Καμύ: Χωρίς εσένα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ έχασα τη δύναμή μου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μικρέ μου γλάρε, Μόλις γύρισα στο σπίτι, δεν έχω καμία διάθεση να κοιμηθώ. Η επιθυμία μου να σε έχω κοντά μου γιγαντώνεται τόσο που αποφάσισα να μείνω εδώ στο άδειο δωμάτιο, να καθίσω στο τραπέζι, να βάλω ένα ποτήρι κρασί και να σου μιλήσω σαν να κάθεσαι απέναντί μου. Αυτός άλλωστε είναι και ο μόνος τρόπος που μπορώ να σε φέρω κοντά μου ετούτη τη σκληρή στιγμή.
 
Σε αγάπησα τόσο απελπισμένα, Μαρία, αυτή την άγρια νύχτα. Σε αγάπησα τόσο, που σε βλέπω παντού, σε αγάπησα τόσο, που σε όλες τις φωνές ακούω μόνο τη δική σου. Δεν μου απέμεινε κανένας άλλος δρόμος για να ευτυχώ μαζί σου.
 
Επιχειρώ να φανταστώ τι κάνεις, τι σκέφτεσαι τώρα, αναρωτιέμαι κλαίγοντας, γιατί δεν είσαι εδώ, δίπλα μου, στο πλευρό μου. Ο μόνος κανόνας που ξέρω είναι μόνο αυτός του έρωτα, του πάθους και της ζωής της ζώσας.
 
Μακάρι να μη με ξεχνάς όταν φεύγεις από μένα. Να μη με εγκαταλείπεις όταν το σώμα σου απομακρύνεται από το δικό μου. Τουλάχιστον μην λησμονείς εκείνο που σου είπα μια μέρα με δάκρυα στα μάτια και από τα βάθη της ματωμένης, από το βέλος σου, καρδιάς μου: "εσύ είσαι ο τόπος μου".
 
Ήθελα τόσο πολύ απόψε, θα ήθελα τόσο πολύ, να είμαστε ο ένας με τον άλλον, τόσο αδιανόητα μαζί, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας ενωμένος με τον άλλον. Και ας λένε όλοι οι νόμοι πως δεν πρέπει.
 
Άσε με. Άσε με. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε χειρότερο από το να σε χάσω. Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο θα ερχόμουν στον κόσμο, αν δεν ήταν για να βλέπω το πρόσωπό σου, που ολόκληρο με συνταράζει, για ποιο λόγο, άραγε, θα ερχόμουν στον κόσμο, αν όχι για να ακούω τη φωνή σου, για να νιώθω το κορμί σου να πιέζει το δικό μου από φλογισμένο πόθο.
 
Άλλο ξεκίνησα να σου γράφω. Όμως -δες- όλες οι σκέψεις μου καταλήγουν, ερήμην μου, στην απουσία σου, στην έλλειψή σου, στην στέρησή σου. Ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν γράψω, σε έχω ανάγκη και τίποτε άλλο, πέρα από εσένα, δεν με παρηγορεί.
 
Ελπίζω το αύριο να έλθει γρηγορότερα από την προσδοκία μου και όλες τις επόμενες ημέρες και νύχτες να είσαι πιο δική μου. Κάθε λεπτό που περνά να γίνεσαι όλο και πιο δική μου. Γιατί δεν υποφέρω περισσότερο αυτό το καταραμένο παιχνίδι. Έλα εδώ. Να σε φιλήσω με όλη τη δύναμη που έχω.
 
Η αλληλογραφία του Albert Camus και της Maria Casarès (περισσότερες από 860 πολύτιμες επιστολές, κατά τη διάρκεια της δεκαετούς θυελλώδους ιστορίας τους, τις οποίες συγκέντρωσε η κόρη του Καμύ, Καθρίν) κάνουν τον κόσμο ένα μεγαλύτερο, ολόλαμπρο τοπίο. Ο αέρας είναι πιο ανάλαφρος απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν, γράφει η Καθρίν Καμύ (η κόρη του Albert Camus) ως εισαγωγή για το υλικό των 1.300 σελίδων που δημοσιεύει ο εκδοτικός οίκος Gallimard.
 
Μετά τον χωρισμό τους, ο Καμύ γράφει στην Κασάρες: Οπουδήποτε στρέφω το βλέμμα μου βλέπω τη νύχτα. Χωρίς εσένα έχασα τη δύναμή μου. Χωρίς εσένα, θέλω να πεθάνω.

Αλμπέρ Καμύ (7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960). Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του έργα, περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα Ο Ξένος και Η Πανούκλα, τα θεατρικά Καλλιγούλας και Οι Δίκαιοι, αλλά και τα φιλοσοφικά δοκίμια Ο Μύθος του Σίσσυφου και Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος. Το 1957 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Ζήτω το θέρος: 7 ποιήματα για το καλοκαίρι
Τα καλοκαίρια μου ζουν σε µια αιώνια εφηβεία
Καροτενούτο: Το αίσθημα της μοναξιάς

εμφάνιση σχολίων