Από τον Στέλιο Κούλογλου
Η περίπτωση Μπέου είναι ίσως το κλειδί για να αναλυθούν τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Γιατί στις εκλογές στον δήμο Βόλου, αντίθετα με άλλες περιπτώσεις όπου η αντιπολίτευση είχε να παρουσιάσει ασθενείς υποψηφιότητες, ο αντίπαλος συνδυασμός αποτελούσε μια σοβαρή εναλλακτική λύση: είχε συγκροτηθεί από ένα ευρύτατο φάσμα κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, από τις παρυφές της ΝΔ μέχρι αυτές του ΚΚΕ. Και διέθετε έναν πολύ αξιόλογο επικεφαλής, γέννημα θρέμμα της πόλης.ΑΠΟΨΗ
9 Οκτωβρίου 2023
Παρόλα αυτά, ο κ. Μπέος εκλέχθηκε από τον πρώτο γύρο και μάλιστα με ποσοστό 56%. Δεν είναι απλώς ότι τα προβλήματα από τις πλημμύρες, που παρέλυσαν για εβδομάδες την πόλη του, τις φόρτωσε επιδέξια και ανενδοίαστα μόνο στον περιφερειάρχη, εξαιρώντας τον εαυτό του. Είναι ότι ο κ. Μπέος έχει εισάγει ένα νέο στιλ πολιτικής που δεν στηρίζεται μόνο σε ένα ευρύτατο σύστημα διαπλοκής και την πλήρη υποστήριξη των τοπικών ΜΜΕ, αλλά και σε ένα μοντέλο αλά Τραμπ: δεν υπάρχει κακή διαφήμιση. Ακόμη και να σε βρίζουν στα κανάλια, είναι καλή διαφήμιση. Αρκεί να ασχολούνται μαζί σου.
Το σημαντικό εδώ είναι ότι παρόμοια φαινόμενα είχαμε, σε μικρότερη έκταση και σε άλλες περιοχές. Ο κ. Μπακογιάννης διέλυσε το κέντρο της Αθήνας, αλλά πήρε στον πρώτο γύρο 40%. Και αν στην πρωτεύουσα οι αντίπαλες υποψηφιότητες ήταν αδύναμες, πώς εξηγείται το 41,5% του κ. Αγοραστού, σε μία Θεσσαλία όπου, εξαιτίας και δικών του βασικών λαθών, ένα μέρος της είναι ακόμη βουτηγμένη στη λάσπη και τη μιζέρια;
Γιατί όλο και λιγότεροι ψηφίζουν με ιδεολογικά -πολιτικά κριτήρια, όπως παλιότερα: επιλέγουν αυτούς που είναι με το “γκοβέρνο”. Ετσι στη Θεσσαλία ξαναψήφισαν και τους φιλοκυβερνητικούς δημάρχους Καρδίτσας και Τρικάλων, αλλά καταψήφισαν τον απερχόμενο δήμαρχο Λάρισας, που υποστηριζόταν από ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Η αριστερά δεν έχει επαρκώς συνειδητοποιήσει ότι όταν ο κόσμος είναι σε απόγνωση δεν ψηφίζει για ανατροπή, αλλά για ένα ψίχουλο ψωμί.
Το έδειξαν και οι πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ: έχουμε μπει σε μία νέα εποχή, στην οποία τα κλασικά ερμηνευτικά εργαλεία δεν μπορούν να εξηγήσουν τις υπόγειες αλλά τεκτονικές εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα και την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Οι τελευταίοι απέχουν όλο και πιο πολύ από τις εκλογές και την πολιτική, όπως έδειξαν και τα πρωτοφανή ποσοστά αποχής.
Θεωρούν ότι η πολιτική, όχι μόνο η «εθνική » αλλά και η τοπική, δεν μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή τους. Και όσοι ασχολούνται ακόμη μαζί της αποφασίζουν με βάση τις εντυπώσεις, την εικόνα και ποιος θα δώσει κανένα επίδομα. Δεν είμαστε ακόμη εκεί, αλλά ο Μπέος είναι το μέλλον μας.
Κατά τα άλλα, στο πιο παραδοσιακό επίπεδο, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να είναι ευτυχισμένος. Μετά από τρεις μετεκλογικούς μήνες, στους οποίους το περιβόητο επιτελικό κράτος κατέρρευσε, η ΝΔ κέρδισε τις μισές περιφέρειες από τον πρώτο γύρο (εκτός από την Κρήτη) και αισιοδοξεί να κερδίσει και τις υπόλοιπες, είτε με τους κομματικούς ή εμμέσως με τους αντάρτες χρώματος γαλάζιου- αν υπάρχει τέτοιο χρώμα στην ιστορία των γνήσιων αντάρτικων.
Με την εξαίρεση των καλών νέων για τον Κασιδιάρη- για τον οποίο οι προβλέψεις ότι ίσως περνούσε στον δεύτερο γύρο στην Αθήνα διαψεύστηκαν παταγωδώς καθώς κατέληξε στην πέμπτη θέση- τα αποτελέσματα ολοκληρώνουν την εικόνα της στρατηγικής ήττας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στον τομέα της αυτοδιοίκησης όπου υστερούσε δραματικά, η αξιωματική αντιπολίτευση έπρεπε να δουλέψει σκληρά και συστηματικά ήδη από το 2019, αναδεικνύοντας νέα στελέχη. Δεν έκανε τίποτα από αυτά, άλλωστε η διπλή συντριβή στις βουλευτικές εκλογές οφειλόταν και στην απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από τις τοπικές κοινωνίες.
Για τα υπόλοιπα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, ισχύει αυτό που λένε, αν θέλεις να δεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Το πρώτο, πράγματι όπως είπε ο κ. Ανδρουλάκης στις δηλώσεις του, είναι η δεύτερη δύναμη της χώρας στην αυτοδιοίκηση. Αλλά αυτό ήταν γνωστό πριν γίνουν οι εκλογές και δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ρεύμα υπέρ του.
Οσο για τον κ. Κουτσούμπα τα αποτελέσματα είναι ασφαλώς καλύτερα, λόγω των απωλειών του ΣΥΡΙΖΑ. Aλλά είναι αυτό το ζητούμενο όταν η ακραιφνής καπιταλιστική δεξιά κυριαρχεί στη χώρα, ψηφίζοντας νόμους κατά των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους;
Θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα; Γιατί με σχεδόν όλες τις περιφέρειες της χώρας -και ίσως τους μεγάλους δήμους- στην τσέπη, η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη κτίζει ένα καθεστώς που δεν είχε ποτέ καταφέρει να συγκροτήσει στις πέντε δεκαετίες από τη μεταπολίτευση. Πρόκειται για μια κατάσταση που δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, με την εξαίρεση της Ουγγαρίας και ίσως της Πολωνίας. Και δεν προμηνύει τίποτα θετικό για το μέλλον, από την καταπολέμηση της διαφθοράς μέχρι τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Το άρθρο του Στέλιου Κούλογλου δημοσιεύθηκε στο Tvxs
εμφάνιση σχολίων