Η μυρωδιά σου χάθηκε
από εμπρός μου πρώτη
κι'ας λεν η μνήμη με την όσφρηση πρωτίστως φέρνει θύμηση.
Εκεί που ξάπλωνες απαλά
ίχνος δεν απομένει
θυμάσαι το χορτάρι;
Ξυπόλητη λυνόταν το κορμί σου
απάνω στο θυμάρι.
Όμορφη, όμορφη, όμορφη,
τρις το λεγα συχνά από την αφωνία
που'χα μες το μυαλό
κι'άλλο να πω δεν είχα
μες το χαμόγελο σου στον έρωτα τραυλός.
Μαράθηκε το μέρος.
Μάταια σκάβω στις γωνιές
στο βάθος του χαλιού
πετώ τα μαξιλάρια η
τα προτιμούσα πάνω σου
και ύστερα εγώ
να γίνομαι το βάρος.
Σηκώνω τα βιβλία
μη βρω κανα κρινάκι σου
ξανά να ευωδιάσω.
Η πράξη είναι χώρια.
ii.
Ξάφνου, μετά, γύρω στις πέντε μέρες;
(το έχασα το μέτρημα, άχρονο της ψυχής)
Μου'σβησαν ξαφνικά
τα δύο λευκά σου χέρια.
Το εκμαγείο τ'απαλό
αυτό με τα πινέλα και με τα γκρι μολύβια που έσφιγγαν και έπνιγαν
τα λάθη στα δικά μου υπάρχουν δίχως σάρκα
μονάχα σαν ριγμένο της μήτρας υλικό. Λείπουνε οι φλέβες
το δέρμα που κλειδώνει μέσα στα δάχτυλα μου
και σβήνει τις παλάμες
και γίνεται παλμός.
Φορές σου το' πα: άκου
πως μέσα σου κυλά ότι με ξεδιψάει
πως είναι δυνατόν
αφού τ' ακούς και συ
και σύ το ίδιο μου 'πες
κυλάει το κρασί κι' όλο πάει χαμένο
αντί να κελαρύσουμε σ'οριστική αυγή.
Η πράξη είναι χώρια μας.
iii.
Σήμερα σταμάτησα ν' ακούω την κραυγή σου.
Φταίω και γω
μα την ζητώ για μένα
άλλος ξανά ποτέ
αλλού ποτέ ξανά.
Και φίμωσα το στόμα σου
μη δραπετεύσει ο χτύπος
και φίμωσα το στόμα μου
μην φύγει η πνοή.
Κάποιοι θα πουν: καλύτερα
ποιός θέλει το στοιχειό να τον πολιορκεί;
Διόλου δεν κατάλαβαν
αυτή ήταν η σιωπή μου.
Η πράξη είναι χώρια μας.
iv.
Ξέρεις μας μένουν κι' άλλα που χαθήκαν
τ' αγέννητα; Ας πάει στο καλό.
Μα τ'άτιμα τ'ασύλληπτα;
Αυτά είναι σφαγείο.
iv.
Όλα εξαρτώνται στο χρόνο ή εσύ;
v.
Η πράξη είναι χώρια μας
αλλού δίνεται και δένει η ευτυχία.
vi.
Απ' αύριο φαντάζομαι
μ' ευλάβεια λειτουργούμε
η αμαρτία είμαστε
μην είμαστε μαζί.
Ο ένας τον άλλο θα μνημον
εμφάνιση σχολίων