Interstellar. Δύο Μέρες, Μια Νύχτα. Οι Υπερέξι. Τα Ερείπια Είναι Πάντα Θλιμμένα. We Are the Best!. The Battery.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
5 Νοεμβρίου 2014
INTERSTELLAR: Στο κοντινό μέλλον, όταν οι κλιματικές αλλαγές έχουν κάνει τη ζωή στον πλανήτη αφόρητη, η ανακάλυψη μιας παράκαμψης (Σκουληκότρυπας) στον διαστημικό χωροχρόνο θα ωθήσει ένα γκρουπ εξερευνητών να ταξιδέψουν διαμέσου της, σε μια διαγαλαξιακή πορεία, για την αναζήτηση ενός καινούργιου πλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενήσει τα γήινα πλάσματα.
Καθώς μια ώρα ταξιδιού στη χωροχρονική τρύπα αντιστοιχεί σε επτά γήινα χρόνια, το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Endurance δεν γνωρίζει αν στο υποτιθέμενο αίσιο τέλος της αποστολής του, η Γη θα εξακολουθεί να υπάρχει. Ειδικά ο κυβερνήτης του σκάφους θα πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα στη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής και του να μην ξαναδεί ποτέ τα παιδιά του.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν (Inception, Τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη, Memento) πραγματοποιεί ένα μεγαλόπνοο σχέδιό του, βασιζόμενος σε μια διάλεξη του αστροφυσικού Κιπ Θορν, ο οποίος υποστήριξε ότι το ταξίδι στον χρόνο είναι πιθανό διαμέσου μιας τρύπας στον χωροχρόνο και συμμετείχε ως επιστημονικός σύμβουλος στη δημιουργία του φιλμ.
Το Interstellar, σαν ταινία, έχει όλα τα δομικά (περίπλοκο σενάριο, μεγαλειώδη και λεπτομερώς ακριβή στο στήσιμό της σκηνοθεσία, πρωτότυπη και ευρηματική -επιστημονική αυτή τη φορά- φαντασία, αλλά και υπερβολική σοβαροφάνεια και μια τάση να ειπωθούν όλα σε δυσβάσταχτη για τον μέσο θεατή, χρονική διάρκεια) και θεματικά (ο διχασμός του ήρωα ανάμεσα στο τι είναι ηθικό και τι αναγκαίο) χαρακτηριστικά των προηγούμενων ταινιών του, ενώ η σχέση πατέρα και κόρης, σε συνδυασμό με το διαγαλαξιακό ταξίδι, φέρνει αναπόφευκτα στον νου την Επαφή (1997) του Ρόμπερτ Ζεμέκις.
Σκεπτόμενο υπερθέαμα, τόσο συναρπαστικό όσο και κινηματογραφικά φλύαρο, μπορεί να μην είναι η καινούργια Οδύσσεια του Διαστήματος, είναι όμως μία εμβληματική ταινία επιστημονικής φαντασίας για το τελευταίο (;) σύνορο της επιστημονικής μας κατανόησης για τα διαγαλαξιακά ταξίδια, αλλά και μια σπουδή πάνω στο ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης γενικότερα. Φυσικά και το καστ, με επικεφαλής τον Μάθιου ΜακΚόναχι, είναι εξίσου θεαματικό.
Ιnfo: Interstellar. Επιστημονικής Φαντασίας. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν. Παίζουν: Μάθιου ΜακΚόναχι, Αν Χάθαγουεϊ, Τζέσικα Τσάστεϊν, Μάικλ Κέιν, Κέισι Άφλεκ, Μπιλ Έργουιν, Έλεν Μπέρστιν. Διανομή: Village Films.
ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ, ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ: Η Σάντρα, νεαρή σύζυγος και μητέρα, εργάζεται σε ένα εργοστάσιο σε μια μικρή πόλη του Βελγίου. Κατά την απουσία της λόγω ασθενείας, οι προϊστάμενοί της συνειδητοποιούν ότι μπορούν να καλύψουν τη βάρδια της με μικρές υπερωρίες κι ένα πάγιο χρηματικό μπόνους στο υπόλοιπο προσωπικό που απασχολούν. Η μοίρα της Σάντρα βρίσκεται στα χέρια 16 εργατών, τους οποίους πρέπει να πείσει να αρνηθούν τα μπόνους για να κρατήσει τη δουλειά της. Μπαίνει σε μια μάχη για να σώσει τη θέση της μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, δύο ημέρες και μία νύχτα, πριν την καταληκτική ψηφοφορία.
