Ρομαντική κωμωδία με νουάρ στοιχεία, η νέα δημιουργία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (Πριν Από τα Μεσάνυχτα, Boyhood), αρχικά μας συστήνει έναν απίστευτο τύπο, που ανατρέπει -με όχι πάντοτε επιτυχημένο κωμικό τρόπο- την ιδέα του εκτελεστή, έτσι όπως την έχει καλλιεργήσει το παγκόσμιο σινεμά. Χρησιμοποιεί την ταυτότητα του εκτελεστή έτσι ώστε να παγιδεύει όσους ετοιμάζονται να προσλάβουν κάποιον σαν και αυτόν, ο οποίος θα πραγματοποιήσει το κατά παραγγελία, έγκλημά τους. Αν και πρωτάρης, αντικαθιστώντας έναν πραγματικό αστυνομικό που έχει πέσει σε δυσμένεια, τα καταφέρνει μια χαρά μέχρι τη στιγμή που θα ερωτευτεί ένα από τα θύματά του. Πόση αλήθεια κρύβουν όμως οι ισχυρισμοί της γυναίκας την οποία ερωτεύεται για την κακοποιητική συμπεριφορά του συζύγου της και τί θα συμβεί όταν ο δεύτερος τους ανακαλύψει ή όταν εκείνη μάθει πως ο εκτελεστής που ετοιμαζόταν να προσλάβει και τον οποίο έχει ερωτευτεί, είναι καρφί της αστυνομίας;
Το σενάριο των Λινκλέιτερ, Γκλεν Πάουελ και Σκιπ Χόλαντσγουορθ, ξεκινά με διαθέσεις παρωδίας για να μετατραπεί σταδιακά σε μία νουάρ ιστορία, της οποίας η αναμενόμενη femme fatale φέρνει αναπόφευκτα τον ανύποπτο άνδρα, ο οποίος την ερωτεύεται, στο χείλος της καταστροφής. Το καλύτερο και screwball ύφους κομμάτι της αφήγησης, είναι αυτό με τις σέξι ατάκες του φρεσκοερωτευμένου ζευγαριού, πριν ξεκινήσουν οι ανατροπές του τελευταίου μέρους, οι οποίες καταλήγουν σε ένα ηθικά αμφιλεγόμενο φινάλε. Σε αυτό, οι δημιουργοί μοιάζουν να επικροτούν την άνευ επιπτώσεων εξόντωση όσων στέκονται εμπόδιο στην προσωπική, αλλά και στην συλλογική (υπάρχουν δύο ανάλογες φιλοσοφικές και ψυχαναλυτικές αναλύσεις πάνω στο θέμα, σε αποσπάσματα από την διδασκαλία του ήρωα στο πανεπιστήμιο), «ευτυχία»
Έτσι, οι (αριβιστές) ήρωες, εξολοθρεύουν τους «κακούς» και they get away with murder, με τρόπο σημερινό, που διαφέρει απόλυτα από ανάλογα «αντιεξουσιαστικά» κινηματογραφικά πρότυπα του παρελθόντος. Η χημεία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού πάντως, άξιζε μια άλλου είδους, καλύτερη ταινία.
info: Hit Man. Νουάρ Περιπέτεια Ρομαντική Κομεντί. ΗΠΑ, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Παίζουν: Γκλεν Πάουελ, Αντρια Αργιόνα, Οστιν Αμέλιο, Σάντζεϊ Ράο, Μόλι Μπέρναρντ. Διανομή: Spentzos Film.
Διαβάστε επίσης: Ιούλιος στο Open Air Film Festival, με ελεύθερη είσοδο
MAXXXINE: Μερικά χρόνια μετά τα γεγονότα του «X», συγκεκριμένα στο 1985, η Μαξίν είναι πια φτασμένη πορνοστάρ και ετοιμάζεται για το πέρασμά της στον κινηματογράφο. Ωστόσο, την ίδια στιγμή ένας μυστηριώδης κατά συρροή δολοφόνος που επιλέγει ως θύματα νεαρές σταρ του Χόλιγουντ, απειλεί όχι μόνο να εκτροχιάσει την καριέρα της, αλλά και να αποκαλύψει το ένοχο παρελθόν της.
