Ο Αστακός. Ακούσια. Επιστροφή στην Ιθάκη. Ξενοδοχείο για Τέρατα 2. Παν. Πορφυρός Λόφος
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
22 Οκτωβρίου 2015
Η βραβευμένη με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του περασμένου φεστιβάλ των Καννών, ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, σε ευρωπαϊκή συμπαραγωγή, εδραίωσε μια και καλή το Auter status, το δικό του, αλλά και του σεναριoγράφου του, Ευθύμη Φιλίππου, και τους καθιέρωσε, σαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δίδυμα, του παγκόσμιου σινεμά της εποχής μας. Με το χαρακτηριστικό του στυλ ο ένας και με την ιδιαίτερη γραφή του ο άλλος, έχουν επιβάλει την παρουσία τους στη συνείδηση των σινεφίλ και έχουν χριστεί από τους ξένους κριτικούς κινηματογράφου ως οι Πάπες του λεγόμενου ελληνικού weird wave, το οποίο άλλοτε - από το 2010 και μετά - μας ενθουσιάζει, κι άλλοτε μας ταλαιπωρεί, ανάλογα με το ταλέντο του επίδοξου μιμητή του ιδιαίτερου στυλ τους.
Εδώ, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του σκηνοθέτη, έχουμε να κάνουμε με μία αντισυμβατική ιστορία αγάπης και μια παρατήρηση των τρόπων και των λόγων με τους οποίους κάποιοι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά και γίνονται ζευγάρια, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Μια ιστορία για τα τρομακτικά αποτελέσματα της μοναξιάς, του φόβου να πεθάνεις μόνος, του φόβου ότι θα ζήσεις μόνος, αλλά και του φόβου ότι θα ζήσεις με κάποιον άλλον. Το βασανιστήριο της πίεσης του εαυτού μας στο να βρει και να αγαπήσει κάποιον, όπως διατάζουν οι νόρμες, ή το βάσανο της υποτιθέμενης συνειδητής επιλογής της μοναξιάς, όταν στην πραγματικότητα δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι ο άλλος (και το μοίρασμα της ζωής μας μαζί του) μας τρομάζει. Πρόκειται για μια αναζήτηση συνωνύμων για την αγάπη σε λέξεις όπως φόβος, κανόνες, ταίριασμα, συγχρονισμός, αφέλεια, ευημερία, ψέματα.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, σχολιάζουν με σκωπτικό χιούμορ και με το αναγνωρίσιμο πλέον, σατυρικό και αποστασιοποιημένο, cool ύφος τους, όχι μόνο τις νόρμες, αλλά και τον εναλλακτικό χώρο των μη σχέσεων, ο οποίος έχει κι εκείνος τους απαράβατους κανόνες του.
Στην ταινία μάλιστα, στις Κάννες, απονεμήθηκε ειδική μνεία από το τμήμα του Queer Palm, για τον τρόπο που απομυθοποιεί, ως αλληγορία, το παράλογο και το παράδοξο των κανόνων που διέπουν το ερωτικό ταίριασμα στην κοινωνική πραγματικότητα του σήμερα, παρόλο που το θέμα της δεν συμπεριελάμβανε την LGBT χροιά που αξιολογεί συνήθως το τμήμα αυτό, όταν απονέμει τα δικά του βραβεία.
Οι διάσημοι πρωταγωνιστές και οι δώδεκα Ευρωπαίοι παραγωγοί που συμμετείχαν στην πραγματοποίηση της, μαρτυρούν απλά το μέγεθος της σημασίας της δουλειάς του καλλιτεχνικού διδύμου στον χώρο του παγκόσμιου κινηματογραφικού γίγνεσθαι.