Οι Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν, μετά από μια σειρά από χειροποίητες ταινίες που στάθηκαν στο ύψος του καθημερινού ανθρώπου και που προφητικά προέβλεψαν ήδη από τη δεκαετία του '90 τη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, επιστρέφουν στην προβληματική της Rosetta του 1999 και μας διηγούνται άλλη μία παραβολή για το σαρκοβόρο πρόσωπο του καπιταλιστικού συστήματος εργασίας.
Κι ενώ στη Rosetta η νεαρή ηρωίδα ήταν έτοιμη να φτάσει στα άκρα για μια θέση εργασίας, εδώ η σωματικά ταλαιπωρημένη και ψυχικά ταπεινωμένη ηρωίδα πρέπει να βρει το σθένος και να ζητήσει τη συμπαράσταση και την κατανόηση της ανάγκης της για απασχόληση από συναδέλφους, που όλοι λίγο πολύ έχουν ανάγκη του χρηματικού πριμ που τους προσφέρεται.
Δίπλα στην αισθαντική ερμηνεία της Μαριόν Κοτιγιάρ, ο Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε στον ρόλο του συζύγου της αντιπαραθέτει μια λιτή ερμηνεία γεμάτη από εσωτερική δύναμη, σε ένα σενάριο που τον αναδεικνύει σαν τον πραγματικό ήρωα μιας αφήγησης που στην πορεία αποκτά τα στοιχεία ενός κοινωνικού θρίλερ. Παρόλο που, λόγω χρόνου, οι χαρακτήρες όλων των υπόλοιπων προσώπων είναι λίγο σχηματικοί, το Δύο Μέρες, Μια Νύχτα έρχεται να σταθεί επάξια δίπλα στις προηγούμενες σημαντικές δουλειές των δύο Βέλγων αδερφών, που ξεχειλίζουν από αγάπη και βαθιά πίστη στον απλό καθημερινό άνθρωπο και μιλούν για την πάλη του ενάντια σε ένα απρόσωπο, μοχθηρό και απάνθρωπο σύστημα.
Ιnfo: Δύο Μέρες, Μια Νύχτα (Deaux Jours, Une Nuit). Κοινωνική Δραματική. Βέλγιο - Ιταλία - Γαλλία 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν. Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε, Ολιβιέ Γκουρμέ, Κατρίν Σαλέ. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.
ΟΙ ΥΠΕΡΕΞΙ: Ο Χίρο Χαμάντα είναι ένα παιδί-θαύμα που ασχολείται με τη ρομποτική. Μαθαίνει πώς να δαμάσει την ευφυΐα του από τον εξίσου έξυπνο μεγάλο αδερφό του, Ταντάσι, και τους φίλους τους: την Γκο Γκο Ταμάγκο που της αρέσει η αδρεναλίνη και τα επικίνδυνα σπορ, τον υπερβολικά τακτικό Γουασάμπι, την Ξινομελένια που διαπρέπει στη χημεία και τον πωρωμένο με την τεχνολογία Φρεντ. Όταν ένα καταστροφικό συμβάν τούς βάζει στο μάτι του κυκλώνα μιας επικίνδυνης συνωμοσίας που εξελίσσεται στους δρόμους του Σαν Φρανσόκιο, ο Χίρο στρέφεται στον κοντινότερο σύντροφό του -το φουσκωτό με αέρα ρομπότ Μπέιμαξ- και μεταμορφώνει την ομάδα σε μια συμμορία εξελιγμένων τεχνολογικά ηρώων, αποφασισμένων να λύσουν το μυστήριο.
Η Ντίσνεϊ και οι δημιουργοί του κατά φαντασίαν υπερήρωα σκύλου Bolt (2008) μας προσφέρουν μια πρωτότυπη, συγκινητική, περιπετειώδη και κυρίως αστεία κινηματογραφική μεταφορά στην οθόνη του ομώνυμου κόμικ των Ντάνκαν Ρουλό και Στίβεν Τ. Σιγκλ από την Marvel. Οι Υπερέξι εμπνέονται από το γιαπωνέζικο anime, το οποίο παντρεύουν αρκετά επιτυχημένα με το αντίστοιχο αμερικανικό computer animation, αλλά και τις θεαματικές περιπέτειες φαντασίας βασισμένες σε κόμικς με υπερήρωες των δύο τελευταίων δεκαετιών σε μία, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα συνάντηση Ανατολής και Δύσης. Η ταινία θα παιχτεί (ευτυχώς) και με υπότιτλους. Χάρμα!
