Σπινόζα: Η δύναμη Α' ΠΡΟΣΩΠΟ του καθενός

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ και οδηγούνται σαν από ένα κοινό πνεύμα, είναι βέβαιο ότι καθένας έχει τόσο λιγότερο δίκαιο όσο δυνατότεροι από αυτόν είναι όλοι μαζί οι υπόλοιποι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει στην πραγματικότητα καθόλου δίκαιο φύσει, εκτός από ό,τι του παραχωρεί το κοινό δίκαιο· εξάλλου, είναι υποχρεωμένος να εκτελεί ό,τι τον προστάζει η κοινή συναίνεση όλων, ή ακόμη μπορεί να εξαναγκασθεί σ’ αυτό σύμφωνα με το δίκαιο».

«ΕΞΑΛΛΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ καθένας υπόκειται στο δικό του δίκαιο μόνο για όσο διάστημα μπορεί να προφυλάγεται από την καταπίεση των άλλων και ματαίως ένας μόνος του θα προσπαθούσε να προφυλαχθεί από όλους, προκύπτει ότι το φυσικό ανθρώπινο δίκαιο είναι χωρίς αντίκρισμα, έφοσον καθορίζεται από τη δύναμη καθενός ξεχωριστά: υπάρχει μάλλον στη φαντασία παρά στην πραγματικότητα, αφού τίποτε δεν το κατοχυρώνει με ασφάλεια.

ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΠΩΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ είναι τόσο λιγότερο δυνατός, και συνεπώς έχει τόσο λιγότερο δίκαιο, όσο περισσότερους λόγους έχει να φοβάται. Ας προστεθεί ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διατηρήσουν τη ζωή τους και να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους χωρίς αλληλοβοήθεια.

ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ της φύσης που προσιδιάζει στο ανθρώπινο γένος δεν νοείται παρά μόνον εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν κοινή νομοθεσία: εκεί όπου μπορούν από κοινού να διεκδικούν εδάφη για να τα κατοικήσουν και να τα καλλιεργήσουν, να οχυρώνονται να αποκρούουν τις επιθέσεις και να ζουν σύμφωνα με την κοινή απόφαση όλων.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ κατ’ αυτόν τον τρόπο τόσο περισσότερο δίκαιο έχουν· και αν οι Σχολιαστικοί, εξαιτίας του ότι οι άνθρωποι, στη φυσική κατάσταση, δεν μπορούν καθόλου να υπόκεινται στο δικό τους δίκαιο, θέλουν να αποκαλούν τον άνθρωπο ζώο κοινωνικό, δεν τους προβάλλω καμία αντίρρηση».

«ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ του πλήθους συνήθως καλείται κράτος· και τούτο εδώ το κατέχει κατά τρόπο απόλυτο εκείνος που, με κοινή συναίνεση, έχει τη μέριμνα για την πολιτεία, δηλαδή τη μέριμνα να θεσπίζει, να ερμηνεύει και να καταργεί τους νόμους, να οχυρώνει τις πόλεις, να αποφασίζει σχετικά με τον πόλεμο και την ειρήνη κλπ. Εάν η μέριμνα αυτή ανήκει σε μια συνέλευση που αποτελείται από το πλήθος στο σύνολό του, τότε το κράτος καλείται δημοκρατία· αν αποτελείται μόνον από ορισμένους εκλεκτούς, αριστοκρατία· τέλος, αν η μέριμνα για την πολιτεία και, συνεπώς, η εξουσία ανήκει σε έναν, τότε καλείται μοναρχία».


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μπαρούχ Σπινόζα, Πολιτική Πραγματεία, εκδόσεις Πατάκης.

Ο Μπαρούχ Σπινόζα (24 Νοεμβρίου 1632 - 21 Φεβρουαρίου 1677) ήταν Ολλανδός φιλόσοφος, εβραϊκής καταγωγής. Θέτοντας τα θεμέλια για τον Διαφωτισμό του 18ου αιώνα, θεωρείται ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της φιλοσοφίας του 17ου αιώνα. Το αριστούργημά του, η μεταθανάτια Ηθική, με το οποίο αντιτάχθηκε στον δυϊσμό πνεύματος-σώματος του Καρτέσιου, του χάρισε την αναγνώριση ως ενός από τους σημαντικότερους διανοητές της Δυτικής φιλοσοφίας.
 

εμφάνιση σχολίων