2021-2022: Τα πιο ΣΙΝΕΦΙΛ αγαπημένα φιλμ της σεζόν

ΣΙΝΕΦΙΛ Άλλη μία ιδιαίτερη σεζόν φτάνει στο τέλος της. Μια σεζόν που κατά τη διάρκειά της συνέβησαν πολλά και διάφορα. Και μπορεί οι κινηματογράφοι να μην έκλεισαν ολοκληρωτικά τον χειμώνα που μας πέρασε, η διανομή όμως ήταν διστακτική στις κυκλοφορίες της, ενώ κάποιοι αιθουσάρχες, λόγω των μέτρων που ήθελαν μονάχα τους εμβολιασμένους θεατές μέσα στις αίθουσες, προτίμησαν να μην ανοίξουν καθόλου. Οι μεγάλες εταιρείες διανομής έβγαλαν μονάχα ό,τι ήταν προγραμματισμένο για Παγκόσμια Πρεμιέρα (ταινίες της Marvel, της Disney, της DC κ.α.) και κάποια υπόλοιπα των συρταριών τους, κρατώντας κάποιους οσκαρικούς τίτλους για το καλοκαίρι. Άλλες μικρότερες, προτίμησαν να βγάλουν λίγες στον αριθμό κυκλοφορίες, σε διαδικτυακό streaming. Οι πιο οικογενειακές επιχειρήσεις, όπως η Ama των αδελφών Στεργιάκη του κινηματογράφου Άστυ, λειτούργησαν κανονικά, με φθηνότερο εισιτήριο. Weird Wave, Rosebud 21., Neo Films, Cinobo (η οποία είχε και το μερίδιο του λέοντος, λόγω παράλληλης streaming παρουσίας) και άλλοι ανεξάρτητοι διανομείς, κράτησαν την σεζόν ζωντανή με μια σειρά από περισσότερο ή λιγότερο ενδιαφέρουσες ταινίες της τελευταίας τριετίας, εξαιτίας της παγκόσμιας αναστάτωσης που έφερε στη διανομή η πανδημία.

Και αν η διανομή βρήκε τον τρόπο της να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο, ο τομέας της προσέλευσης του κοινού στους κινηματογράφους, δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικός. Λίγο ο covid-19 και οι παραλλαγές του, λίγο η οικονομική δυσπραγία και πολύ περισσότερο οι αλλαγές στον τρόπο θέασης των ταινιών λόγω εγκλεισμού, μείωσαν τον αριθμό των θεατών και των εισιτηρίων. Ακόμη και η Σμύρνη μου Αγαπημένη, αναγκάστηκε να ξαναβγεί το καλοκαίρι, με νέο μοντάζ, για όλους τους θεατές, εμβολιασμενους και ανεμβολιαστους.

Χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, εκτός ίσως από την σχετική επιτυχία του Μαγνητικά Πεδία του Γιώργου Γούση, οι ταινίες που έκοψαν τα περισσότερα εισιτήρια ήταν οι αναμενόμενες χολιγουντιανές παραγωγές, αλλά και πάλι, ακόμη και για καλοκαίρι, η προσέλευση παραμένει κάτω των προσδοκιών, θέτοντας σε κίνδυνο αίθουσες και διανομείς.

Ακολουθούν αλφαβητικά οι 10 ταινίες που αγαπήσαμε, κατά την περίοδο που ξεκινά από τον Αύγουστο του 2021, μέχρι τον Ιούλιο του 2022. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και οι καλύτερες. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παναγιωτάτος στο βιβλίο του Μπορεί η Τέχνη να Αλλάξει τον Κόσμο;: Όσες καλλιτεχνικές αρετές και αν έχει μία ταινία ή ένα βιβλίο, για τον καθένα μετράει το έργο εκείνο που του φανερώνει μια αλήθεια, που για τον ίδιο, ξεχωριστά, μοναδικά, υψώνεται πάνω και πέρα από τις αντικειμενικές αναλύσεις όλου του κόσμου. Και επειδή 10 δεν ήταν αρκετές, ακολουθούν άλλες 23 (πάντοτε αλφαβητικά), καθώς και όλες εκείνες που μας κίνησαν το ενδιαφέρον και στις οποίες δεν βαρεθήκαμε. Αναζητήστε τις με τον τίτλο τους, διαβάστε για αυτές στη Σινεφίλ μας στήλη και δείτε τις στις αγαπημένες σας αίθουσες, οι οποίες σας έχουν ανάγκη, περισσότερο από ποτέ άλλοτε. 

