Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ
ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ: Βασισμένη σε πραγματική ιστορία, η ταινία παρακολουθεί την ιστορία δύο εικοσάχρονων, οι οποίοι ζουν στο Μαϊάμι κατά τη διάρκεια του Πολέμου στο Ιράκ και εκμεταλλεύονται μια σχεδόν άγνωστη κυβερνητική πρωτοβουλία, που επιτρέπει σε μικρές επιχειρήσεις να κλείνουν συμβόλαια του Αμερικανικού στρατού.

Παρά το ταπεινό ξεκίνημά τους, καταφέρνουν να βγάλουν πολλά χρήματα και να ζήσουν τη μεγάλη ζωή. Όμως, οι δύο φίλοι θα χάσουν κάθε έλεγχο όταν θα κλείσουν μια συμφωνία 300 εκατομμυρίων δολαρίων για εξοπλιστικά συστήματα του Αφγανικού στρατού – μια συμφωνία που θα τους φέρει σε επαφή με σκοτεινούς ανθρώπους, πίσω από τους οποίους, όπως θα αποδειχθεί, κρύβεται η ίδια η Αμερικάνικη κυβέρνηση.

Στην πιο «σοβαρή» μέχρι σήμερα ταινία του, ο Τοντ Φίλιπς της σειράς των Hangover και της cult εφηβικής κωμικής περιπέτειας, Road Trip (2000), μεταφέρει στην οθόνη μια πραγματική ιστορία η οποία συνδυάζει τον Λύκο της Wall Street του Σκορτσέζε με τους Τρεις Ήρωες (1999), του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ. Με κυνικό τρόπο, η ταινία ξεκαθαρίζει από την αρχή της προθέσεις της, αποδομώντας κάθε έννοια περί πατριωτισμού ή έστω αναγκαιότητας των πολεμικών συρράξεων για τον οποιονδήποτε λόγο, πέραν από αυτόν του εύκολου πλουτισμού.

Στο πρώτο μέρος, με το ταξίδι των δυο ανυποψίαστων συνεργατών στην εμπόλεμη ζώνη, είναι συναρπαστική, αστεία και τρομακτική, μακριά από περιττές ηθικολογίες, και θα πρέπει να προκάλεσε αλλεπάλληλα σοκ, με τα σατυρικά βέλη του, στο τμήμα εκείνο των Αμερικανών, οι οποίοι συνεχίζουν να είναι υποστηρικτές της πολιτικής Τσένεϊ και Μπους Τζούνιορ, στην Μέση Ανατολή. Η συνέχεια όμως με το επεισόδιο στην Αλβανία (τα γυρίσματα έγιναν στην Ρουμανία), χωλαίνει λίγο, καθώς ο Φίλιπς προσπαθεί να εδραιώσει την συμπάθια του θεατή στο πρόσωπο του πιο «ηθικού» ήρωα και αφηγητή, τον οποίον υποδύεται ο Μάιλς Τέλερ του Χωρίς Μέτρο, θέλοντας να δώσει απεγνωσμένα, ένα ηθικό δίδαγμα, σε μια ιστορία αμοραλισμού και ανθρώπινης (βλέπε αμερικάνικης), καφρίλας. Ο επίλογος μάλιστα, στον οποίον ο «καλός», επιβραβεύεται και υλικά, θα μπορούσε να λείπει εντελώς.

Ο Τζόνα Χιλ, αν και επαναλαμβάνει τον ρόλο του στον Λύκο της Wall Street, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Αντίθετα ο Τέλερ, αδικείται από την στερεοτυπική φύση του ρόλου του. Αγνώριστος ο Μπράντλεϊ Κούπερ σε μια σύντομη, αλλά σημαντική εμφάνιση. Φυσικά δεν αποφεύγονται οι γνωστές γραφικότητες σε σχέση με την απεικόνιση της «χαοτικής» Μέσης Ανατολής ή της «γκρίζας» Αλβανίας (στην οποία μάλιστα κάποιοι ντόπιοι μιλούν άπταιστα Ρουμάνικα). Όσα όμως, λίγα και επιφανειακά, καταφέρνει τελικά να ψελλίσει η ταινία, για την κερδοφόρα φύση του πολέμου, δεν είναι καθόλου αμελητέα. Άσε που διαθέτει κι ένα, αλά Σκορτσέζε, διαβολεμένα ωραίο σάουντρακ, παλιών κυρίως, ροκ επιτυχιών.

