Ο Ουμπέρτο 'Εκο μάς δίνει οδηγίες χρήσης για την καφετιέρα του ξενοδοχείου
DOC TV
17 Ιανουαρίου 2014
Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΚΑΦΕΣ μπορεί να είναι ένα μείγμα που σερβίρεται στους εκατό βαθμούς σε πλαστικά ποτήρια με ιδιότητες θερμός από μηχανήματα τοποθετημένα στους σταθμούς με σκοπούς γενοκτονίας, αλλά, όταν είναι φτιαγμένος με percolator, όπως σε μερικά σπίτια ή συμπαθητικά luncheonettes, σερβιρισμένος με αυγά και μπέικον, είναι σκέτη απόλαυση, τονωτικός, πίνεται σαν νερό κι έπειτα σας πιάνει ταχυπαλμία, γιατί ένα φλιτζάνι περιέχει περισσότερη καφεΐνη από τέσσερις εσπρέσο.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΑΦΕΣ ΝΕΡΟΜΠΛΟΥΚΙ. Αυτός συνήθως αποτελείται από κριθάρι που έχει σαπίσει, κόκαλα νεκρού και κόκκους αληθινού καφέ, που βρέθηκαν στα απορρίμματα κάποιου κελτικού πολυϊατρείου. Αναγνωρίζεται από το χαρακτηριστικό άρωμα ποδαριών μουλιασμένων σε αποπλύματα πιάτων. Σερβίρεται στις φυλακές, στ’ αναμορφωτήρια, στα βαγκόν λι και στα πολυτελή ξενοδοχεία.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΑΝ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ στο Plaza Majestic, στο Maria Jolonda & Brabame, στο Des Alpes et des Bains, μπορείτε να παραγγείλετε έναν εσπρέσο, αλλά θα έρθει στο δωμάτιό σας καλυμμένος από ένα στρώμα πάγου. Για ν’ αποφύγετε μια τέτοια εμπειρία, ζητήστε ένα Continental Breakfast και ετοιμαστείτε ν’ απολαύσετε τις χαρές ενός προγεύματος στο κρεβάτι.
ΤΟ CONTINENTAL BREAKFAST αποτελείται από δύο ψωμάκια, ένα κρουασάν, ένα χυμό πορτοκάλι σε δόση ομοιοπαθητικού φαρμάκου, ένα δαχτυλίδι βούτυρο, ένα βαζάκι μαρμελάδα μύρτιλλο, ένα μέλι, ένα μαρμελάδα βερίκοκο, ένα δοχείο γάλα ήδη παγωμένο, ένα λογαριασμό εκατό χιλιάδων λιρών και μια καταραμένη καφετιέρα με νερομπλούκι.
ΟΙ ΚΑΦΕΤΙΕΡΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ -ή τα παλιά καλά σκεύη απ’ όπου έριχνες κατευθείαν το τονωτικό ρόφημα στο φλιτζάνι σου- επιτρέπουν τη ροή του καφέ μέσα από ένα λεπτό στόμιο ή άνοιγμα, ενώ το ανώτερο μέρος τους διαθέτει κάποιο εξάρτημα ασφαλείας, που τις κρατάει κλειστές.
ΤΑ ΝΕΡΟΜΠΛΟΥΚΙΑ τύπου Grand Hotel και βάγκον λι καταφθάνουν σε μια καφετιέρα με πολύ πλατύ στόμιο -σαν ανάπηρου πελεκάνου- και με καπάκι εξαιρετικά ευκίνητο, ειδικά μελετημένο, ώστε -υποκινούμενο από έναν ασίγαστο horror vacui (τρόμος του κενού)- να πέφτει αυτόματα προς τα πίσω, μόλις γέρνει η καφετιέρα.
ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ επιτρέπουν στην καταραμένη καφετιέρα να χύνει αμέσως το μισό καφέ πάνω στα κρουασάν και στη μαρμελάδα και στη συνέχεια, χάρη στο άνοιγμα του καπακιού να σκορπίζει τον υπόλοιπο πάνω στα σεντόνια. Στα βάγκον λι οι καφετιέρες είναι χαμηλής ποιότητας, διότι το χύσιμο του καφέ διευκολύνεται και από την ίδια την κίνηση του τρένου, ενώ στα ξενοδοχεία, η καφετιέρα πρέπει να είναι από πορσελάνη, ώστε το άνοιγμα του καπακιού να είναι ανάλαφρο, ανεμπόδιστο και μοιραίο.
ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ και της σκοπιμότητας της καταραμένης καφετιέρας, υπάρχουν δύο σχολές σκέψης. Η σχολή του Φράιμπουργκ υποστηρίζει ότι αυτό το σκεύος επιτρέπει στα ξενοδοχεία να σας αποδείξουν ότι σας αλλάζουν καθημερινά τα σεντόνια. Η σχολή της Μπρατισλάβα υποστηρίζει ότι οι λόγοι είναι ηθικοπλαστικοί (βλ. Μαξ Βέμπερ, Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού): η καταραμένη καφετιέρα σάς υποχρεώνει να μη χουζουρεύετε στο κρεβάτι, γιατί είναι πολύ άβολο να τρώτε ένα μπριός ήδη μουλιασμένο, τυλιγμένοι σε σεντόνια μουσκεμένα στον καφέ.
ΟΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕΣ ΚΑΦΕΤΙΕΡΕΣ δε βρίσκονται στο εμπόριο. Παράγονται αποκλειστικά για τις αλυσίδες των μεγάλων ξενοδοχείων και τα βάγκον λι. Πράγματι στις φυλακές το νερομπλούκι σερβίρεται σε καραβάνες, διότι, αν τα σεντόνια ήταν τελείως μούσκεμα στον καφέ, θα ήταν δυσδιάκριτα στο σκοτάδι και δύσκολα θα φαίνονταν, όταν δένονται κόμπο, για να διευκολύνουν μια απόδραση.
Η ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΦΡΑΪΜΠΟΥΡΓΚ προτείνει να ζητάμε από τον σερβιτόρο ν’ ακουμπά το δίσκο στο τραπεζάκι και όχι στο κρεβάτι. Η σχολή της Μπρατισλάβα απαντά ότι ναι μεν έτσι αποφεύγεται το χύσιμο του καφέ στα σεντόνια, αλλά και πάλι ξεχύνεται από το δοχείο λεκιάζοντας την πυτζάμα (την οποία το ξενοδοχείο δεν αλλάζει καθημερινά).
ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ, με ή χωρίς πυτζάμα, ο καφές από το τραπεζάκι πέφτει κατευθείαν στο κάτω μέρος της κοιλιάς και τον εφηβαίο, προκαλώντας εγκαύματα σε περιοχές που θα σας συμβουλεύαμε να αποφεύγετε. Στην αντίρρηση αυτή, η σχολή του Φράιμπουργκ απαντάει ανασηκώνοντας τους ώμους -μα ειλικρινά δε νομίζουμε ότι αυτός είναι ο τρόπος. (1988)
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, Πώς να διαψεύσετε μια διάψευση και άλλες οδηγίες χρήσεως, εκδ. Γνώση, μετάφραση Έφη Καλιφατίδη
Ο Ουμπέρτο Έκο (5 Ιανουαρίου 1932-19 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Ιταλός ακαδημαϊκός, καθηγητής, σημειολόγος, συγγραφέας. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965, ενώ το Το όνομα του Ρόδου, το περίφημο πρώτο του μυθιστόρημα, το 1980 (πούλησε 9 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως, τιμήθηκε με τα βραβεία Strega και Medicis Etranger, ενώ μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο). Μερικά από τα βιβλία του που κυκλοφορούν στα ελληνικά: Κήνσορες και θεράποντες (εκδ. Γνώση), Το όνομα του Ρόδου (εκδ. Γνώση), To Εκκρεμές του Φουκώ (εκδ. Γνώση), Η αναζήτηση της τέλειας γλώσσας (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), Μπαουντολίνο (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), Η ιστορία της Ομορφιάς (εκδ. Καστανιώτη).
Διαβάστε επίσης: Έκο: Τα σημάδια του πρωτο-φασισμού
εμφάνιση σχολίων