ΑΓΙΑ ΕΜΥ (Holy Emy), της Αρασέλης Λαιμού. H Έμυ, μια έφηβη από τις Φιλιππίνες που διαθέτει θεραπευτικές ικανότητες, έχει λόγους να νιώθει ξένη μέσα στην κλειστή κοινότητα των Φιλιππινέζων Καθολικών του Πειραιά, που έχει καλωσορίσει με θέρμη την αδερφή της, Τερέζα. Οταν η Τερέζα μένει έγκυος, η Έμυ έλκεται από τις μυστηριώδεις δυνάμεις που κατοικούν μέσα της, δυνάμεις που έχει κληρονομήσει από την μητέρα της και που μέχρι εκείνη τη στιγμή η ίδια κρατούσε εν υπνώσει και αδρανείς. Ελληνική ταινία της οποίας δεν υπάρχει άλλο αντίστοιχο στην κινηματογραφική παραγωγή της χώρας μας. Συνδυάζει με απόλυτη επιτυχία το κοινωνικό σχόλιο με το μεταφυσικό ψυχολογικό δράμα, στα όρια της ταινίας τρόμου. Ο μικρόκοσμος των Φιλιππινέζων μεταναστριών του Πειραιά, λειτουργεί ως κερκόπορτα που οδηγεί τον θεατή σε μια άλλη διάσταση της καθημερινότητας η οποία διαφεύγει της προσοχής του, ενώ η Έμυ, ως άλλη Αριάδνη, ξετυλίγει τον μίτο μιας σκοτεινής και γοητευτικά παράδοξης αφήγησης, που τον οδηγεί σε μια παράλληλη με την δική του πραγματικότητα.  Βγήκε στις αίθουσες τον προηγούμενο Μάρτιο και δεν εκτιμήθηκε όσο της έπρεπε από τους θεατές που φοβούνται τις ελληνικές ταινίες οι οποίες δεν είναι βιογραφίες αγίων ή που δεν μιλούν για το ένδοξο, αλλά τραγικό παρελθόν της χώρας μας. Βραβεύτηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για την Σκηνοθεσία της, ενώ η Ασμίν Κιλίπ κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Β' Γυναικείου Ρόλου. Ήταν υποψήφια για 15 βραβεία και αξίζει πολύ μεγαλύτερου ενδιαφέροντος από αυτό που της επιφυλάξαμε.  


ΑΝΑΜΝΗΣΗ (Memoria), του Απιτσατπόνγκ Βερασεθακούλ.  Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Μπογκοτά της Κολομβίας για να φροντίσει την άρρωστη αδελφή της, μια γυναίκα από την Σκωτία, αρχίζει να ακούει παράξενους θορύβους που έρχονται από τα βάθη της γης. Στην προσπάθειά της να λύσει το μυστήριο, έρχεται σε επαφή με έναν σύγχρονο Σαμάνο, ο οποίος επικοινωνεί με τα αρχαία πνεύματα των ιθαγενών.  Ο Ταϊλανδός εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης με το δύσκολο όνομα, φτιάχνει εξίσου δύσκολες, αλλά άκρως ποιητικές ταινίες με στοιχεία σύγχρονης τέχνης, που αφορούν πάντοτε υπαρξιακά και κατά κάποιο τρόπο - ανιμιστικά - θέματα, που έχουν να κάνουν με τον φυσικό κόσμο ως οντότητα ανεξερεύνητη, ειδικά σε ό,τι αφορά τα μυστήρια και τις μεταφυσικές δυνατότητές του, χτίζοντας μεταφορικά γέφυρες ανάμεσα στην πραγματικότητα και τους μύθους (εδώ η δράση μεταφέρεται από την Ασία, στην εξίσου μυστηριακή - και τροπική - Κολομβία), την ατομική και τη συλλογική εμπειρία, το σινεμά και τις καλλιτεχνικές installations στις οποίες ο ίδιος διαπρέπει, μέσα από ανορθόδοξες χρήσεις της κινηματογραφικής αφήγησης. Είναι η πιο arthouse ταινία της δεκάδας, για όσοι αγαπούν τα δύσκολα και τις σύγχρονες τέχνες. 