Info: Τα Σκυλιά του Πολέμου (War Dogs). Δραματική Κωμωδία Περιπέτεια Βιογραφία. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Τοντ Φιλιπς. Παίζουν: Τζόνα Χιλ, Μάιλς Τέλερ, Άνα Ντε Άρµας, Μπάρι Λίβινγκστον, Μπράντλεϊ Κούπερ. Διανομή: Tanweer.




ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ: Μια καθηγήτρια λυκείου, στο Παρίσι, θέλοντας να παρακινήσει τους μαθητές της και να τους κάνει να σκεφτούν, τους πείθει να συμμετάσχουν σε έναν μαθητικό διαγωνισμό με θέμα τη «σημασία του να είσαι έφηβος σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης». Αποφασισμένη να πιέσει τους μαθητές της μέχρι να φτάσουν τα όρια τους, χρησιμοποιεί όλη την ενέργεια και τη δημιουργικότητα της προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή τους και να τους ενεργοποιήσει. Όσο η προθεσμία πλησιάζει, τα παιδιά ανοίγονται το ένα στο άλλο και έρχονται πιο κοντά παρά τις διαφορές τους και αρχίζουν να πιστεύουν στους εαυτούς τους.

Σαν μια πιο light και ηθικοπλαστική παραλαγή του αριστουργηματικού, Ανάμεσα Στους Τοίχους (2008), του Λοράν Καντέ, η επίσης πραγματική, ιστορία της καθηγήτριας που κατάφερε να εμπνεύσει τους, διαφορετικής θρησκείας και φυλετικής καταγωγής, μαθητές της, δίνοντας καινούργιες προοπτικές στα θέλω και τις επιθυμίες τους, δεν ξεπέφτει στιγμή, στον μελοδραματικό συναισθηματισμό, των αμερικάνικων εκδοχών του είδους. Αυτό οφείλεται εν μέρη στο ότι ο βασικός νεαρός πρωταγωνιστής, Αχμέντ Ντραμέ, ο οποίος υποδύεται τον Μαλίκ, είναι και ο βασικός σεναριογράφος της ταινίας, η οποία αναπαριστά, την δική του ιστορία. Εξαιρετικά γενναιόδωρος με την δασκάλα που τον ενέπνευσε, δίνει στην αγαπημένη της στήλης, ηθοποιό και σκηνοθέτη, Αριάν Ασκαρίντ, την σύζυγο του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν (Ο Μίτος της Αριάν, Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο-2011), την ευκαιρία να ερμηνεύσει έναν ρόλο ζωής.

Αν μάλιστα η ταινία κατάφερνε να διεισδύσει και στα σπίτια των μαθητών και να περιγράψει την ιδιότυπη κατάσταση του καθενός, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την γκετοποίηση των παρισινών προαστίων όπως την είχαμε γνωρίσει στο Μίσος, ή όπως την υπαινίσσονταν το Ανάμεσα Στους Τοίχους, θα μιλούσαμε για ένα μικρό διαμαντάκι. Ας είναι. Όλα αυτά τα φρέσκα πρόσωπα, η Ασκαρίντ και η αντιφασιστική φύση του όλου εγχειρήματος, εν καιρώ ανόδου του κόμματος της Λεπέν, μας αρκεί. Γυρισμένη πριν από τα τρομοκρατικά γεγονότα του Παρισιού, πιθανόν στη συνέχεια οι δημιουργοί της, να ένιωσαν τα μηνύματά τους να πέφτουν στο κενό.