Ιnfo: Ο Αστακός (The Lobster). Αισθηματική Δραματική Κωμωδία Φαντασίας. Ιρλανδία - Αγγλία - Ελλάδα - Γαλλία - Ολλανδία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος. Παίζουν: Κόλιν Φάρελ, Ρέιτσελ Γουάιζ, Αριάν Λαμπέντ. Αγγελική Παπούλια, Τζον Σι Ράιλι, Λεά Σεϊντού, Μπεν Γουίσοου. Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΑΚΟΥΣΙΑ: Είναι καλοκαίρι στη Σουηδία και οι συμπεριφορές των ανθρώπων αλλάζουν όπως επιβάλλει η εποχή. O Λεφ, προσπαθεί να κάνει επίδειξη στους φίλους του κάνοντας πρόστυχα αστεία κάτω από την επήρεια του αλκοόλ. Μια νέα δασκάλα καταφθάνει στην περιοχή και προσπαθεί να επικοινωνήσει την άποψή της, ως προς τις απαρχαιωμένες μεθόδους διαπαιδαγώγησης των συναδέλφων της. Δυο νεαρά κορίτσια αρέσκονται στο να φωτογραφίζονται και να πηγαίνουν σε πάρτι. Παρενοχλούν τους επιβάτες ενός αστικού λεωφορείου, ενώ λίγες ώρες αργότερα, η μ'ια θα κείτεται αναίσθητη στο πάρκο. Ένας οδηγός λεωφορείου, έχει τη δική του άποψη περί απονομής της δικαιοσύνης.
Τέσσερα χρόνια πριν την περσινή του καλλιτεχνική επιτυχία, Ανωτέρα Βία (Force Majeure), που έφτασε μέχρι τις Χρυσές Σφαίρες, ο Σουηδός Ρούμπεν Όστλαντ, είχε συμμετάσχει στο Ένα Κάποιο Βλέμμα των Καννών, με το Ακούσια, το οποίο κέρδισε μια σειρά από βραβεία καλύτερης ταινίας, σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Πρόκειται για τις δικές του Ιστορίες για Αγρίους, με την ίδια θεματική και το, επιφανειακά μονάχα, ψυχρό, αποστασιοποιημένο στυλ που ανέπτυξε πιο συγκροτημένα στην Ανωτέρα Βία. Έξι παράλληλες ιστορίες, εξετάζουν το κατά πόσο ακούσιες είναι κάποιες από τις αντιδράσεις μας, αλλά και το πως η κοινωνική τιθάσευση των ενστίκτων μας, δεν καταφέρνει να κλείσει εντελώς τις ρωγμές πάνω στη σφαίρα της άλογης λογικής μας, οι διαρροές από των οποίων, μοιάζουν να καθορίζουν τελικά, τις παρορμήσεις μας.
Το θέμα της αρρενωπότητας (κεντρικό θέμα στην Ανωτέρα Βία) είναι και εδώ παρόν, όπως και το θέμα της βίας (σωματικής και ψυχολογικής), της ανάληψης ευθυνών, της ψυχρότητας και της καλυμμένης αγριότητας του υποτιθέμενου πολιτισμένου, κοινωνικού παραδείσου, του Ευρωπαϊκού βορά. Παρά την εντομολογική παρατήρηση, ο Όστλαντ, ανεβάζοντας σταδιακά την ένταση στο δεύτερο μέρος, καταφέρνει να μας κάνει να ενδιαφερθούμε για τους ήρωές του. Εκούσια και ειλικρινά.
Ιnfo: Ακούσια (De Ofrivilliga). Κοινωνική Δραματική. Σουηδία - Γαλλία 2008. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Όστλαντ. Παίζουν: Βίλμαρ Μπιόρκμαν, Λίνεα Καρτ-Λάμι, Λέιφ Έντλουντ Γιόχανσον, Σάρα Έρικσον. Διανομή: New Star.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ: Πέντε φίλοι από τα παλιά βρίσκονται σε μία ταράτσα της ηλιόλουστης Αβάνας. Αφορμή της συνάντησης τους, ο εορτασμός της επιστροφής του ενός, μετά από 16 χρόνια εξορίας στη Μαδρίτη. Μέχρι την αυγή, ο Αμαντέο, ο Άλντο, η Τάνια, ο Ράφα και ο Έντι συζητούν, χορεύουν, πίνουν, καπνίζουν, παρηγορούν ο ένας τον άλλον, θυμώνουν, τραγουδούν και πάνω απ' όλα μοιράζονται... όνειρα, μνήμες, συναισθήματα και ιστορίες της ισχυρής τους φιλίας.
