Ένα από τα σημαντικά ζητήματα της εποχής μας, η πολιτική απάθεια, φωτίζεται διαφορετικά
NΙΚΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
24 Μαΐου 2014
ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΙΝΟΥΜΕ ΘΡΗΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ των ανθρώπων για τα κοινά, οφείλουμε να διακρίνουμε σε αυτό που νομίζουμε πως είναι αδιαφορία μια κριτική στάση ως προς την καθεστηκυία πολιτική. Στάση η οποία προφανώς δεν αρκεί για να αλλάξει η πορεία των πραγμάτων, είναι όμως ένα πρώτο βήμα απεγκλωβισμού. Έτσι, θεωρώντας τους όλους ως πολίτες, θα μπορούσαμε να απευθύνουμε τις παρακάτω αντι-προσκλήσεις και προσκλήσεις.
ΔΕΝ ΚΑΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΤΑΞΗ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, αφού είναι μηχανισμός απαραίτητος για τη λειτουργία του σημερινού πολιτικού καθεστώτος. Δεν καλούμε σε διαδηλώσεις στους δρόμους, υπέρ των άκρως γραφειοκρατικών κρατικών υπηρεσιών, προηγείται ο ριζικός, δημοκρατικός, μετασχηματισμός τους. Ούτε υπέρ της αγοραστικής δύναμης, δηλαδή υπέρ της κατανάλωσης. Ούτε για την απασχόληση, διότι προηγούνται τα ερωτήματα: να δουλέψουμε για τι; για ποιον; για να παράγουμε τι; Να δράσουμε πολιτικά είναι άλλο πράγμα από να συνεχίζουμε αυτές τις παραδοσιακές δραστηριότητες που ενδυναμώνουν την κοινωνία στην οποία είμαστε αντίθετοι.
ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ της ζωής μας δεν είναι μια για πάντα δοσμένο και μάλιστα από κάποιον άλλο. Η ζωή μας έχει σήμερα «νόημα» και προκαθορισμένο δρομολόγιο· λέγονται με μια λέξη τρέξιμο, και στην «εκλεπτυσμένη» γλώσσα των ειδικών, ανάπτυξη ή εκσυγχρονισμός. Το «νόημα» της σημερινής μας ζωής οδηγεί στη μιζέρια με όλα τα νοήματα: μιζέρια συναισθηματική, διανοητική, σχέσεων, πολιτισμική, οικονομική. Η μιζέρια δεν είναι μόνο, ούτε κυρίως, οικονομική. Το «νόημα» της σημερινής μας ζωής οδηγεί στην επανάληψη, τη μονοτονία, την καταθλιπτική ρουτίνα.
ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ζωής για τον καθένα και για όλους είναι ένα δύσκολο έργο. Προϋποθέτει έναν βαθύ πολιτισμικό μετασχηματισμό, μια νέα ιστορική δημιουργία. Αλλά, όσο δύσκολο κι αν είναι, αποτελεί τον μοναδικό δρόμο προς την ελευθερία. Πανεύκολα, μπορούμε να πάμε από εκλογές σε εκλογές, από διαδήλωση σε διαδήλωση, από τη μια αλλοτρίωση στην άλλη. Τίποτα δεν θα αλλάξει στα καθημερινά πράγματα της ζωής μας. Ακόμη κι αν έχουμε μια άλλη Βουλή, άλλους πρωθυπουργούς, η μιζέρια θα συνεχίζεται. Όσο οι πολίτες δεν παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους, όσο η ζωή τους δεν θα εξαρτάται, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, από τις δικές τους ατομικές και συλλογικές αποφάσεις, ουσιαστικά τίποτα δεν θα αλλάζει.
ΟΙ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ του σήμερα και μας προετοιμάζουν για τη μιζέρια του αύριο. Η λύση δεν είναι να αλλάξουμε ελίτ. Η λύση είναι να καταστρέψουμε την ιδέα της ελίτ, ιδέα που προϋποθέτει σαφέστατα ότι εμείς, οι άλλοι, είμαστε ένα τίποτα στον τομέα της πολιτικής. Ψηφίζοντας ή συμμετέχοντας με τον οιονδήποτε τρόπο στην καθεστηκυία πολιτική, αποδεχόμαστε ρητά ή έμμεσα, συνειδητά ή όχι, αυτή την κάλπικη πολιτική. Αποδεχόμαστε την ταπεινωτική και απάνθρωπη προϋπόθεσή της.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΥΣΗ για να καταργήσουμε αυτή την προϋπόθεση: να απορρίψουμε οριστικά, κατηγορηματικά και αμετάκλητα, την καθεστηκυία πολιτική. Και να εργαστούμε για τη δημιουργία μιας αυθεντικής πολιτικής, με στόχους ένα δημοκρατικό πολίτευμα, μια νέα πολυποίκιλη διαδρομή για τον καθένα μας και για όλους, ένα νέο νόημα ελεύθερης ζωής σε μια αυτόνομη κοινωνία. Παρίσι, Απρίλιος 2014.
Μπορείτε να διαβάσετε όλο το κείμενο εκεί
Ο Νίκος Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1952 στην Καλαμάτα. Συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα και υπήρξε μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού. Από το 1986 ζει στο Παρίσι. Απέκτησε το Δίπλωμα της Σχολής Ανωτάτων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών με ένα σύγγραμμα που φέρει τον τίτλο «Πολιτική συμμετοχή και πολιτική απάθεια στη σημερινή Ελλάδα 1960-1990» και που πραγματοποιήθηκε υπό τη διεύθυνση του Κορνήλιου Καστοριάδη. Το πολύπλευρο έργο του σημαντικότατου αυτού στοχαστή, ο οποίος ήταν δάσκαλός του σεβαστός και φίλος ακριβός, τροφοδοτεί έκτοτε τις δικές του ανησυχίες και εμπνέει τις δικές του έρευνες. Είναι διδάκτωρ Κοινωνικών επιστημών (Πανεπιστήμιο Paris X) και η διατριβή του έχει τίτλο: «Participation et apathie politiques dans la France contemporaine (Ve Republique de 1958 a nos jours)» [«Πολιτική συμμετοχή και πολιτική απάθεια στη σημερινή Γαλλία (5η Republique, από το 1958 ως σήμερα)»], Αtelier National de Reproduction des Theses, Lille 2005. Το δοκίμιο Νέοι δρόμοι για τη δημοκρατική πολιτική σκέψη είναι το πρώτο που δημοσιεύει στα ελληνικά. Δείτε τη βιβλιογραφία του εδώ.
Διαβάστε επίσης: Εκ θεμελίων
εμφάνιση σχολίων