ΒΑΓΟΝΙ ΑΡΙΘΜΟΣ 6 (Hytti nro. 6), του Γιούχο Κουοσμάνεν. Την δεκαετία του '80 στην Ρωσία, μια νέα γυναίκα από τη Φινλανδία που έχει μια ερωτική σχέση με μια μεγαλύτερή της, Ρωσίδα στη Μόσχα, παίρνει το τρένο για το αρκτικό λιμάνι του Μούρμανσκ, για να πραγματοποιήσει μόνη της, ένα ταξίδι που υποτίθεται πως θα έκαναν οι δυο τους μαζί. Αναγκασμένη να μοιραστεί το μακρύ ταξίδι και το μικρό κουπέ νούμερο 6 με έναν άξεστο, συνομήλικό της Ρώσο μεταλλωρύχο, αυτή η αταίριαστη συνάντηση και η ολιγοήμερη, επεισοδιακή διαδρομή που θα ακολουθήσει, θα τους φέρει στα άκρα, αλλά και πιο κοντά τον έναν στον άλλον. Στη νέα ταινία του ταλαντούχου Κουοσμάνεν (Η Πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλι Μάκι), το πολυπαιγμένο σενάριο της σύγκρουσης δύο αταίριαστων χαρακτήρων, που μετά από μια αρχική σύγχυση αναγκάζονται από τις συνθήκες να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο, αποκτά νέα διάσταση με μηχανοδηγούς της ταχείας το χιούμορ, την μελαγχολία και την ευαισθησία, στην πιο όμορφη κινηματογραφική διαδρομή με τρένο, των τελευταίων χρόνων.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ (L'événement), της Οντρέ Ντιγουάν. Διασκευή του ομώνυμου αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος της Ανί Ερνό, που διαδραματίζεται στη Γαλλία των '60s, όταν η άμβλωση ήταν παράνομη. Τις εφιαλτικές επιπτώσεις αυτού του νόμου βιώνει η 23χρονη Anne, μια φοιτήτρια λογοτεχνίας, όταν μένει απρόσμενα έγκυος. Τα σχέδιά της ανατρέπονται και πλέον πρέπει να αποφασίσει εάν θα κρατήσει το παιδί ή θα ρισκάρει τη ζωή της, τις σπουδές της και τις σχέσεις της με συγγενείς και φίλους, για μια παράνομη έκτρωση. Η ιστορία του παράτολμου αγώνα της νεαρής γυναίκας να ορίσει τη ζωή της, μετατρέπεται από την Οντρέ Ντιγουάν σε ένα συγκλονιστικό και αρκετά επώδυνο κινηματογραφικό χρονικό σε πρώτο πρόσωπο, με την κάμερα να παρακολουθεί σε κοντινά πλάνα και πάνω από τους ώμους της εξαιρετικής πρωταγωνίστριάς της, Αναμαρία Μπαρτολομέι. Απρόσμενα επίκαιρο μετά τα τελευταία γεγονότα στις ΗΠΑ. Ειδική Μνεία για το υπέροχο μουσικό σκορ των Εβγκένι και Σάσα Γκαλπερίν (Χωρίς Αγάπη, Ένα Ψηλό Κορίτσι). 

Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ (Údolí vcel/Valley of the Bees), του Φράντισεκ Βλάτσιλ. Ένα αστείο την ημέρα του γάμου του πατέρα του με ένα κορίτσι στην εφηβεία, θα προκαλέσει την οργή του γεννήτορα του Οντρέι. Θα τον πετάξει με δύναμη σε έναν τοίχο, θα τον τραυματίσει και στην συνέχεια θα τον αφιερώσει στο τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών. Όταν μεγαλύτερος θελήσει να φύγει και να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος, ο μέντοράς του Αρμιν - πιθανότατα και ερωτευμένος μαζί του - θα προσπαθήσει να τον πάρει πίσω στο Τάγμα, κάπου στη βόρεια θάλασσα.  Αριστουργηματική, γοτθική, μεσαιωνική περιπέτεια που διαπραγματεύεται τον διχασμό του ανθρώπου ανάμεσα σε μια ελεύθερη ή η σε μια πειθαρχημένη ζωή, αφιερωμένη σε έναν υψηλό, θρησκευτικό ή άλλο σκοπό, και την σύγκρουση της ανθρώπινης φύσης με τον δογματισμό. Μια σύγκρουση η οποία διαθέτει στοιχεία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Είναι του 1968, όμως στη χώρα μας - αν δεν κάνουμε λάθος - παίχτηκε για πρώτη φορά τον προηγούμενο μήνα. 

ΚΟΛΕΚΤΙΒ (Colectiv), του Αλεξάντρ Ναναού. Mια ομάδα ερευνητών δημοσιογράφων αναλαμβάνει να αποκαλύψει τη διαφθορά που βασιλεύει στο σύστημα υγείας και σε άλλους κρατικούς θεσμούς της Ρουμανίας, μετά από μια υγειονομική απάτη που οδηγεί στην απώλεια της ζωής αθώων πολιτών, οι οποίοι αφού σώθηκαν από τη φωτιά στο ροκ κλαμπ Κολεκτιβ το 2015, έχασαν τη ζωή τους στο νοσοκομείο που θα τους περιέθαλπτε. Το υποψήφιο για Οσκαρ φιλμ του Αλεξάντρ Ναναού που κέρδισε το Βραβείο LUX Καλύτερου Ευρωπαϊκού Ντοκιμαντέρ, ξεκινάει με ένα σοκαριστικό βίντεο από τη φωτιά στο Club Colectiv. Όμως, και όλα όσα αποκαλύπτονται στη συνέχεια είναι το ίδιο συγκλονιστικά, καθώς έρχονται στην επιφάνεια μέσα από την έρευνα του δημοσιογράφου Νταν Αλεξάντρου Κοντρέα και των συνεργατών του, που κάνουν τις αποκαλύψεις τους γνωστές, μέσα από την αθλητική εφημερίδα για την οποία δουλεύουν. Με τη συγκατάθεση του νέου Υπουργού, ο δημιουργός καταγράφει όλη την εν γένει προσπάθεια, του να μετριαστούν οι κακές εντυπώσεις που έχει αφήσει η μεγάλη διαφθορά στο τομέα της υγείας και της εν γένη διακυβέρνησης της χώρας, η οποία παρεμπιπτόντως, οδεύει προς εκλογές. Μαχητική δημοσιογραφία την ώρα που συμβαίνει, σε ένα ντοκιμαντέρ που μοιάζει με πολιτικό θρίλερ αγωνίας.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΑΧΜΑΝ ΚΑΙ Η ΤΑΞΗ ΤΟΥ (Herr Bachmann und Seiner Klasse), της Μαρία Σπετ. Πορτρέτο της σχέσης ενός αντισυμβατικού δασκάλου δημοτικού με τους μαθητές του που ανήκουν σε πολυπολιτισμικές οικογένειες μεταναστών και σε λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Ο 60χρονος κύριος Μπάχμαν, είναι ένας πολύ αγαπητός στους έφηβους μαθητές του δάσκαλος, σε μια βιομηχανική γερμανική επαρχιακή πόλη. Σκοπός της τάξης του είναι να ετοιμάσει τα αλλόφωνα παιδιά, για τη δευτεροβάθμια γερμανική εκπαίδευση. Πρέπει να μάθουν Γερμανικά και να αποκτήσουν γνώσεις για την κουλτούρα και τον διαφορετικό τρόπο ζωής της καινούργιας τους χώρας. Οι αντισυμβατικές του μέθοδοι, στις οποίες εκτός από τη γλώσσα, μαθαίνει στα παιδιά μουσική και κυρίως το να συζητούν μαζί του, αλλά και μεταξύ τους, για όλα όσα τα απασχολούν και για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, είτε στο σχολείο, είτε στην καθημερινότητά τους εκτός τάξης, αποτελούν το αντικείμενο αυτού του feelgood, τρυφερού, αστείου και συγκινητικού, βραβευμένου ντοκιμαντέρ της Μαρία Σπετ, που μάλλον δύσκολα θα βρείτε σε καλοκαιρινό προγραμματισμό, καθώς είναι μεγάλο σε διάρκεια, κάτι που δεν συνειδητοποιεί καποιος που το απολαμβάνει. Απλά Υπέροχο!  

ΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ (Magnetic Fields), του Γιώργου Γούση. Μετά την τυχαία συνάντησή τους καθ’ οδόν σε ένα νησί, μια γυναίκα και ένας άνδρας, αποφασίζουν να περιπλανηθούν μαζί σε ένα νησί, προς αναζήτηση ενός κατάλληλου μέρους για να θάψουν ένα μεταλλικό κουτί. Εκείνη (Έλενα Τοπαλίδου), οδηγώντας στους δρόμους της Αθήνας, αποφασίζει να στρίψει προς Κόρινθο και να μπει σε ένα φέρυ από την Πάτρα. Στην αποβίβασή της σε ένα νησί προσφέρεται να πάρει μαζί της έναν άντρα, το αυτοκίνητο του οποίου παθαίνει βλάβη. Ο Αντώνης (Τσιοτσιόπουλος), έχει μαζί του ένα μεταλλικό κουτί με τα οστά της θείας του που είχε δηλώσει την επιθυμία της, να αφεθούν στην οστεοθήκη του χωριού της πάνω στα βουνά. Η Ελενα αποφασίζει να τον συνοδεύσει ως εκεί. Θα περάσουν ένα βράδυ σε ξενοδοχείο οπού διατακτικά στην αρχή, με εξομολογητική διάθεση, οι δυο τους θα ανοιχτούν και θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, πριν οι δρόμοι τους χωρίσουν ξανά. Προϊόν της πανδημίας και μιας υποτροφίας από το Artworks του Ιδρύματος Νιάρχος, η γυρισμένη σε κασέτες miniDV ταινία, είναι ό,τι πιο φρέσκο, άμεσο και μελαγχολικά χιουμοριστικό, ευαίσθητο και τρυφερό έχουμε δει από την ελληνική παραγωγή τα τελευταία χρόνια. Βασισμένοι σε δυο τρεις απλές ιδέες, οι ηθοποιοί εμπλουτίζουν τις διάφορες πτυχές της αφήγησης με προσωπικά στοιχεία, εξομολογήσεις και χιούμορ. Την αγαπήσαμε! 

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ (Noche de Fuego/Prayers for the Stolen), της Τατιάνα Χουέζο. Η ταινία της Μεξικανής δημιουργού ντοκιμαντέρ, Τατιάνα Χουέζο, που κέρδισε τη Χρυσή Αθηνά Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις περασμένες Νύχτες Πρεμιέρας, βασίζεται χαλαρά σε ένα μυθιστόρημα του 2014, για τα κλεμμένα κορίτσια της πολύπαθης λατινοαμερικάνικης χώρας. Σε μια απομονωμένη κοινότητα στα βουνά του Μεξικού, τα κορίτσια έχουν αγορίστικα κουρέματα και έχουν μάθει να τρέχουν προς υπόγεια κρησφύγετα όταν τα μαύρα SUV των καρτέλ εμφανίζονται από μακριά. Οι γυναίκες δουλεύουν για αυτά τα καρτέλ στις καλλιέργειες οπιούχων παπαρούνων και οι λιγοστοί άντρες που δεν έχουν μεταναστεύσει ήδη δουλεύουν στα νταμάρια του διπλανού βουνού. Καθώς η μικρή Ανα μεγαλώνει η μητέρα της φοβάται ότι θα έχει την τύχη των άλλων εξαφανισμένων κοριτσιών της κοινότητας και προσπαθεί να την σώσει. Με ντοκιμαντεριστική αμεσότητα και ποιητικό βλέμμα, η σκηνοθέτις αποτυπώνει μοναδικά την παιδική ηλικία και μέρος της εφηβείας της ηρωίδας και της παρέας της, σε μια πολυδιάστατη, πολιτική στην ουσία της, ταινία ενηλικίωσης με στοιχεία θρίλερ και εφιαλτικού παιδικού παραμυθιού. 