Τσεχοφικής έμπνευσης, θεατρικής λογικής και με μια θεματική που θυμίζει αμυδρά την Επέλαση των Βαρβάρων (2003) του Ντενίς Αρκάντ και την Ταράτσα του Ετόρε Σκόλα, η καινούργια ταινία του αγαπημένου της στήλης Λοράν Καντέ (Ανάμεσα στους Τοίχους, Ελεύθερος Ωραρίου), παρακολουθεί μια παρέα ηλικιωμένων φίλων που ξανασμίγει πίσω στην Αβάνα όπου περνά μια βραδιά σε μια ταράτσα με θέα προς την Malecon Boulevard και που τα μέλη της νοσταλγούν, αλλά και ρίχνουν την ευθύνη της σημερινής ματαίωσης, στην αποτυχία της Επανάστασης στο να αλλάξει τον κόσμο, στον ανόητο ενθουσιασμό των νεανικών τους χρόνων, στους εαυτούς τους, αλλά κυρίως, ο ένας στον άλλον.
Ταινία ηθοποιών και διαλόγων στων οποίων τη συγγραφή έχει συνδράμει και ο σπουδαίος Κουβανός, συγγραφέας, σεναριογράφος και κριτικός, Λεονάρδο Παδούρα, 1955 (Ο Άνθρωπος που Αγαπούσε τα Σκυλιά), δεν απευθύνεται στο μεγάλο κοινό, όσοι όμως της αφεθούν, θα βγουν σίγουρα κερδισμένοι. Το καστ αποτελείται από μια σειρά σπουδαίων βετεράνων και νεότερων Κουβανών ηθοποιών, κάτι σαν ένα δραματικό Buena Vista Social Club.
Ιnfo: Επιστροφή στην Ιθάκη (Regreso a Itaca). Γαλλία - Βέλγιο 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Λοράν Καντέ. Παίζουν: Ισαμπέλ Σάντος, Χόρχε Περουγκόρια, Φερνάντο Χετσαβάρια, Νέστορ Χιμένεζ, Πέδρο Χούλιο Ντίαζ Φεράν, Κάρμεν Σολάρ. Διανομή: StraDa Films.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ 2: Όλα δείχνουν να αλλάζουν προς το καλύτερο στο Ξενοδοχείο του Κόμη Δράκουλα… Επιτέλους, οι πόρτες είναι ανοιχτές και για τους κοινούς θνητούς, δηλαδή τους ανθρώπους. Αλλά ο Δράκουλας ανησυχεί για το αξιολάτρευτο μισό ανθρωπάκι και μισό δρακουλάκι εγγονάκι του, τον Ντένις, που δεν δείχνει και ιδιαίτερα σημάδια βαμπιροσύνης. Έτσι, όσο η Μέιβις λείπει στα πεθερικά της με τον Τζόνι και βρίσκεται σε πολιτισμικό σοκ, ο Δρακουλοπαππούς αποφασίζει να εκπαιδεύσει τον εγγονό του με σκοπό να τον κάνει έναν άξιο Δράκουλα. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν ο συντηρητικός πατέρας του Δράκουλα εμφανίζεται στο προσκήνιο και πέφτει από τα σύννεφα όταν ανακαλύπτει ότι πρώτον ο δισέγγονος του δεν είναι καθαρόαιμος Δράκουλας και ότι οι άνθρωποι είναι πια καλοδεχούμενοι στο περίφημο Ξενοδοχείο Για Τέρατα.
