Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Πεσσόα: Χωρίς μάσκες

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ, παρά να τολμήσεις να ζήσεις, μολονότι το να ζεις δεν είναι τίποτε άλλο από το ν’ αγοράζεις μπανάνες στον ήλιο, όσο διαρκεί ο ήλιος και όσο υπάρχουν μπανάνες για πούλημα.

ΤΟ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, σημαίνει ν’ ανήκει σ’ έναν άλλο. Το να πεθαίνει κανείς, σημαίνει ν’ ανήκει σ’ έναν άλλο. Ίδιο πράγμα είναι να ζεις και να πεθαίνεις. Μόνο που ζω σημαίνει ανήκω σε κάποιον άλλο απέξω, ενώ πεθαίνω σημαίνει ανήκω σε κάποιον άλλο από μέσα. Τα δυο πράγματα προσομοιάζουν, με τη διαφορά ότι η ζωή είναι η εξωτερική πλευρά του θανάτου.

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΑ, που μισώ κάθε αρχή και κάθε τέλος, διότι αποτελούν συγκεκριμένα σημεία. Και μόνο η σκέψη πως ό,τι είναι εφήμερο θα μπορούσε να είναι οριστικό, πως οι άνθρωποι θα μπορούσαν μια μέρα να ’ναι όλοι ευτυχισμένοι, πως θα μπορούσε να βρεθεί μια λύση για τις πληγές της κοινωνίας, αρκεί για να με τρελάνει.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΟΤΗΤΑ. Πώς μπορώ να έχω εγώ;

ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ, η ευθυμία βρίσκεται στο μακρινό εκείνο νησί που γνωρίζετε, που γνωρίζω, και το οποίο δε γνωρίζει κανείς μας.

ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΟΠΩΣ ΕΖΗΣΑ, καταμεσής στο συνονθύλευμα της ευτέλειας που μας περιστοιχίζει, ζυγισμένος ανάμεσα στα υστερόγραφα της απώλειας.

ΣΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ απομένει ό,τι απέμεινε από χθες, ό,τι θα απομείνει κι αύριο: η ακόρεστη αγωνία, αγωνία απύθμενη του να είμαι πάντα ο ίδιος και πάντα ένας άλλος.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ παρά η σκιά μιας αόρατης σιλουέτας που με τρομάζει.

ΟΛΑ ΟΣΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, οφείλουμε να τα βλέπουμε πάντοτε για πρώτη φορά, καθότι είναι πράγματι η πρώτη φορά που τα βλέπουμε.

ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι τρέφεις υπερβολική εκτίμηση για τους άλλους. Απ’ το στόμα πεθαίνουν τα ψάρια και ο Όσκαρ Ουάιλντ.

ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, μ' όλους τους τρόπους.

ΓΥΡΕΥΩ ΝΑ ΠΩ ό,τι νιώθω. Δίχως να πω στον εαυτό μου ότι το νιώθω.

ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΟΣ. Και το να αισθάνεσαι δεν είναι δυνατό, αν σήμερα αισθανόμαστε όπως αισθανθήκαμε χτες.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ, δεν ξέρω να σκέφτομαι, δεν ξέρω τι θέλω.

ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ή αυτό που σκέπτεστε, όταν έχετε πάψει πια να το αισθάνεστε ή να το σκέπτεστε. Τότε ακριβώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε προς όφελός σας, και προς όφελος όλων, την ευαισθησία σας…


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα, Χωρίς Μάσκες, εκδ. Printa, μετάφραση-εισαγωγή Αλέξανδρος Βέλιος

O Φερνάντο Πεσσόα, πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λισαβώνα το 1888. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι το θάνατό του το 1935. Τα άπαντά του εκδόθηκαν σε οχτώ τόμους, υπογεγραμμένα από 27 διαφορετικές προσωπικότητες -όλοι alter ego του Πεσσόα, που προτιμούσε να χρησιμοποιεί άλλα ονόματα εκτός από το δικό του. Στα ελληνικά κυκλοφορούν μερικά από τα πιο γνωστά βιβλία του όπως Ο Αναρχικός Τραπεζίτης (εκδ. Γράμματα), Εγώ και οι άλλοι (εκδ. Printa), Το βιβλίο της Ανησυχίας (εκδ. Αλεξάνδρεια). Μπορείτε να βρείτε τον πλήρη κατάλογο με τα βιβλία του στα ελληνικά εδώ.


Διαβάστε επίσης:
«Για να ταξιδέψω, φτάνει να υπάρχω»
DOWNLOAD: Ο Αναρχικός Τραπεζίτης
Η ταινία της ανησυχίας
 

εμφάνιση σχολίων