Ιnfo: Οι Υπερέξι (Big Hero 6). Animated Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ντον Χολ & Κρις Γουίλιαμς. Με τις φωνές των Ράιαν Πότερ, Σκοτ Άντσιτ, Τζέιμι Τσανγκ, Ντέιμον Γουάιανς Τζούνιορ.Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΛΙΜΜΕΝΑ: Ο Ντουάιτ είναι άστεγος, ζει στο Μέριλαντ μαζεύοντας κονσερβοκούτια απ’ όπου βρει, ανοίγοντας σπίτια για να κάνει ένα μπάνιο, αναζητώντας τροφή στα σκουπίδια. Το αυτοκίνητό του, μια μπλε Πόντιακ, είναι το σπίτι του, ένα σκουριασμένο σιδερένιο κουτί γεμάτο τρύπες από σφαίρες. Όταν ο Ντουάιτ βρει μπροστά του την αστυνομία δεν θα εκπλαγεί – μόνο που οι αρχές δεν τον αναζητούν για τις παρανομίες του, αλλά για να τον ενημερώσουν ότι ο άνθρωπος που 20 χρόνια νωρίτερα δολοφόνησε τους γονείς του βγήκε από τη φυλακή. Πανικόβλητος, ο Ντουάιτ ξεκινά ένα οδοιπορικό εκδίκησης, μόνο που αποδεικνύεται ανίκανος να το φέρει σε πέρας.
Αστυνομικό θρίλερ εκδίκησης, το οποίο όπως και η πρόσφατη Σκουριασμένη Πόλη δανείζεται μια από τις πολλές θεματικές των κλασικών γουέστερν, την οποία μεταφέρει στη σύγχρονη Αμερική της οπλοκατοχής και της αδιαμφισβήτητης πίστης στο «φθαλμός αντί οφθαλμού». Σε αντίθεση με την Πόλη, το Τα Ερείπια Είναι Πάντα Θλιμμένα καταδικάζει την πρακτική της ατέρμονης εκδίκησης, αφού όμως πρώτα γεμίσει την οθόνη με ένα σωρό πτώματα. Διαθέτει την αμεσότητα και τη μελαγχολική ατμόσφαιρα ενός Β movie (ουσιαστικά για τέτοιο πρόκειται), έχει σασπένς και αρκετό αίμα για να απωθήσει τους λιπόψυχους. Αν διέθετε και χιούμορ, θα μιλούσαμε για ένα καινούργιο Blood Simple. Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών FIPRESCI στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών πέρυσι στις Κάννες.
Info: Τα Ερείπια Είναι Πάντα Θλιμμένα (Blue Ruin). Αστυνομικό Θρίλερ. ΗΠΑ 2013. Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Σόλνιερ. Παίζουν: Μέικον Μπλερ, Έιμι Χάργκρεϊβς, Κέβιν Κόλακ, Ιβ Πλαμπ, Ντέιβιντ Γ. Τόμπσον. Διανομή: Weird Wave.
WE ARE THE BEST!: Η Μπόμπο, η Κλάρα και η Χέντβιγκ είναι τρεις μικρές επαναστάτριες στη Στοκχόλμη των '80s. Οι τρεις κοπέλες παρά τις διαφορές τους βρίσκουν το κοινό τους στοιχείο στη μουσική και φτιάχνουν μια μπάντα χωρίς να έχουν μουσικά όργανα, θέλοντας να αποδείξουν ότι η πανκ μουσική δεν έχει πεθάνει και ότι εκείνες είναι «οι καλύτερες», σε μια προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης από τους μεγάλους και το σχολείο.
Ο Σουηδός Λούκας Μούντισον (Μαμούθ, Λίλια για Πάντα, Fucking Amal) επιστρέφει κινηματογραφικά στη Στοκχόλμη των '80s, με μια νοσταλγική, γλυκόπικρη, αστεία και συγκινητική ταινία ενηλικίωσης. Η αλήθεια είναι ότι η επιλογή του να πεις μια ιστορία με θέμα την πανκ μουσική μέσα από τις εμπειρίες τριών 13χρονων κοριτσιών μοιάζει περίεργη επιλογή. Τελικά η σχέση των «απροσάρμοστων» κοριτσιών με το οικογενειακό και σχολικό τους περιβάλλον αλλά και μεταξύ τους είναι αυτό που απασχολεί το κυριότερο μέρος της αφήγησης. Οι τρεις μικρές πρωταγωνίστριες είναι εκπληκτικές. Η ταινία αποτυπώνει όλο τον αυθορμητισμό και την αναστάτωση της αρχής της εφηβείας μέσα από μια σειρά από set pieces, σε μία κορύφωση που έρχεται με τρόπο αντίθετο από αυτόν που θα απαιτούσε μια mainstream παραγωγή. Απολαυστικές ερμηνείες, υπέροχη αναπαράσταση της εποχής και της μουσικής που την έντυνε. Ένα είναι και παραμένει σίγουρο: Punk is not dead!