Η συνέχεια της επιτυχημένης πρώτης ταινίας της Sony Pictures Animation, χωρίς τη σεναριακή συνεισφορά του Πίτερ Μπέιναμ (Borat, Bruno) και των αδερφών Χάγκεμαν (Η Ταινία Lego), επαναλαμβάνει για δεύτερη φορά την βασική της ιδέα (αφού πείστηκε ο πατέρας, πρέπει να βρεθεί τρόπος να πειστεί και ο παππούς), χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία.
Ολόκληρο το πρώτο μέρος, μοιράζεται, χωρίς μεγάλα κέφια, ανάμεσα στην επίσκεψη της Μέιβις στα πεθερικά της στην Καλιφόρνια και την απελπισμένη προσπάθεια του Κόμη, να κάνει τον εγγονό του να μεταμορφωθεί σε νυχτερίδα και να πετάξει. Με την εμφάνιση του παππού Βλαντ (με τη φωνή του Μελ Μπρουκς στο original), τα πράγματα καλυτερεύουν αισθητά για να απογειωθούν λίγο πριν από το τέλος, καθώς η τελική μάχη, μοιάζει να αποτίει φόρο τιμής στα καρτούν του Τεξ Άβερι για την MGM, την Warner Bros και την Looney Tunes.
Ιnfo: Ξενοδοχείο για Τέρατα 2 (Hotel Transylvania 2). Κινούμενα Σχέδια. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Γκέντι Ταρτακόφσκι. Με τις φωνές των: Άνταμ Σάντλερ, Άντι Σέμπεργκ, Σελένα Γκόμεζ, Μελ Μπρουκς (Αγγλικά) & Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Ηλίας Ζερβός, Δημήτρης Παπαδάτος, Βασίλης Μηλιός, Στεφανία Φιλιάδη (Ελληνικά). Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΠΑΝ: Prequel των κλασικών χαρακτήρων που δημιουργήθηκαν από τον Τζ. Μ. Μπάρι, για την ιστορία του μικρού Πίτερ όπως όλοι τη γνωρίζουμε, η ταινία ακολουθεί την ιστορία του ορφανού αγοριού που παρασύρεται άθελά του, στη μαγική Χώρα του Ποτέ. Εκεί θα γνωρίσει τη σημασία της διασκέδασης αλλά και του κινδύνου και τελικά θα ανακαλύψει το πεπρωμένο του – για να γίνει ο ήρωας που θα μείνει για πάντα γνωστός ως Πίτερ Παν.
Γραμμένο από τον ηθοποιό (The Good Wife, Sopranos) και σεναριογράφο (Η Εποχή των Παγετώνων 4), Τζέισον Φουκς, αυτό το prequel του Πίτερ Παν, παρουσιάζει τον μικρό Πίτερ και τον νεαρό Κάπτεν Χουκ, σαν φίλους που συμμαχούν ενάντια στον κακό πειρατή Μαυρογένη. Στην πραγματικότητα, σε ό,τι αφορά το ύφος, μοιάζει σαν διασταύρωση των περιπετειών του νεαρού Ιντιάνα Τζόουνς με τους Πειρατές της Καραϊβικής, μόνο που εδώ τα πειρατικά πλοία επιδίδονται σε επουράνιες ναυμαχίες.
Καταιγισμός από εφέ (όχι όλα τους το ίδιο καλά και πειστικά), μεσσιανική φιλοσοφία (η προφητεία λέει, πως το αγόρι που πετάει, θα είναι ο εκλεκτός, ο οποίος θα απαλλάξει τη Χώρα του Ποτέ από τον Μαυρογένη) και με έναν Τζο Ράιτ (Εξιλέωση, Άννα Καρένινα) στη σκηνοθεσία, σαφώς έξω από τα νερά του, στην ταινία ξεχωρίζει ο μικρός Αυστραλός πρωταγωνιστής της, Λίβαϊ Μίλερ και μια δυο καλές ιδέες, όπως τα διαχρονικά ροκ τραγούδια που τραγουδούν οι εργάτες των ορυχείων του Μαυρογένη. Δημιουργική και η χρήση του 3D για όσους το υπολογίζουν. Οι νεότερες ηλικίες θα το λατρέψουν.