Ιnfo: Μαθήματα Ζωής (Les Heritiers). Κοινωνική Δραματική. Γαλλία 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Μαρί-Καστίλ Μεντιόν-Σαρ. Παίζουν: Αριάν Ασκαρίντ, Αχμέντ Ντραμέ, Νοέμι Μερλάντ, Στέφαν Μπακ. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.




ΚΟΥΜΠΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΧΟΡΔΕΣ: Στην αρχαία Ιαπωνία, ένα μικρό αγόρι, ο Κούμπο, ζει σε χωριό και φροντίζει τη μητέρα του. Όμως, ένα πνεύμα από το παρελθόν της οικογένειας της μητέρας του, έρχεται να αναστατώνει τη ζωή, φέρνοντας στην επιφάνεια, μια παλιά βεντέτα. Αυτό θα προκαλέσει αναστάτωση στον κόσμο των θεών και των τεράτων, που όλα πλέον κυνηγούν τον Κούμπο. Για να επιβιώσει, πρέπει να εντοπίσει μια μαγική πανοπλία, την οποία κάποτε φορούσε ο πατέρας του, θρυλικός πολεμιστής σαμουράι.

Εμπνευσμένη τόσο από τις ταινίες του Μιγιαζάκι (ειδικά από Το Ταξίδι Στην Χώρα των Θαυμάτων, του 2001), των στούντιο Gibli, όσο και από τις ταινίες wuxia αλά Τίγρης Και Δράκος, η καινούργια ταινία του στούντιο Laica (Τα Τερατοκουτάκια, ParaNorman, Coraline, Η Νεκρή Νύφη), σε σκηνοθεσία του Τράβις Νάιτ, lead animator της εταιρείας, στην πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια, είναι μια σκοτεινή ιστορία ενηλικίωσης, στην γοτθική παράδοση των δημιουργιών της.

Ο Κούμπο, καρπός ενός Σαμουράι και μιας Μάγισσας που απαρνήθηκε την αθάνατη φύση της για χάρη του έρωτά της για τον εν δυνάμει δολοφόνο της, είναι ένα χαρισματικό μονόφθαλμο αγόρι, το οποίο μαγεύει τα πλήθη με τις αφηγήσεις του, τις οποίες αναπαριστούν χάρτινες φιγούρες υπό τον ήχο του έγχορδου οργάνου του. Όταν αψηφίσει την συμβουλή της μητέρας του και βγει ένα βράδυ έξω από το καταφύγιό τους, θα βρεθεί κυνηγημένος από το σκοτεινό πνεύμα του παππού του, ο οποίος θέλει να του πάρει το μοναδικό του μάτι, αφήνοντας τον τυφλό, στην ομορφιά, αλλά και στην αδικία του κόσμου των θνητών. Ενός ατελή και γεμάτου αδυναμίες κόσμου, ο οποίος κατάφερε να του κλέψει την κόρη. Ενός κόσμου που,κατά την γνώμη του γέρου μάγου, θα ήταν καλύτερο να καταστραφεί. Η μητέρα του θα τον διώξει από το σπίτι, δίνοντάς του φτερά για να σωθεί σε έναν παράλληλο κόσμο στον οποίον όμως θα καταφέρει να διεισδύσει κι εκεί, το πνεύμα του Κακού. Το φάντασμα του νεκρού πατέρα και το πνεύμα τις μητέρας του, σε διαφορετικές μορφές κάθε φορά, θα σταθούν στο πλάι του μικρού Κούμπο, ο οποίος θα πρέπει αναμετρηθεί με το σκοτεινό παρελθόν της δισυπόστατης καταγωγής του.