ΠΙΤΣΑ ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ (Licorice Pizza), του Πολ Τόμας Αντερσον. Η ιστορία της Αλάνα Κέιν, σχεδόν 20χρονης κόρης και αδερφής μιας τυπικής εβραϊκής καταγωγής οικογένειας και του 15χρονου Γκάρι Βάλενταϊν, ενός παιδιού σταρ της τηλεόρασης που βλέποντας την πρώιμη καριέρα του να φτάνει σε ένα τέλος, αναζητά έναν καινούργιο επαγγελματικό προσανατολισμό. Στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο στην Καλιφόρνια του 1973, οι πορείες των δύο νέων συναντιούνται για να χωρίσουν και να ξανασυναντηθούν αρκετές φορές στον δρόμο τους προς την ενηλικίωση και σε κάτι που μοιάζει με έρωτα. Η καλύτερη αμερικανική ταινία της σεζόν, από τον καλύτερο Αμερικανό σκηνοθέτη της γενιάς του. Ο Αντερσον (Αόρατη Κλωστή, Θα Χυθεί Αίμα, Μανόλια), έχοντας σαν βάση την ζωή του κινηματογραφικού παραγωγού, Γκάρι Γκότσμαν, μέσα από διηγήσεις του ίδιου προς τον ίδιο και με αρχική επιρροή, το American Graffiti (Νεανικά Συνθήματα), ταινίας του '73 σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Λούκας (η οποία αφορούσε την δεκαετία του '50), επιστρατεύει ένα νεαρό ζευγάρι μη ηθοποιών, τον γιο του μόνιμου - όσο βρισκόταν εν ζωή - συνεργάτη του, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Κούπερ Χόφμαν και την Αλάνα Χάιμ, μέλος του μουσικού σχήματος Haim, των οποίων έχει γυρίσει μια σειρά από video clips, που παίζει μαζί με την πραγματική της οικογένεια - τις αδελφές της και τους γονείς της - στον ανάλογο ρόλο και γυρίζει την δική του εκδοχή της Αμερικανικής Τοιχογραφίας, σε μια χαλαρή, δροσερή επεισοδιακή αφήγηση, σε μια κινηματογραφική φέτα ζωής από την δεκαετία του '70, με τους δυο νέους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην συναρπαστική όσο και τρομακτική, άγνωστη χώρα της ενηλικίωσης. 

Ακόμη μας άρεσαν πολύ τα:
– ΑΓΕΛΑΔΑ (Cow), της Αντρέα Αρνολντ.
–ΑΖΟΡ: Ο ΚΩΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ (Azor), του Αντρέας Φοντάνα.
– ΑΤΥΧΕΣ ΠΗΔΗΜΑ ή ΠΑΛΑΒΟ ΠΟΡΝΟ (Babardeala cu bucluc sau porno balamuc), του Ράντου Ζούντε.
– ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΟ (Sheytan vojud nadarad), του (φυλακισμένου από το ιρανικό καθεστώς), Μοχάμαντ Ροσούλοφ. 
– Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ (Hive), της Μπλέρτα Μπασόλι.
– ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ (Le Livre d'Image), Του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.
– ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ (Exil), του Βισάρ Μορίνα.
– ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΥΧΗΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (Gûzen to sôzô/Wheel of Fortune and Fantasy), του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι.
– ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ (Große Freiheit/Great Freedom), του Σεμπάστιαν Μάιζε. 
– ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΚΑΡΤΩΝ (The Card Counter), του Πολ Σρέντερ.
– ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ (After Love), του Αλίμ Χαν. 
– ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΓΚ (After Yang), του Kogonada.
– ΜΙΚΡΗ ΜΑΜΑ (Petite Maman), της Σελίν Σιαμά.
– ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ (Everything Everywhere All at Once), των Ντάνιελ. 
– ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ (Madres Paralelas), του Πέδρο Αλμοδόβαρ. 
– Ο ΠΑΤΕΡΑΣ (Otac/Father), του Σρνταν Γκολούμποβιτς. 
– ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ (El Buen Padrón), του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα. 
– ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (Last and First Men), του Γιόχαν Γιόχανσον.
– ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (Ras vkhedavt, rodesac cas vukurebt?), του Αλεξάντρ Κομπερίτζε.
– ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ (Sin Señas Particulares), της Φερνάντα Βαλαντέζ.
– ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ (Okul Tirasi/Brother's Keeper), του Φερίτ Καραχάν. 
– Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (Verdens Verste Manneske), Του Γιοακίμ Τρίερ. 
– WEST SIDE STORY του Στίβεν Σπίλμπεργκ. 