Πρόκειται για το τρίτο μέρος της Τριλογίας που ξεκίνησε με τα «Pearl» και «Χ». Αν και βρίσκουμε τη θεματική πολύ ενδιαφέρουσα, δεν συμμεριζόμαστε τον ενθουσιασμό μεγάλου μέρους της κριτικής για τον Τάι Γουεστ και για άλλους νέους σταρ σκηνοθέτες του ιδιαίτερα δημοφιλούς αλλά δύσκολου είδους των ταινιών Τρόμου, όπου «όλα πλέον έχουν ειπωθεί[». Ευχόμαστε αυτή τη φορά, ο Γουέστ να μας διαψεύσει και να μας ξαφνιάσει ευχάριστα.
info: MaXXXine. Τρόμου. ΗΠΑ, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Τάι Γουεστ. Παίζουν: Μία Γκοθ, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Μόουζες Σάμνι, Μισέλ Μόναχαν, Μπόμπι Καναβάλε, Halsey, Λίλι Κόλινς, Τζανκάρλο Εσποζίτο, Κέβιν Μπέικον. Διανομή: Tanweer.
ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΝ ΒΕΝΣΑΝ: Τυχαίοι άγνωστοι αρχίζουν ξαφνικά να επιτίθενται στον Βενσάν με δολοφονικές προθέσεις. Η καθημερινότητά του ως συνηθισμένου άνδρα ανατρέπεται και καθώς τα πράγματα ξεφεύγουν βίαια από τον έλεγχο, αναγκάζεται να φύγει και να αλλάξει εντελώς τη ζωή του.
Κωμωδία τρόμου από το Βέλγιο που αντικατοπτρίζει (με τον τρόπο που κάνουν οι πιο πετυχημένες ταινίες του είδους), τους φόβους των μετα-covid-19 καιρών μας, θυμίζοντας κάτι από τις πρώτες δημιουργίες του Τζορτζ Ρομέρο. Κέρδισε Ειδική Μνεία στο πρόσφατο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην χώρα μας.
info: Σκοτώστε τον Βενσάν (Vincent Doit Mourir/Vincent Must Die). Μαύρη Κωμωδία Τρόμου Μυστηρίου Φαντασίας. Γαλλία, Βέλγιο, 2023. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Στεφάν Κασντάν. Παίζουν: Καρίμ Λεκλού, Βιμάλα Πονς, Φρανσουά Σατό, Καρολίν Ροζ Σαν. Διανομή: Cinobo.
ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ: Δύο σπάταλοι μικροαπατεώνες βρίσκονται λίγο πριν από την περίοδο της πρόσφατης πανδημίας, χρεωμένοι με δάνεια ως το λαιμό. Στην προσπάθειά τους να βρουν μια λύση, εισχορούν σε μία κοινότητα οικολόγων ακτιβιστών για το κλίμα, όχι λόγω των ανησυχιών τους για το περιβάλλον, αλλά για τα σνακ και τη δωρεάν μπύρα. Ο ένας από τους δύο θα ερωτευτεί μία από τις ηγέτιδες του εν λόγω κινήματος και οι δυο τους θα πάρουν μέρος στις ακτιβιστικές δράσεις για το δικό τους συμφέρον, μέχρι τη στιγμή που η απάτη τους θα αποκαλυφθεί με απρόβλεπτες συνέπειες.
Το σκηνοθετικό δίδυμο των Ολιβιέ Νακάς – Ερίκ Τολεντανό (Οι Άθικτοι, Έτσι Είναι η ζωή), γύρισε το 2019 την καλύτερη ταινία του, το «Hors Normes» (Οι Μοναδικοί), που μέσα στον κυκεώνα της πανδημίας, αν και προγραμματισμένο από την διανομή, δεν βγήκε ποτέ επίσημα στη χώρα μας. Με πρωταγωνιστές τον Βενσάν Κασέλ και τον Ρεντά Κατέμπ, ήταν η ιστορία δύο ακτιβιστών καθηγητών οι οποίοι βοηθούσαν παιδιά με αυτισμό να ενταχθούν ομαλά στον κοινωνικό ιστό, ερχόμενοι αντιμέτωποι με κάθε είδους προκλήσεις.
