ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: Ιατρείο Μικρών CULTURE Ζωών #19

CULTURE Λοιπόν, σας ακούω. Ποιο είναι το πρόβλημά σας; Νυστάζετε, μα ο ύπνος δε σας κάνει την τιμή; Κοιμάστε και δεν τολμάτε να ξυπνήσετε; Δεν είστε σίγουροι, αν όλο αυτό τριγύρω σας είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Μία είναι η λύση: Διαβάστε! Διαβάστε καταρχάς τη στήλη αυτή, που κάθε βδομάδα θα σας συνταγογραφεί βιβλία δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν και ύστερα, μετ’ ευτελείας και άνευ μαλακίας, διαβάστε τα ίδια τα βιβλία αυτά. Και όλα θα πάνε καλά, θα δείτε.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΡΟΠΙΚΟΥΣ: Η σάρκα του αφέντη του Dany Laferrière. «Ένα πρωί η χώρα ξύπνησε χωρίς πατέρα». Ακόμα ένα «εξωτικό» ανάγνωσμα, από την πιο σεισμογενή πολιτικά και ερωτικά περιοχή του πλανήτη, ως ελάχιστη πράξη αντίστασης του «ιατρείου» στην επερχόμενη επέλαση της βαρυχειμωνιάς στους δέκτες μας και στα παράθυρά μας. Η Αϊτή, η πρώτη ανεξάρτητη χώρα που δημιουργήθηκε κατόπιν επιτυχημένης εξέγερσης σκλάβων (και η πρώτη, παρεμπιπτόντως, που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση του 1821), πρωταγωνιστεί στο βιβλίο αυτό, όχι ως σαγηνευτικός τουριστικός προορισμός για τους ευρωπαίους αναγνώστες του, αλλά ως μια ρεαλιστική τοιχογραφία της σύγχρονης καραϊβικής πραγματικότητας. Άλλωστε, η λογοτεχνία, η σωστή λογοτεχνία, μπορεί να ταξιδεύει διαρκώς -ακόμα και όταν οι συγγραφείς της παραμένουνε ασάλευτοι- αλλά τουρισμό, όχι, δεν έχει δικαίωμα να κάνει.

Ο πατέρας-αφέντης (ο διαβόητος δικτάτορας Papa Doc) εκλείπει αιφνιδίως, αφήνοντας πίσω, ως μόνη θλιβερή κληρονομιά, την ίδια του τη σάρκα, που τώρα πια τα πεινασμένα του παιδιά χιμούν να την κατασπαράξουν. Το Port-au-Prince είναι μια πόλη ανελέητων κυνηγών και πρόθυμων θηραμάτων και ο Laferrière μας βάζει, με τρόπο εξόχως ποιητικό μες στην ωμότητά του, να τρέξουμε πίσω από τους νεαρούς του ήρωες, παρακολουθώντας ασθμαίνοντας τα ένδοξα και ελεεινά τους κατορθώματα. Να τους ξετρυπώσουμε στις φωλιές των κραυγαλέων τους παθών και να μοιραστούμε το σκοτεινό μερίδιο του πόθου τους, μέσα σε ένα σύστημα και σκηνικό, όπου μόνο το νόμισμα της ηδονής έχει μια κάποια ανταλλακτική αξία. Η επανάσταση πλέον δεν είναι παρά ένα προϊόν και ως τέτοιο συσκευάζεται, τιμολογείται, διανέμεται, πουλιέται και αγοράζεται. Η ορφανή νεολαία θέλει να επαναστατήσει, αλλά δεν ξέρει ακόμα απέναντι σε τι, μες «στην καρδιά αυτής της αμερικάνικης χλωρίδας και πανίδας», και αμήχανα-μηχανικά ξεσπά στον πιο σκληρό εσωτερικό εμφύλιο κατανικώντας τον ίδιο τον εαυτό της. Συνεχίστε να διαβάζετε και συνεχίστε προφανώς να ονειρεύεστε, αλλά μην ξεχνάτε πως οι Τροπικοί θέλουν κι αυτοί τον τρόπο τους. Η σάρκα του αφέντη του Dany Laferrière, εκδ. Άγρα, 2006, μετάφραση Αργυρώ Μακάρωφ.

ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): Ελληνική Ασφυξία του Ηλία Νίσαρη, εκδόσεις των Συναδέλφων. Διαβάζοντας το πρώτο μυθιστόρημα του Ηλία του Νίσαρη και καταβυθιζόμενος, σελίδα με τη σελίδα, σε αυτήν την τόσο λαμπερή «καρδιά του σκότους», πίστεψα πραγματικά πως η φτωχή πλην τίμια λογοτεχνία μας συνεχίζει να αντιστέκεται και να δίνει τις πιο εύστοχες κριτικές αναλύσεις της πραγματικότητάς μας. Διαβάστε το βιβλίο αυτό και αναμένοντας την επιβεβλημένη κινηματογραφική του μεταφορά, εικονοποιήστε το προσωπικά και κατά βούληση. Τοστ Ζαμπόν του Charles Bukowski, εκδ. Μεταίχμιο, μετάφραση Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης. Μια νέα μετάφραση (προηγήθηκε εκείνη του Γιώργου Μπλάνα, εκδ. Γράμματα, 1990) του πιο αυτοβιογραφικού βιβλίου του «μεγαλύτερου ποιητή της Αμερικής», που κατά τα φαινόμενα αποδεικνύεται και ο δημοφιλέστερος, και μάλιστα διαχρονικά, στο ελληνικό κοινό. Αν και ανήκει στα ώριμα έργα του, ως τυπικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης θα μπορούσε να λειτουργήσει μια χαρά και σαν εγχειρίδιο γενικών αρχών του μπουκοφσκικού δικαίου.
 

εμφάνιση σχολίων