«Ο εγωιστικός νους είναι πολύ πανούργος. Είτε είναι σκληρά και ανοιχτά εγωιστικός είτε παίρνει διάφορες μορφές»
DOC TV
17 Δεκεμβρίου 2015
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΣΟΥ αναζητά δύναμη, γόητρο και δημοτικότητα, μέσα από την ταύτιση με κάποια ιδέα, με κάποια αποστολή και όλα αυτά πάντα -δήθεν- για το κοινό καλό. Αν είσαι δικτάτορας ο εγωισμός σου εκφράζεται με βάναυση κυριαρχία. Αν έχεις τάση να είσαι θρήσκος, ο εγωισμός, παίρνει τη μορφή της λατρείας, της αφοσίωσης, της προσκόλλησης σε μια πίστη, σε κάποιο δόγμα.
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ και μέσα στην οικογένεια: ο πατέρας επιδιώκει να ικανοποιήσει το δικό του εγωισμό μέσα από τις εκδηλώσεις της ζωής του, το ίδιο και η μητέρα. Η φήμη, η ευημερία, η ωραία εξωτερική εμφάνιση φτιάχνουν τη βάση γι’ αυτή τη μυστική έρπουσα κίνηση του «εγώ».
ΥΠΑΡΧΕΙ, ΕΠΙΣΗΣ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΟΜΗ όλου του κλήρου, όσο κι αν διακηρύσσουν την αγάπη τους στο Θεό, που είναι φτιαγμένος «κατ’ εικόνα και ομοίωση» δική τους και όχι το αντίθετο. Στη βιομηχανία, το αφεντικό και ο φτωχός υπάλληλος βρίσκονται και οι δύο μέσα σ’ αυτή την αίσθηση ηδονής του «εγώ», που απλώνεται και τους ναρκώνει. Ο μοναχός που έχει απαρνηθεί τα εγκόσμια, μπορεί να περιπλανιέται σε όλη τη γη ή να μένει κλειδωμένος σ’ ένα μοναστήρι, αλλά δεν έχει εγκαταλείψει αυτή τη χωρίς τέλος κίνηση του «εγώ», γιατί μπορεί ν’ αλλάζει το όνομά του, να φοράει ράσα, να παίρνεις όρκους αγαμίας ή σιωπής, αλλά τους καίει το ίδιο τους το ιδανικό, κάποια εικόνα του εαυτού τους, ένα σύμβολο.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, τους φιλοσόφους, και τους καθηγητές στα πανεπιστήμια· μ’ εκείνους που κάνουν φιλανθρωπίες, τους άγιους, τους γκουρού, τους άντρες και τις γυναίκες που εργάζονται αδιάκοπα για τους φτωχούς: όλοι προσπαθούν να σβήσει το «εγώ» τους μέσα στη δουλειά που κάνουν, αλλά κι η δουλειά που προσφέρουν είναι μέρος αυτού του «εγώ». Έχουν μεταφέρει τον εγωισμό τους σ’ ό,τι κάνουνε.
ΑΥΤΟ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ και συνεχίζεται μέχρι τα γεράματα. Η αλαζονεία της γνώσης, η εξασκημένη ταπεινότητα του ηγέτη, η υποταγμένη σύζυγος και ο εξουσιαστικός σύζυγος, όλοι έχουν αυτή την αρρώστια. Το «εγώ» ταυτίζεται με το Κράτος, με ατέλειωτες ομάδες, με ατέλειωτες ιδέες και αιτίες, αλλά παραμένει αυτό που ήταν στην αρχή.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ διάφορες πρακτικές, διάφορες μεθόδους, διαλογισμούς, για να ελευθερωθούν απ’ αυτό το κέντρο που προκαλεί τόση πολλή δυστυχία και σύγχυση, αλλά αυτό όπως η σκιά δεν πιάνεται ποτέ. Βρίσκεται πάντα εκεί και ξεγλιστράει μέσα απ’ τα δάχτυλά σου, μέσα απ’ το νου σου. Μερικές φορές δυναμώνει ή αδυνατίζει, ανάλογα με τις περιστάσεις· εσείς το στριμώχνετε σ’ αυτή τη γωνιά κι εκείνο εμφανίζεται στην άλλη.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Τζιντού Κρισναμούρτι, «Εγώ χωρίς ΕΓΩ», μετ. Αν. Ανδρεοπούλου,- Ν. Πιλαβιος, εκδόσεις Καστανιώτης. Ο Τζίντου Κρισναμούρτι (11 Μαΐου 1895-17 Φεβρουαρίου 1986) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών. Δεν ανέπτυξε καμία φιλοσοφική θεωρία ή θρησκεία, αλλά μίλησε, κυρίως, για πράγματα που αφορούν όλους μας, για τα προβλήματα της ζωής μας στις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά και για την ανάγκη του ανθρώπου να ελευθερωθεί από τα εσωτερικά του εμπόδια. Εξήγησε με μεγάλη ακρίβεια τους λεπτούς μηχανισμούς του νου και τόνισε την ανάγκη για στοχασμό και πνευματικότητα στην καθημερινή μας ζωή. Ο Κρισναμούρτι έγραψε τα Γράμματα Σε Μια Νεαρή Φίλη από τον Ιούνιο του 1948 έως το Μάρτιο του 1960, για μια νεαρή φίλη που ήρθε κοντά του πληγωμένη σε σώμα και ψυχή. Στα γράμματα αυτά ξετυλίγεται ολόκληρη η διδασκαλία του, καθώς η επούλωση των πληγών και η διδασκαλία προχωρούν ταυτόχρονα.
Προσαρμογή - επιμέλεια κεμένου: Μαριανίνα Πάτσα για το Doctv.gr
Πηγή: 2insight4
Διαβάστε επίσης:
Κρισναμούρτι: Περί αξιοπρέπειας
Κρισναμούρτι: Να είσαι μακριά
Κρισναμούρτι: Τι είναι η αγάπη;
εμφάνιση σχολίων