Μαγεία και πολεμικές τέχνες επιστρατεύονται σε μεγάλες χορταστικές δόσεις, όπου το χιούμορ δεν έχει θέση (τα αμήχανα αστεία, είναι όλα όσα βλέπει κανείς στο, μη αντιπροσωπευτικό για την φύση της ταινίας, τρέιλερ), πράγμα που αποτελεί το μοναδικό ψεγάδι, αυτής της εξαιρετικά σκοτεινής, για τις πολύ μικρές ηλικίες, ιστορίας, της οποίας το επινοημένο (για εμπορικούς λόγους προφανώς), Χάπι Εντ, δεν μπορεί να κρύψει την οδύνη του αγώνα της ιδεαλιστικής, από την φύση της, παιδικότητας, ενάντια στον κυνισμό και την αποκτήνωση της ενηλικίωσης. Χωρίς να πλησιάζει την σουρεαλιστική μαγεία και το υποδόριο χιούμορ των γιαπωνέζικων αναλόγων της, η ιστορία του Κούμπο, καταφέρνει είναι το ίδιο συγκινητική και να γίνεται τόσο απρόσμενα οικεία, όσο εκείνες.

Ιnfo: Ο Κούμπο Και οι Δυο Χορδές (Kubo and the Two Strings). Κινούμενα Σχέδια. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Τράβις Νάιτ. Με τις φωνές των: Σαρλίζ Θέρον, Μάθιου ΜακΚόναχι, Άρτ Πάρκινσον (Αγγλικά) & Πέτρος Δαμουλής, Μαρία Ζερβού, Ηλίας Ζερβός (Ελληνικά). Διανομή: UIP.




ΝΟΣΤΑΛΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ: Στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, επιστήμονες ( αστρονόμοι αλλά και αρχαιολόγοι), αναζητούν απαντήσεις για τις καταβολές της ζωής. Κάπου κοντά, γυναίκες αναζητούν μέλη των σωμάτων των αγαπημένων τους που πέθαναν άταφοι κατά την περίοδο της δικτατορίας του Πινοσέτ. Ένα πολιτικό σχόλιο για τα φαντάσματα που κληρονόμησε στη Χιλή το καθεστώς Πινοσέτ, η ταινία ταξιδεύει τον θεατή, στο χώρο - στην έρημο Ατακάμα - και το χρόνο, συνδέοντας τα, με τις αρχές της αστρονομίας και της αρχαιολογίας, έχοντας σαν κοινό παρονομαστή την ανθρώπινη ύπαρξη.

Μετά Το Μαργαριταρένιο Κουμπί, το οποίο κατάφερε να γίνει μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες της στήλης για την σεζόν που μόλις τελείωσε, η Ama Films, κυκλοφορεί ετεροχρονισμένα και την Νοσταλγία Για το Φως (2010), το προηγούμενο, πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ του Χιλιανού, Πατρίσιο Γκουσμάν. Για όσους έχουν δει ήδη το Μαργαριταρένιο Κουμπί, η φιλμική δομή της Νοσταλγίας ακολουθεί το ίδιο μοτίβο. Με άξονα την αναζήτηση των εξαφανισμένων από το καθεστώς Πινοσέτ, άταφων νεκρών της περιοχής, ο Γκουσμάν στοχάζεται πάνω στην σύνδεση της ερήμου της Ατακάμα (της πιο ξηρής περιοχής του πλανήτη), με το παρελθόν της ανθρώπινης προέλευσης και του κόσμου από τον οποίον προήλθε, αυτή και το σύμπαν.

Αρχαιολόγοι, αλλά και αστρονόμοι από το πάρκο τηλεσκοπίων της περιοχής με τον διαυγέστερο ουρανό σε ολόκληρο τον πλανήτη, αναζητούν την αρχή της ύπαρξης, σε απολιθώματα και σε ουράνια σώματα και φαινόμενα. Εύλογα οι δεύτεροι σημειώνουν, ότι καθώς οι εικόνες του σύμπαντος που φτάνουν στα μάτια μας, είναι πεπερασμένες, και η δική τους αναζήτηση έχει να κάνει με το παρελθόν και με την ύπαρξη κάποιου είδους νοήματος πίσω από την μεγάλη έκρηξη και την δημιουργία του Σύμπαντος. Λιγότερο απαιτητικές, οι υπέργηρες χήρες των εξαφανισμένων, ζητούν τα απομεινάρια των αγαπημένων τους, για να δώσουν ένα κάποιο νόημα στην δική τους ύπαρξη. Απόκοσμες εικόνες των τηλεσκοπίων και των μηχανισμών τους, τρέχουν παράλληλα με ποιητικές απεικονίσεις της ερήμου και του σύμπαντος, τις εικόνες επικαίρων του παρελθόντος από την ανακομιδή «αποκρουστικών» πτωμάτων, σε συνδυασμό με τις συγκινητικές αφηγήσεις των γυναικών που σκάβουν το έδαφος με τα χέρια, αναζητώντας, έστω  μια γνάθο του αγαπημένου τους.