Και ακόμη: 16 Φορές Άνοιξη, 18,  200 Μέτρα, Αγαπητοί Σύντροφοι, Αγέλη Προβάτων, Η Ακρόαση, Αλλού Παντού, Αμνός, Αντίο Ηλίθιοι, Αντίο Κύριε Χάφμαν, Βαβέλ: Από τη Σιωπή στην Έκρηξη, Η Βοή του Κόσμου, Βασιλιάς Όττο, Γάζα Αγάπη Μου, Ο Γάιδαρος ο Εραστής μου κι Εγώ, Η Γαλλική Αποστολή, Ο Γιώργος του Κέδρου, Γκαγκάριν, Η Γυναίκα Που Έφυγε, Δεσμοί Γυναικών, Διόνυσος: Η Επιστροφή, Ελπίδα, Εγκλωβισμένος, Οι Εκκεντρικοί, Ένας Ήσυχος Άνθρωπος, Ενκάντο: Ένας Κόσμος Μαγικός, Το Εργοστάσιο, Έρημη Χώρα, Η Ζωή Συνεχίζεται, Το Θαύμα, Ίκαρος και Δαίδαλος, Τα Κακά Παιδιά, Καλάβρυτα 1943, Καλή Τύχη Λίο Γραντ, Κατ' Οίκον Περιορισμός, Κβο Βάντις Άιντα;, Το Κορίτσι με το Βραχιόλι, Το Κοστούμι, Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος,  Μαθήματα Περσικών, Μαϊσαμπελ, Το Μαύρο Κουτί, Μια Μέρα στη Σαγκάη, Μικρά Όμορφα Άλογα, Το Μονοπάτι των Ψυχών, Η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας, Μπενεντέτα, Μπλε Βάλτος, Τα Μυστικά της Αδελφής Μου, Το Μυστικό της Μαντλίν Κολίνς, Νέα Τάξη, Ντάνιελ '16, Η Νύφη του Νερού, Τα Όριά Μας, Ορφέας 2021, Το Πάθος, Πάντα στο Κόκκινο, Παρίσι 13ο Διαμέρισμα, Η Πόλη και η Πόλη, Που Κρύβεται η Αννα Φρανκ, Πράσινη Θάλασσα, Ο Ρον Χάλασε, Ο Shang-Chi και ο Θρύλος των Δέκα Δαχτυλιδιών, Σελήνη 66 Ερωτήσεις, Σημείο Βρασμού, Σήμερα Φτιάχνουμε τον Κόσμο, Το Σκαρί, Συνέβη στο Σόχο, Συρανό ντε Μπερζεράκ, Το Ταξίδι, Ταξίδι στην Κριμαία, Η Τελευταία Μονομαχία, Τελευταίο Ταξίδι,  Μια Τετάρτη του Μαίου, Τρυφερε Μου Ταυρομαχε, Ο Τσαρλατάνος, Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ, Φεγγαρόσκονη, Φυσικό Φως, Χαμένες Ψευδαισθήσεις, Η Χαμένη Κόρη, Χαμένη Πόλη, Το Χέρι του Θεού, Χρυσή Αυγή: Υπόθεση Όλων μας, After Blue: Βρώμικος Παράδεισος, Annette, Batman, Belfast, Copshop, Cry Macho, Cunningham, Doctor Strange in the Multiverse of Madness, Dune, Elvis, Eternals, Femicidio, Full Time, Gunda, Latin Noir, Nitram, No Heroes, No Time to Die, River, Spider-Man: No Way Home, Thor: Love and Thunder, Titane, X.

Καλές Διακοπές (για όσοι θα κάνουν), Καλές Προβολές και Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!

  

εμφάνιση σχολίων