Στο «Κάθε Πέρσι και Καλύτερα», κατά τη γνώμη μας, οι δύο δημιουργοί παραδίδουν την πιο αδύναμη δουλειά τους μέχρι σήμερα, στην οποία τίποτα δεν λειτουργεί όπως πιθανόν το είχαν φανταστεί. Είναι προβλέψιμοι, φλύαροι, καθόλου πειστικοί και ελάχιστα αστείοι, για να μη μιλήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο σχολιάζουν τον πολιτικό ακτιβισμό και τους αντιεξουσιαστές.
Τα δύο πρωταγωνιστικά δίδυμα, των Αλμπέρ και Μπρουνό, Αλμπέρ και Κακτούς δεν έχουν καμία χημεία μεταξύ τους, αλλά και ο καθένας μόνος του, δεν έχουν καλό υλικό το οποίο θα τους βοηθούσε. Ακόμη και ο βετεράνος Ματιέ Αμαλρίκ μοιάζει να αναρωτιέται τί στο καλό κάνει σε μια τέτοια ταινία. Μόνο για τους hardcore fans της γαλλικής «κωμωδίας». Κάθε πέρσι και καλύτερα indeed.
info: Κάθε Πέρσι και Καλύτερα (Une année difficile/A Difficult Year). Ρομαντική Κομεντί. Γαλλία, 2023. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Νακάς-Ερίκ Τολεντανό. Παίζουν: Πίο Μαρμάι, Τζοναθάν Κοέν, Νοεμί Μερλάντ, Ματιέ Αμαλρίκ. Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΡΑΣΟΜΟΝ: Στην Ιαπωνία του 15ου αιώνα, ένας ληστής αναμετριέται με έναν σαμουράι και τη σύζυγό του, με αποτέλεσμα έναν νεκρό, ενδεχομένως έναν βιασμό, αλλά ακριβώς τί συνέβη θα το μάθουμε (;) μέσα από τέσσερις αντικρουόμενες αφηγήσεις.
Εν μέσω καταρρακτώδους βροχής, τρεις άντρες που ζητούν καταφύγιο σε μια μισογκρεμισμένη πύλη, ανάμεσά τους και ένας ιερέας, συζητούν για την απίστευτη αυτή ιστορία, αφηγούμενοι το περιεχόμενο των καταθέσεων μετά το συμβάν. Την κατάθεση του ληστή, της γυναίκας, του νεκρού άντρα μέσω μιας μέντιουμ και ενός περαστικού (που ήταν ο ένας από τους τρεις αυτούς άντρες). Με τον καθένα να δίνει τη δική του εκδοχή, το μυστήριο του τί πραγματικά συνέβη, γίνεται ακόμη πιο αξεδιάλυτο, οδηγώντας τον ιερέα – τον μόνο που πιστεύει ακόμη στην καλοσύνη του ανθρώπινου είδους – να φτάνει στα πρόθυρα του να χάσει την πίστη του. Ένα αναπάντεχο γεγονός από εκεί που δεν το περίμενε ποτέ, θα δώσει στην πίστη του καινούργια φτερά.
Με θέμα της την σχετικότητα της αλήθειας, η αριστουργηματική ταινία του Κουροσάβα με την εντυπωσιακά πρωτότυπη για την εποχή της δομή (μια παραλλαγή της είδαμε φέτος στο «Τέρας» του Χιροκάζου Κόρε-Εντα), συμπληρώνει τις ψηφίδες ενός παζλ, που όπως η ίδια η ζωή, δεν είναι ξεκάθαρο για το τί ακριβώς απεικονίζει, πέρα από τα γιαπωνέζικα ήθη της εποχής του 15ου αιώνα, η οποία μοιάζει τόσο μακριά, όσο και τόσο κοντά σε σχέση με την δαιμονοποίηση της γυναίκας (ως φορέα της ανδρικής όσο και της ιδίας “τιμής”, αλλά και ως “αίτιο” του κακού, ακόμη και από την ίδια).
Ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, σε νέα ψηφιακή επεξεργασία. Δαιμονικά σέξι ο «ληστής» Τοσίρο Μιφούνε. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και έκανε παγκοσμίως γνωστό το Γιαπωνέζικο σινεμά και έναν από τους σπουδαιότερους νέους δημιουργούς του, που του χάρισε μία σειρά από αθάνατα αριστουργήματα.
info: Ρασομόν (Rashomon). Δραματική Μυστηρίου. Ιαπωνία, 1950. Επανέκδοση: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Ακίρα Κουροσάβα. Παίζουν: Τοσίρο Μιφούνε, Τακάσι Σιμούρα, Ματσίκο Κίο, Μασαγιούκι Μόρι, Μινόρου Χιάκι. Διανομη: New Star.
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΡΤΥΣ: Καθηλωμένος στο διαμέρισμά του με σπασμένο πόδι, ένας φωτορεπόρτερ παρακολουθεί βαριεστημένα από το παράθυρό του τους γείτονες. Όταν όμως γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου ακριβώς απέναντι, προσπαθεί να εξιχνιάσει το έγκλημα θέτοντας σε κίνδυνο την αγαπημένη του.
Μία από τις καλύτερες, αριστουργηματικές και πιο επιδραστικές ταινίες της αμερικανικής περιόδου του Χίτσκοκ, αφορά έναν «ευνουχισμένο» φωτορεπόρτερ (το σπασμένο μέλος είναι ένας φροϋδικός συμβολισμός ανικανότητας), ο οποίος αναβάλει μεθοδικά να αποκαταστήσει με στεφάνι την νεότερη και πανέμορφη αγαπημένη του, η οποία μοιάζει να ανήκει σε μια πιο εύπορη από την δική του οικονομική τάξη, παρόλες τις νύξεις εκείνης, αλλά και της νοσοκόμας που τον φροντίζει τα πρωινά. Αντίθετα, περνάει τη μέρα του παρατηρώντας τις ζωές των άλλων από τον “ακάλυπτο” των γειτονικών διαμερισμάτων.
Είναι καλοκαίρι και όλα τα παράθυρα είναι ανοιχτά. Η «νοσηρή» του αυτή συνήθεια θα αποκτήσει νέο ενδιαφέρον όταν παρατηρήσει τις ύποπτες κινήσεις ενός άντρα από απέναντι, που μάλλον έχει δολοφονήσει και “εξαφανίσει” την σύζυγό του. Καθώς δεν μπορεί να κάνει κάτι ο ίδιος, θα στείλει την φίλη του στη θέση του, με κίνδυνο να πέσει και η ίδια θύμα του δολοφόνου, μέχρι τη στιγμή που ο ίδιος ο ύποπτος τον αντιληφθεί και τον επισκεφτεί ένα βράδυ στο διαμέρισμά του.
Πέρα από το σασπένς (το σενάριο του Τζον Μάικλ Χέιζ βασίζεται σε ένα διήγημα του Γουίλιαμ Άιρις) και την αφηγηματική δεινότητα του Χίτσκοκ, που αυτή τη φορά πειραματίζεται με ένα ενιαίο κλειστό σκηνικό μέσα σε στούντιο, το οποίο περιλαμβάνει εκτός από το διαμέρισμα του ήρωα, τους τρεις ορόφους των διαμερισμάτων απέναντι, καθώς και τμήμα του κεντρικού δρόμου μέσω μιας back street, o μετρ παρακολουθεί τα πάντα μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα του φωτορεπόρτερ.
Στην ουσία, μέσα από τα γεγονότα που συμβαίνουν στα απέναντι διαμερίσματα, κάνει ένα δεικτικό σχόλιο πάνω στην ηδονοβλεπτική φύση της παρακολούθησης μιας κινηματογραφικής ταινίας, στην εισβολή του βλέμματος του θεατή, μέσα στις ζωές των άλλων, αλλά και στην ανικανότητά του στο να επέμβει και να τις αλλάξει εκεί που πιθανόν να χρειάζεται.
