Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Γιατί νιώθω μελαγχολία;

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Οι γιορτές προκαλούν, σε πολλούς, αισθήματα θλίψης. Είναι η περίοδος, κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι με όλες τις ελλείψεις της ζωής μας. Οι αιτίες μπορεί να ποικίλλουν. Από τη μια το πρότυπο της χαρούμενης οικογένειας, που έχει προβληθεί κατά κόρον μέσα από τις ταινίες, οδηγεί σε αναπόφευκτες και επώδυνες συγκρίσεις. Όποιος δεν έχει καταφέρει να συμμορφωθεί με αυτό το πρότυπο, και πιστέψτε με είναι πολλοί αυτοί, αισθάνεται μειονεκτικά.

Έτσι ο άνθρωπος καταλήγει να πιστέψει ότι αυτό που βλέπει στην τηλεόραση αποτελεί τον κανόνα κι ότι, εκτός από τον πρωταγωνιστή της ταινίας, και ο διπλανός του βιώνει την απόλυτη ευτυχία των εορτών. Επομένως, εφόσον ο ίδιος δεν κατάφερε να ενταχθεί σε αυτόν τον κανόνα, είναι αποτυχημένος. Έτσι τα αισθήματα μοναξιάς, αδιέξοδου ή αποτυχίας, που κρύβει καλά όλο τον υπόλοιπο χρόνο, ξεχύνονται ανεξέλεγκτα τις γιορτές.

Από την άλλη, η γιορτινή ατμόσφαιρα που επικρατεί, επιβάλλει μια καταναγκαστική χαρά. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να χαρώ πάση θυσία. Και γιατί δεν μπορώ να χαρώ; Τι μου συμβαίνει; Γιατί είμαι διαφορετικός; Ο άνθρωπος δυσκολεύεται πολύ να φερθεί διαφορετικά από τους άλλους. Γι’ αυτό άλλωστε σε κάθε πολιτισμό και σε κάθε κοινωνία υπάρχουν τόσοι κανόνες και νόρμες, προκειμένου να υπάρχει μια, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερη συμμόρφωση. Σκεφτείτε πόσο άβολα αισθανόμαστε όταν βλέπουμε κάποιον να λειτουργεί με τρόπο μη προβλέψιμο και κοινωνικά μη αποδεκτό σε κάποιες περιστάσεις. Το διαφορετικό έχει πάντοτε ένα σημαντικό κόστος, κυρίως για αυτόν που το βιώνει.

Εν μέσω όλης αυτής της ψυχολογικής πίεσης των εορτών, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με άλυτα θέματα που τον απασχολούν. Η έλλειψη μιας συντροφικής σχέσης, προβλήματα με τον σύντροφο ή τα παιδιά επανέρχονται στο προσκήνιο. Σαν κι αυτή να είναι η μοναδική περίοδος που έχουμε τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε όσα μας απασχολούν. Κι ερχόμαστε στην έλευση του νέου έτους και στον αναπόφευκτο απολογισμό που αυτό επιβάλλει. Υποσχέσεις που δώσαμε και δεν καταφέραμε να τηρήσουμε τον προηγούμενο χρόνο, απολογισμός για το τι έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής και κυρίως, για το τι δεν έχουμε καταφέρει.

Μπορούμε να πούμε ότι τις γιορτινές ημέρες θερίζουμε όσα σπείραμε τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι χρειάζεται να τιμωρήσουμε τον εαυτό μας επειδή τα αποτελέσματα της σοδειάς δε μας ικανοποίησαν. Αν δε μας αρέσει η ζωή μας στην παρούσα φάση, μπορούμε, από τον επόμενο χρόνο, να θέσουμε διαφορετικούς στόχους τους οποίους να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε.

Μπορεί να χρειαστούμε και τη βοήθεια άλλων ατόμων προκειμένου να τα καταφέρουμε ή να βρούμε τον τρόπο να υπερπηδήσουμε τα προσωπικά μας εμπόδια, έτσι ώστε οι επόμενες εορτές να είναι πιο κοντά σε αυτό που θα θέλαμε οι ίδιοι, κι όχι αναγκαστικά ίδιες με ένα απατηλό πρότυπο ευτυχίας. Από την άλλη μπορούμε να εκμεταλλευτούμε και αυτές τις γιορτές και να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε πιο ουσιαστικά με τους κοντινούς μας ανθρώπους, εκφράζοντας σκέψεις ή συναισθήματα που δεν έχουμε μοιραστεί μέχρι τώρα. Κι αυτό θα είναι το καλύτερο εορταστικό δώρο τόσο για τον εαυτό μας, όσο και για τους άλλους!

Αρετή Δρακάκη, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

εμφάνιση σχολίων