Info: We Are the Best (Vi är bäst!). Κοινωνική Μουσική Δραμεντί. Σουηδία - Δανία 2013. Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Λούκας Μούντισον. Παίζουν: Μίρα Γκρόσιν, Λιβ ΛεΜόιν, Μίρα Μπαρκαμάρ. Διανομή: One From the Heart.
TΗΕ ΒΑΤΤΕRY: Ο Μπεν και ο Μίκι είναι δύο επιζήσαντες πρώην παίκτες του μπέιζμπολ, σε μια Αμερική παραδομένη στους νεκροζώντανους. Τριγυρνούν στα δάση και στις εξοχές του Κονέκτικατ για προμήθειες, αποφεύγοντας τις μεγάλες πόλεις και -παρά τις αντιρρήσεις του Μίκι, ο οποίος νοσταλγεί μια μόνιμη εγκατάσταση- το να περνούν πάνω από ένα βράδυ στα άδεια σπίτια που βρίσκουν στο διάβα τους. Η τυχαία ανακάλυψη της ύπαρξης κι άλλων ζωντανών ανθρώπων θα ταράξει τη σχέση τους και θα τους βάλει σε μεγάλους μπελάδες.
Καταφέρνοντας το μέγιστο με το ελάχιστο, η ευφυής δημιουργία του ηθοποιού και σκηνοθέτη Τζέρεμι Γκάρντνερ έρχεται να δώσει νέα πνοή στο κουρασμένο και ταλαιπωρημένο είδος της ταινίας τρόμου με νεκροζώντανους. Αντικαθιστά το καλαμπούρι με υπόγειο μακάβριο χιούμορ και αποτίει φόρο τιμής τόσο στην κλασική Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του Ρομέρο, όσο και στις ταινίες δρόμου, από τα κλασικά γουέστερν, μέχρι τον Ξένοιαστο Καβαλάρη.
Κι ενώ στα πρώτα τρία τέταρτα της ταινίας μοιάζει σαν να βλέπουμε τη ζόμπι εκδοχή του Γελαστού Πρίγκηπα, στο τέταρτο μέρος της μας εγκλωβίζει μαζί με τους ήρωές της μέσα σε ένα αμάξι περιτριγυρισμένο από πεινασμένα τέρατα. Η απειλητική αλλά χαλαρή ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε έναν κλειστοφοβικό εφιάλτη, ο οποίος απαιτεί από τους θεατές πραγματικά γερά νεύρα, ακριβώς όπως συνήθιζαν να διαφημίζουν οι διανομείς τις ταινίες τρόμου κάποιες δεκαετίες πιο πριν, χωρίς να χάνει στιγμή το χιούμορ της.
Η εξαιρετική σκιαγράφηση των δύο αντίθετων χαρακτήρων (των οποίων ο διαφορετικός ρόλος και θέση, ειδικά στο παιχνίδι του μπέιζμπολ, έχει και μια σεξουαλική διάσταση) συνοδεύεται από τρεις, τουλάχιστον, σκηνές ανθολογίας. Αυτήν της αυτοϊκανοποίησης του Μίκι, εκείνη με τον τρόπο που ο Μπεν προσπαθεί να τον σκληραγωγήσει, κλειδώνοντάς τον επίτηδες μαζί με ένα ζόμπι στην κρεβατοκάμαρα μιας αγροικίας και φυσικά, το εφιαλτικό κρεσέντο του τέλους.
Όπως όλες οι ταινίες με ζόμπι που σέβονται τον εαυτό τους, το The Battery είναι μια παραβολή για τον σύγχρονο κόσμο. Ο ιδεαλισμός και ο πραγματισμός προσπαθούν να συνυπάρξουν σε ένα απειλητικό σύμπαν και να σώσουν το τομάρι τους. Μόνο ο ένας θα τα καταφέρει. Για να συμβεί όμως αυτό, θα απαιτηθεί η αυτοθυσία του ενός από τους δύο. Μαντέψτε ποιος από τους δύο θα είναι αυτός.
Εξαιρετικό σάουντρακ από τον Ράιαν Γουίνφορντ και από indie επιλογές τραγουδιών τα οποία ακούει ο Μίκι από το diskman του. Βραβείο καλύτερης ταινίας στο φετινό Horrorant Athens Film Festival και σε διάφορα άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Δικαίως.
Ιnfo: The Battery (Ben & Mickey vs. the Dead). Τρόμου. ΗΠΑ 2012. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία - Σενάριο: Τζέρεμι Γκάρντνερ. Παίζουν: Τζέρεμι Γκάρντνερ, Άνταμ Κρόνχαϊμ, Νιλς Μπόλε, Αλάνα Ο'Μπράιεν. Διανομή: Filmboy Pictures.
εμφάνιση σχολίων