Ιnfo: Παν (Pan). Παιδική Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ - Αγγλία - Αυστραλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Τζό Ράιτ. Παίζουν: Χιου Τζάκμαν, Γκάρετ Χέντλαντ, Ρούνεϊ Μάρα, Αντίλ Ακτάρ, Αμάντα Σέιφριντ, Λίβαϊ Μίλερ. Διανομή: Tanweer.
ΠΟΡΦΥΡΟΣ ΛΟΦΟΣ: Στην Αγγλία του 19ου αιώνα, μια συγγραφέας παραδίδεται στην έλξη της για έναν μυστηριώδη, χαρισματικό άγνωστο που θα την παρασύρει σε αιματοβαμμένα μονοπάτια πάθους. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τα φαντάσματα του παρελθόντος της, βρίσκει καταφύγιο στον πύργο του, ένα σπίτι που ματώνει, έχει καλά θαμμένα μυστικά και... ζητάει εκδίκηση. Εκεί θα συμβιώσει με μια ζηλιάρα αδελφή, καθώς και με αρκετά φαντάσματα που κρύβουν την ανείπωτη, φρικτή αλήθεια.
Ο τρίτος από τους Τρεις Αμίγκος του μεξικάνικου σινεμά, μαζί με τον Κουαρόν του Gravity και τον Ινιαρίτου του Birdman, οι οποίοι κυριαρχούν σε παγκόσμια κλίμακα, ο ανεπανάληπτος Γκιγιέρμο Δελ Τόρο (Ο Λαβύρινθος του Πάνα), επιστρέφει στα γοτθικά μονοπάτια που τόσο πολύ αγαπά, κάνοντας άλλο ένα διάλειμμα από τις μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές (Pacific Rim, Hellboy), όπως άλλωστε το συνηθίζει.
Εδώ, μαζί με τον σεναριογράφο του ΤΗΧ 1138 (1971), του Τζορτζ Λούκας, του Εξπρές του Σούγκαρλαντ (1974), του Στίβεν Σπίλμπεργκ και του δικού του Mimic (1997), Μάθιου Ρόμπινς, γράφουν μια τυπική ιστορία φαντασμάτων, η οποία αποτίει φόρο τιμής στις κλασικές ταινίες του είδους, ιδιαίτερα εκείνες της δεκαετίας του 60, στις οποίες παραπέμπουν, με την ιδιαίτερη, συμβολική χρήση των χρωμάτων, σχεδόν όλες οι ταινίες του Μεξικάνου δημιουργού.
Δεν λείπουν φυσικά και οι αναφορές στον Λατινοαμερικάνικο σουρεαλισμό, τις Βρετανικές και Αμερικάνικες γοτθικές αφηγήσεις, το καλοκουρδισμένο σασπένς και ο καθαρόαιμος τρόμος. Στην υπηρεσία του, έχει επίσης μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς τους και ένα πλήθος από παλιούς και νέους εκλεκτούς συνεργάτες, που υπηρετούν το όραμά του. Ένα όραμα ξεχωριστό, έστω και κατώτερο των προσδοκιών μας, των ικανοτήτων του, αλλά κυρίως του αξεπέραστου, δικού του, Λαβύρινθου του Πάνα (2006).
Ιnfo: Πορφυρός Λόφος (Crimson Peak). Δραματική Φαντασίας Τρόμου. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο Δελ Τόρο. Παίζουν: Τζέσικα Τσαστέιν, Μία Γουασικόφσκα, Τομ Χίντλεστον, Τσάρλι Χάναμ, Τζιμ Μπίβερ. Διανομή: UIP.
εμφάνιση σχολίων