Ποιος θα ανακόψει Α' ΠΡΟΣΩΠΟ τον καπιταλισμό;

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ - Είμαστε ακόμα στη βάρβαρη περίοδο (του καπιταλισμού). Χρειάζεται πάντα μια γενιά ή δύο για τον καπιταλισμό να εκπολιτίσει τον εαυτό του.

- Και πιστεύεις πραγματικά πως ο καπιταλισμός θα το κάνει αυτό από μόνος του;

- Πάρε παράδειγμα από την ιστορία. Στην Αμερική είχατε τους διεφθαρμένους βιομήχανους-βαρόνους και μετά από 50 χρόνια το New Deal.

- Μα, Σεργκέι, αυτό δεν συνέβη επειδή οι καπιταλιστές αποφάσισαν να γίνουν καλοί. Αυτό έγινε επειδή όλοι φοβούνταν εσάς.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ; Ο DAVID GRAEBER ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ GUARDIAN μια συζήτηση που είχε με κάποιο Ρώσο γνωστό του, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που οι νέοι Ανατολικοευρωπαίοι διανοούμενοι αγκάλιαζαν με θέρμη οτιδήποτε είχε να κάνει με το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα. «Eκείνη την εποχή, υπήρχε μια σειρά παραδοχών που όλοι έπρεπε να κάνουν και μόνο για να μπορούν να μετέχουν στη δημόσια συζήτηση -και παρουσιάζονταν σαν μια σειρά αυταπόδεικτων εξισώσεων. «Η αγορά» ήταν ταυτόσημη με τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός σήμαινε υπέρογκο πλούτο στην κορυφή, αλλά αυτό σήμαινε επίσης ταχεία τεχνολογική πρόοδο και οικονομική ανάπτυξη. Ανάπτυξη σήμαινε αύξηση της ευημερίας και άνοδο της μεσαίας τάξης. Με τη σειρά της, η άνοδος μιας ευημερούσας μεσαίας τάξης ισούται πάντα στο τέλος με μια σταθερή δημοκρατική διακυβέρνηση. Μια γενιά αργότερα, μάθαμε πως καμιά από αυτές τις παραδοχές δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί σωστή. (…)

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ και τη Β. Αμερική μεταξύ, χονδρικά, του 1917 και του 1975 -όταν ο καπιταλισμός όντως δημιούργησε μεγάλη ανάπτυξη και λιγότερη ανισότητα- ήταν κάτι σαν ιστορική ανωμαλία. Υπάρχει μια ολοένα αυξανόμενη συνειδητοποίηση ανάμεσα στους οικονομικούς ιστορικούς πως αυτό αληθεύει. Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες ως προς το γιατί. Ο Adair Turner, πρώην πρόεδρος της Αρχής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών, πιστεύει πως ήταν η ιδιαίτερη φύση της βιομηχανικής τεχνολογίας των μέσων του αιώνα που επέτρεψε τόσο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης από τη μια και ένα μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα από την άλλη. Ο Piketty επισημαίνει την καταστροφή κεφαλαίου κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων και τα υψηλά ποσοστά της φορολογίας και την εφαρμογή χρηματιστηριακών ρυθμίσεων που γίνονταν εφικτές λόγω των πολεμικών κινητοποιήσεων. Άλλοι έχουν διαφορετικές εξηγήσεις.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ, αλλά σχεδόν όλοι φαίνεται να αγνοούν το πιο προφανές. Η περίοδος που ο καπιταλισμός φαινόταν ικανός να παρέχει ευρεία ευημερία ήταν επίσης, με ακρίβεια, η περίοδος κατά την οποία οι καπιταλιστές ήξεραν ότι δεν ήταν οι μόνοι παίκτες στο παιχνίδι. Όταν αντιμετώπιζαν τον «παγκόσμιο αντίπαλο», δηλαδή το Σοβιετικό μπλοκ, όπως επίσης επαναστατικά αντι-καπιταλιστικά κινήματα (από την Ουρουγουάη μέχρι την Κίνα) αλλά και την πιθανότητα εργατικών εξεγέρσεων στο εσωτερικό τους.

ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣΤΕΙ ΜΕΡΟΣ της εργατικής τάξης δεν δίνονταν όσο οι ρυθμοί της ανάπτυξης ήταν υψηλοί, αλλά ωσότου εξαγοραστεί το αναγκαίο ποσοστό της εργατικής τάξης. Δηλαδή η συνεπαγωγή μεταξύ Ανάπτυξης – Ευημερίας δεν ισχύει, τα χρήματα δεν θα συνεχίζουν να δίνονται κάθε φορά που ο καπιταλισμός έχει κέρδος. Η αυξανόμενη καταναλωτική ζήτηση έφερε τη χρυσή εποχή του καπιταλισμού, αλλά για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα ήταν οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

ΑΠΟ ΤΟ 1970, ΟΤΑΝ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ είχε πλέον υποχωρήσει, τα πράγματα επέστρεψαν στη φυσική τους κατάσταση: που σημαίνει βάρβαρες ανισότητες, με ένα τσιγκούνικο 1% να ηγεμονεύει μιας κοινωνίας που τη χαρακτηρίζει η αυξημένη κοινωνική, οικονομική, ακόμη και τεχνολογική στασιμότητα. Έτσι εξασφαλίστηκε το γεγονός ότι ο καπιταλισμός δεν θα χρειαζόταν πλέον να εκπολιτίσει τον εαυτό του, όπως πίστευαν κάποιοι άνθρωποι ότι θα έπρεπε να κάνει, όπως ο Ρώσος φίλος μου. (…)

ΤΟ 1% ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ακόμη και αν του ζητηθεί. Έχει περάσει τα τελευταία 30 χρόνια δημιουργώντας ένα μπλόκο στα μέσα ενημέρωσης και στην πολιτική, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι κανείς δεν θα το πράξει μέσω των εκλογικών διαδικασιών.

ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ να αναβιώσει οτιδήποτε σαν τη Σοβιετική Ένωση, δεν πρόκειται να ξαναδούμε τίποτα σαν τις σοσιαλιστικές δημοκρατίες των μέσων του αιώνα που κατασκευάστηκαν για να την πολεμήσουν.

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ, την εξαθλίωση και την οικολογική καταστροφή, θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να αποσυνδέσουμε τη μηχανή και να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Πηγή: Τhe Guardian


Διαβάστε επίσης:
«Είσαι αναρχικός-ή;»
Γιατί οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται;

εμφάνιση σχολίων