Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΦΛΟΥΟΞΕΤΙΝΗ: Τέλεια ατελής

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΓΚΑΝΤΕΜΩ. Μόνο που στην περίπτωσή μου η γκαντεμιά δεν εξαντλούσε όλη της την κακία μέχρι τελικής πτώσης. Την τελευταία στιγμή πάντοτε ως δια μαγείας τη σκαπούλαρα. Υπήρξα πάντοτε τυχερή μες την ατυχία μου.

ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΑΠΛΑ ΚΙ ΑΝΟΗΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ που μπορούν να σου τινάξουν τον εγκέφαλο για μερικά λεπτά. Μετά κατά το δοκούν το ρίχνεις στο νευρικό γέλιο, ή στο κλάμα ή στην παλαβή. Να πέφτει ας πούμε ένα μπουκάλι λάδι στο πάτωμα ή να πετάγεται οδοντόκρεμα στο μάτι από το σωληνάριο ή να κοπανάς τα δάκτυλα σου όταν η θερμοκρασία είναι μείον. Να περιμένεις στην ουρά του σουπερμάρκετ και μόλις φτάνει η σειρά σου να τελειώνει το χαρτί της ταμειακής. Να πέφτεις στον ταξιτζή που ακούει στη διαπασών το σταθμό της Εκκλησίας. Να σε σταματούν οι τροχαίοι για αλκοτέστ ενώ δεν έχεις φάει αλλά έχεις πιεί. Λιγάκι. Να θέλεις να κεράσεις και να έχεις ξεχάσει το πορτοφόλι σου. Να φοράς καινούργια μπλούζα και να μυρίζει ο ιδρώτας σου. Να σε θυμούνται και να σου μιλούν και συ να μην γνωρίζεις ποιόν έχεις απέναντι σου. Αλλά να θέλεις να πεις κι άλλα να λες από κούραση, νεύρα, βαρεμάρα, αφηρημάδα και να παρεξηγείσαι απίστευτα. Να συμβαίνει αυτό που απεύχεσαι…

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ. Κάποτε καθόμασταν σε ένα μπαλκόνι που κοίταζε λιμάνι και βλέπαμε ένα πλοίο να έρχεται καταπάνω μας. Φυσικά προσάραξε ομαλά. Φυσικά μου είπαν «είναι που είσαι εσύ εδώ γιατί αυτό το πράμα δε ματάγινε». Γελάσαμε. Και τότε θυμήθηκα μικρή όταν ήμουν σε μια άλλη χώρα, καθισμένη να βλέπω τη Χάιντι μόνη μου, γιατί οι γονείς μου έπρεπε να αλλάξουν βάρδια στο εργοστάσιο και μεσολαβούσε μια ώρα μοναξιάς στο μεγάλο καναπέ ώσπου να επιστρέψει ο ένας. Ένας δυνατός θόρυβος κούνησε την πολυκατοικία και έσπασε τζάμια. Ένα αεροπλάνο μαχητικό είχε πέσει στο διπλανό οικόπεδο, ανοίγοντας μια τεράστια τρύπα που το ρούφηξε μέσα του. Εγώ καθισμένη στο μεγάλο καναπέ συνέχισα να βλέπω τη μικρούλα των βουνών. Τους το διηγήθηκα. Σκάσαμε στα γέλια.

ΕΙΝΑΙ ΓΑΛΟΝΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΑ, ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΑΛΩΒΗΤΟΣ. Εντάξει δε λέω. Μπορεί να φέρω λίγες αμυχές, ουλές και πληγές που έκλεισαν και δε θέλω να τις ξύνω ή να μου τις ξύνουν άλλοι επιτήδειοι, ξύστρες, τσούχτρες, τοξικά απόβλητα ή απλά ανθρώπινη βλακεία. Αλλά δεν έγινε και τίποτα. Και μετά είναι όμορφο συναίσθημα και αστείο συνάμα να διηγείσαι τέτοια απίστευτα περιστατικά σαν ταινία του Χοντρού και του Λιγνού και να έχει ο απέναντι σου να σου πει άλλα τόσα. Και να γελάτε ανακουφισμένοι που συνέβη αλλά πέρασε, πέρασε αλλά δεν έμεινε. Αυτό που μένει είναι η παραδοχή ότι έχω υπάρξει και βλάκας, γκαφατζής, γκαντεμόσκυλο και ότι η ζωή καμιά φορά έχει παιχνιδιάρικη διάθεση και μου σκαρώνει φάρσες αλλά δεν πτοούμαι. Τέλεια ατελής όπως είμαι σκάω στα γέλια με τα παθήματά μας. Και πες με και γκαντέμω.


Φλουοξετίνη: Εκλεκτικός ανταγωνιστής της επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή SSRI. Ιδιαίτερα αποτελεσματικό στη θεραπεία της κατάθλιψης.

εμφάνιση σχολίων