Με τον ίδιο καθαρό και διαυγή λόγο που γνωρίσαμε στο Μαργαριταρένιο Κουμπί, ο Γκουσμάν (γλυκύτατος, σαν ένας Χιλιανός, Κουτσαφτής), σχολιάζει την υπόγεια σύνδεση όλων αυτών των ιστοριών σε ένα κατά τα άλλα, ερημικό και χωρίς ίχνος ζωής τοπίο. Μοιάζει ειδικού ενδιαφέροντος, αλλά δεν είναι. Η έρημος είναι μέσα στον καθένα μας. Οι χαμένες ψυχές, νεκρών και ζωντανών, είμαστε εμείς.

Ιnfo: Νοσταλγώντας το Φως (Nostalgia de la Luz/Nostalgia For the Light). Ντοκιμαντέρ. Χιλή, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ 2010. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία- αφήγηση: Πατρίσιο Γκουσμάν. Διανομή: Ama Films.




Pelé: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΟΥ: Η ιστορία ενός πάμπτωχου παιδιού από τη βραζιλιανική κωμόπολη του Τρες Καραόκες, που κατάφερε να γίνει παγκόσμιος θρύλος και ο βασιλιάς του ποδοσφαίρου. Η ταινία παίρνει τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, ως την κατάκτηση του πρώτου του Μουντιάλ το 1958. Το όνομα του Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο ή πιο απλά… Πελέ. Γεννήθηκε μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, σε μια χώρα που μπορούσε να αποδράσει μόνο μέσα από την λατρεία της για το ποδόσφαιρο. Βλέποντας τον πατέρα του συντετριμμένο από την ήττα της Βραζιλίας στον τελικό του Μουντιάλ του 1950, του υπόσχεται να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο για χάρη του. Και θα το κάνει οκτώ χρόνια αργότερα, σε ηλικία μόλις 17 ετών, ανακοινώνοντας έτσι σε ολόκληρο τον κόσμο ότι ένα μεγάλο αστέρι του ποδοσφαίρου έχει γεννηθεί.

Οι ντοκιμαντερίστες αδερφοί Ζίμπαλιστ, γυρίζουν μια βιογραφία του μεγάλου ποδοσφαιριστή η οποία δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθός του. Πρόκειται για αγιογραφία, χρηματοδοτούμενη μάλιστα εν μέρη από τον ίδιο, μια και είναι ένας από τους παραγωγούς. Η καρτποσταλική αισθητική της και τα άπταιστα Αγγλικά των υποτιθέμενων Βραζιλιάνων πρωταγωνιστών της, κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Η αίσθηση του μη αυθεντικού, κυριαρχεί από την πρώτη στιγμή. Μπορεί να είναι καλογυρισμένη, με εκπληκτική αναπαράσταση της εποχής και υπέροχο σάουντρακ, απευθύνεται όμως μόνο σε αυτούς που είναι έτοιμοι να αποδεχθούν όλες τις παραπάνω συμβάσεις.

Ιnfo: Πελέ: H Ιστορία Ενός Θρύλου (Pelé: Birth of a Legend). Βιογραφία. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Τζεφ Ζίμπαλιστ & Μάικλ Ζίμπαλιστ. Παίζουν: Κέβιν Ντε Πάουλα, Βίνσεντ Ντ’ Ονόφριο, Ροντρίγκο Σαντόρο. Διανομή: Odeon.


 

εμφάνιση σχολίων