η ιδέα δεν ήταν να αναγεννήσουμε τον χαρακτήρα αλλά πιο πολύ την τακτική του. Πέρα από αυτό, ο flaneur ήταν πάντα ένας χαρακτήρας που περπατά σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα σε μια νοσταλγική μελαγχολία (βλέποντας αυτό που έχει χαθεί, ή που πρόκειται να εκλείψει) και στο να είναι avantgarde, ένας προφήτης (προβάλλοντας τι θα μπορούσε να έρθει)».
Ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από το περιοδικό; «Το project είναι ιδέα και εκδίδεται από τη Ricarda Messner. Η Grashina Gabelmann και εγώ (Fabian Saul) είμαστε οι αρχισυντάκτες, που δίνουμε κάθε φορά το concept και πηγαίνουμε στην πόλη για την οποία γράφουμε. Επίσης ο Johannes Conrad και η Michelle Phillips από το Studio Y-U-K-I-K-O είναι οι art directors και designers του περιοδικού».
Πώς διαλέγετε τις πόλεις που θα επισκεφθείτε; «Για να διαλέξουμε μια πόλη, θα πρέπει να υπάρχει κάτι εκεί που να μας καλεί -μπορεί να είναι μια πρώτη επαφή, μια τυχαία συνάντηση, μια πρόσκληση για επίσκεψη...
Από τη στιγμή που φτάνουμε σε μια πόλη, ακολουθεί κάτι σαν ντόμινο: γνωρίζουμε ανθρώπους, η μία γνωριμία φέρνει την άλλη, και δεν υπάρχει όριο στο δίκτυο που εξαπλώνεται. Από ιδιοκτήτες καταστημάτων στον δρόμο, μέχρι καλλιτέχνες, ακτιβιστές, ή τυχαίους διαβάτες. Όλοι έχουν εξίσου ενδιαφέρον».
Γιατί επιλέξατε την Αθήνα και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη Φωκίωνος Νέγρη; «Ένα από τα πράγματα που έκαναν την Αθήνα συναρπαστική για μας ήταν ότι κανείς μας δεν είχε ξαναβρεθεί εδώ. Πριν καταλήξουμε στη Φωκίωνος, περπατήσαμε στην πόλη για περίπου δύο εβδομάδες και σε εκείνο το διάστημα συναντήσαμε τη Φωκίωνος δύο φορές. Την πρώτη φορά μέσω μιας τυχαίας συνάντησης σε μια ταβέρνα που μας οδήγησε στον δρόμο αυτόν, τη δεύτερη φορά μέσω του Αντωνάκη (σ.σ. ο ζωγράφος Αντωνάκης Χριστοδούλου), τον οποίο γνωρίσαμε μέσω ενός κοινού φίλου.
Ενθουσιαστήκαμε από τον πλούτο της προφορικής ιστορίας του δρόμου και τη γειτονιά της Κυψέλης και αποφασίσαμε να αφιερώσουμε αυτό το σχεδόν μυθολογικό τεύχος στη Φωκίωνος».
Ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σας ο δρόμος; «Βλέπουμε τον δρόμο σαν έναν αποσπασματικό μικρόκοσμο με πολλά επίπεδα, από τα οποία μπορούμε να ανακαλύψουμε μόνο κάποια, χωρίς σχεδόν ποτέ να τον ανακαλύπτουμε στην ολότητά του. Με αυτή την έννοια,
δεν έχουμε προσδοκίες κανενός είδους, αλλά μας αρέσει να ακούμε τι έχει να μας δώσει ο δρόμος. Είναι το υλικό μας και κάθε τεύχος καθρεφτίζει το κάθε μέρος από όλες τις πλευρές του: αισθητική, ρυθμό, χαρακτήρες, ιστορίες, ακόμα και σε ό,τι αφορά τη χρήση του χαρτιού και τη δομή στην εκτύπωση».
Μίλησέ μας λίγο για τους ανθρώπους που συναντήσατε στη Φωκίωνος, τους ανθρώπους που συνέβαλαν στο τεύχος για την Αθήνα; «Είμαστε ευτυχείς να έχουμε ενθουσιώδεις και αφιερωμένους σε αυτό που κάνουν υποστηρικτές. Κάποιοι από αυτούς ήταν πολύ στενά δεμένοι με την περιοχή και τον δρόμο, όπως ο Αντωνάκης Χριστοδούλου ή ο συγγραφέας Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, που ζούν ή ζούσαν εκεί κοντά. Κάποιοι άλλοι ανακάλυψαν τον δρόμο μαζί μας, όπως οι φωτογράφοι Νίκος Κατσαρός και Ειρήνη Βουρλούμη, ή οι visual artists Άγγελος Πλέσσας και Ζωή Χατζηγιαννάκη.
Το τεύχος αυτό γενικότερα έχει μια δυνατή λογοτεχνική ποιότητα αλλά την ίδια στιγμή δίνει έμφαση και στην πρακτική πλευρά των ιστοριών, όπως ας πούμε η συζήτηση μέσα σε ένα ασανσέρ που έγραψε ο Αριστείδης Αντωνάς, ή το ρεπορτάζ God Bless Tsipras από τη Σοφία Ντόνα».
Πού μπορούμε να βρούμε το περιοδικό; «Μπορείτε να το παραγγείλετε online
flaneur-magazine».
Ποια πόλη έχει σειρά; «Την άνοιξη του 2016 πηγαίνουμε Μόσχα και είμαστε ενθουσιασμένοι και γεμάτοι περιέργεια για την καινούρια μας περιπέτεια».