Με το μοντάζ να παίζει καθοριστικό ρόλο πάνω στη φύση του κάθε βλέμματος του φωτορεπόρτερ / θεάτη, ανάλογα με το αντικείμενο παρακολούθησης (εκτός από τον ύποπτο, μέσα από τα υπόλοιπα παράθυρα, ζουν τις ζωές τους ένας νεαρός πιανίστας, μια σέξι χορεύτρια, μία μοναχική γυναίκα, ένα νεόνυμφο ζευγάρι και άλλοι), ο Χίτσκοκ παραδίδει ένα από τα πιο φημισμένα φιλμ του, στο οποίο μάλιστα η ατρόμητη ηρωίδα είναι αυτή τη φορά μία γυναίκα.Βγαίνει σε επανέκδοση για τα 70 του χρόνια σε ψηφιακά αποκατεστημένη 4Κ εκδοχή. Σπεύσατε!
info: Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window). Θρίλερ Αγωνίας Μυστηρίου. ΗΠΑ, 1954. Επανέκδοση: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Αλφρεντ Χίτσκοκ. Παίζουν: Τζίμι Στιούαρτ, Γκρέις Κέλι, Θέλμα Ράιτερ, Γουέντελ Κόρι, Ρέιμοντ Μπερ. Διανομή: Summer Classics.
ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Στο εγγύς μέλλον, ο Άλεξ επιδίδεται μαζί με τη συμμορία του σε πράξεις βίας χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό. Συλλαμβάνεται και υποβάλλεται σε μια ειδική θεραπεία πλύσης εγκεφάλου, ώστε να νιώθει αποστροφή σε οποιαδήποτε απόπειρα βίας.
Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Αντονι Μπέρτζες, η προκλητική (ακόμη και σήμερα που το μέλλον για το οποίο μιλάει η ταινία είναι ήδη εδώ), ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στην εποχή της. Αυστηρώς ακατάλληλη στην Αγγλία, δεν κόπηκε από την λογοκρισία όπως πιστεύεται, αλλά αποσύρθηκε από την κυκλοφορία από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, όταν κάποιοι άρχισαν να μιμούνται τις βίαιες πράξεις των ηρώων της.
Ξαναβγήκε ως ακατάλληλη από 18 το 2000, μετά τον θάνατο του δημιουργού. Στη χώρα μας εν μέσω στρατιωτικής χούντας πέρασε κάτω από τα ραντάρ, όχι χωρίς περικοπές. Στη Βρετανία ο Κιούμπρικ έστελνε κάθε εβδομάδα καινούργιες κόπιες στις αίθουσες για να εξασφαλίσει την μη αυθαίρετη κοπή σκηνών.
Σπουδή πάνω στην κρατική και την ατομική βία και στο κατά πόσο αυτή είναι επίκτητη ή κυλάει σαν ιός μέσα στο αίμα και στο dna μας, η ταινία παρεξηγήθηκε ως προτροπή προς ακραίες βίαιες πράξεις, ως απάντηση στη βία της εξουσίας (με ακροδεξιό πρόσημο ένθεν και ένθεν). Όμως αυτό που στην ουσία μας λέει ο ευφυής σκηνοθέτης, είναι πως η βία είναι συνυφασμένη με την ζωώδη ύπαρξή μας, όσες πατίνες πολιτισμού, θρησκείας και φιλοσοφίας και αν περάσουν από πάνω μας με σκοπό να την εξημερώσουν.
Βαθιά απαισιόδοξος, σπάει πλάκα με τον πουριτανισμό της υποκριτικής ανθρωπότητας που οδεύει μαθηματικά προς την ολοκληρωτική καταστροφή, τη δική της, αλλά και του πλανήτη πάνω στον οποίο άνθισε. Σε αυτή τη παραδοχή κρύβεται και η «κακή» της φήμη. Η ταινία ορόσημο του σύγχρονου κινηματογράφου θα παίζεται από αυτή τη Πέμπτη αποκλειστικά στο σινέ ΒΑΡΚΙΖΑ (Θάσου 22, Τηλ. 2108973926).
info: Κουρδιστό Πορτοκάλι (A Clockwork Orange). Κοινωνική Δραματική Σάτιρα Φαντασίας. Ηνωμένο Βασίλειο, 1971. Επανέκδοση: Πέμπτη, 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Παίζουν: Μάλκολμ Μακ Ντάουελ, Πάτρικ Μαγκί, Στίβεν Μπέρκοφ, Μάικλ Μπέιτς. Διανομή: Cinemass IKE
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν
Διαβάστε επίσης:
Ξαφνικά Φέτος το Καλοκαίρι vol. 13
2024: Park Your Cinema, με ελεύθερη είσοδο
14ο Athens Open Air Film Festival