ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: Ιατρείο Μικρών CULTURE Ζωών #22

CULTURE Λοιπόν, σας ακούω. Ποιο είναι το πρόβλημά σας; Νυστάζετε, μα ο ύπνος δε σας κάνει την τιμή; Κοιμάστε και δεν τολμάτε να ξυπνήσετε; Δεν είστε σίγουροι, αν όλο αυτό τριγύρω σας είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Μία είναι η λύση: Διαβάστε! Διαβάστε καταρχάς τη στήλη αυτή, που κάθε βδομάδα θα σας συνταγογραφεί βιβλία διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν και ύστερα, μετ’ ευτελείας και άνευ μαλακίας, διαβάστε τα ίδια τα βιβλία αυτά. Και όλα θα πάνε καλά, θα δείτε.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΕΝΟΙ: Η Πόλη και τα Σκυλιά, του Mario Vargas Llosa. Όταν, πριν από τρία χρόνια, ο Mario ο Vargas ο Lliosa σήκωνε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, η Σουηδική Ακαδημία αιτιολογούσε την επιλογή της αυτή, λέγοντας ότι ο σπουδαίος περουβιανός συγγραφέας βραβεύεται -μεταξύ άλλων- «για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές εικόνες της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του».

Το «Ιατρείο» χωρίς να έχει, δυστυχώς, πλήρη άποψη για το σύνολο του έργου του, και διατηρώντας σοβαρές επιφυλάξεις για τις μετέπειτα πολιτικές επιλογές του, αναγνωρίζει πως το πρώτο μυθιστόρημα του Llosa (κυκλοφόρησε το 1963) είναι ένα από τα πιο στιβαρά πολιτικά βιβλία του προηγούμενου αιώνα. Άλλωστε, οι «χαρτογραφικές» του ικανότητες, πολύ πριν από τη Svenska Akademien, αναγνωρίστηκαν από το Colegio Militar Leoncio Prado, τη στρατιωτική σχολή, δηλαδή, όπου και εκτυλίσσεται η δράση του μυθιστορήματος, και όπου, άμα τη κυκλοφορία του, κάηκαν συμβολικά σε μια σεμνή τελετή χίλια περίπου αντίτυπά του.

Το La Ciudad y los Perros είναι μια ιστορία εγκιβωτισμένων αξιών, κανόνων και συνθηκών: Η φυσική κοινωνία διέπεται από ένα κατασκευασμένο σύστημα που χτίζει τείχη, για να την προφυλάξει από τους επίσης κατασκευασμένους εχθρούς της. Μέσα στα σπλάχνα της κοινωνίας και εντός ενός άλλου συμπλέγματος τειχών -αυτών των στρατώνων της- φυλάσσεται, με απώτερο σκοπό να διαφυλάττει το περιβάλλον μητρικό, ένα άλλο υποσύστημα πολύ πιο άκαμπτο και αυστηρό. Το κάθε στέλεχος αυτού του υποσυστήματος δημιουργεί με τη σειρά του ένα νέο, νοητό, αλλά ακόμα πιο απόλυτο περιτείχισμα, προκειμένου να περισώσει, όσο το επιτρέπουν οι σωματικές και ψυχικές του αντοχές, τα χαρακτηριστικά της φυσικής κοινωνίας από όπου και προέρχεται.

Και ξέρετε τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις όπου το ένα τείχος ακουμπάει πάνω στο άλλο, όταν μια σειρά τυχαίων (ή μήπως τοιχέων;) περιστατικών αρχίζει να κάνει να τρέμουν τα θεμέλιά τους. Η Πόλη και τα Σκυλιά, του Mario Vargas Llosa, εκδ. Καστανιώτης, 2009, μετάφραση Αγγελική Αλεξοπούλου.


ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): 12 Καρέ, του Δημήτρη Γκιούλου, εκδ. Ο Κήπος με τις Λέξεις. Το δεύτερο βιβλίο του Γκιούλου, εξίσου ευρηματικό με το Δι’ Άρλεκιν Πάροντι, είναι μια συλλογή σύντομων και περιεκτικών αφηγημάτων, ποτισμένων με τα βασικά χαρακτηριστικά -σπαρακτική σάτιρα, κινηματογραφική δομή, αναπάντεχες αναφορές, διαρκής υπονόμευση της πλοκής- της υπό διαμόρφωση λογοτεχνικής «γενιάς της κρίσης». Καταστάσεις και ιστορίες, που «βγήκαν από σχέδιο και όχι από σπασμένο πνευματικό προφυλακτικό». Το Παραμύθι της Τετράγωνης Λογικής, του Χρίστου Παπαδόπουλου, εκδ. Μικρή Άρκτος, εικονογράφηση Κωνσταντίνος Έσσλιν. Πόση λογική γίνεται να χωρέσει σε ένα παραμύθι; Πόση γεωμετρία μπορεί να επιτραπεί στις πράξεις ενός πρίγκιπα; Πόσους δράκους χρειάζεται ένας παραμυθάς, για να κυκλώσει τους μύθους μας με το δικό του μύθο; Μια προκλητική αλλά και τόσο διδακτική ιστορία, φτιαγμένη με εμφανώς αντενδεικνυόμενα υλικά σε ικανές ωστόσο και αναγκαίες δόσεις.
 

εμφάνιση σχολίων