε μακροπρόθεσμο και βραχυπρόθεσμο συμφέρον, θυσιάζεται το βραχυπρόθεσμο για χάρη του μακροπρόθεσμου καλού. Αυτό είναι αυτοπειθαρχία, η οποία προέρχεται από την αναγνώριση της αιτίας και του αποτελέσματος, του κάρμα. Για παράδειγμα, για να επανέλθει το στομάχι μου στην φυσιολογική του κατάσταση ύστερα από την πρόσφατη ασθένειά μου, αποφεύγω τις ξινές τροφές και τα κρύα ποτά, τα οποία, διαφορετικά, μου φαίνονται γευστικά και ελκυστικά. Αυτό το είδος πειθαρχίας σημαίνει προστασία. Με παρόμοιο τρόπο, η σκέψη για τον θάνατο δημιουργεί αυτοπειθαρχία και αυτοπροστασία και όχι τιμωρία.

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΚΑΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, αλλά η πλήρης χρησιμοποίηση αυτών των δυνατοτήτων τους απαιτεί ελευθερία, άνεση. Ο ολοκληρωτισμός καταπνίγει αυτήν την ανάπτυξη. Με ένα συμπληρωματικό τρόπο, ο ατομισμός σημαίνει ότι δεν δέχεστε κάτι από έξω ή ότι περιμένετε από τους άλλους μάλλον και όχι από τον εαυτό σας να δημιουργήσουν το κίνητρο. Γι' αυτό ο Βούδας συχνά μίλησε για την “ατομική απελευθέρωση”, που σημαίνει αυτο-απελευθέρωση, όχι μέσω κάποιου οργανισμού. Κάθε άτομο πρέπει να δημιουργήσει το δικό του θετικό μέλλον. Η ελευθερία και η ατομικότητα απαιτούν αυτοπειθαρχία. Αν αυτές αναλώνονται για χάρη των επιβλαβών συναισθημάτων, υπάρχουν αρνητικές συνέπειες. Η ελευθερία και η αυτοπειθαρχία πρέπει να εργάζονται μαζί».


Απόσπασμα από το βιβλίο του Δαλάι Λάμα, Συμβουλές για τον Θάνατο για μια καλύτερη Ζωή, εκδ. Πύρινος Κόσμος. Ο Tenzin Gyatso έγινε Δαλάι Λάμα (Dalai Lama XIV) το 1940, όταν ήταν μόλις 2 ετών. Είναι ο 14ος μιας σειράς ηγετών του Θιβέτ που ξεκίνησε το 1641. Οι οπαδοί του τον θεωρούν μετενσάρκωση του μακρινού προγόνου των Θιβετιανών Bodhisattva Avalokitesvara. Στις 10 Δεκεμβρίου 1989 του απονεμήθηκε στο Όσλο το Νομπέλ Ειρήνης. Κατά την απονομή έδωσε ένα λόγο. Αργότερα, όμως, το βράδυ της ίδιας ημέρας έδωσε μια ομιλία για τη φιλοσοφία του, για την ευτυχία, τη συμπόνια και τη μη βία, μέρος της οποίας είναι και το παραπάνω απόσπασμα.

Via


Διαβάστε επίσης:
VIDEO: Εκπαιδεύοντας την καρδιά 
Δαλάι Λάμα: Η τέχνη της ευτυχίας

Φωτό: Al Butler / Pexels

εμφάνιση σχολίων