Το πιο μονάκριβο Α' ΠΡΟΣΩΠΟ και πολύτιμο κομμάτι μας

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η γνώση των ορίων μας είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση, μία σοφία που την κατανοούμε μόνο όταν οι αντοχές μας έχουν εξαντληθεί. Κι όμως, οι περισσότεροι προκρίνουν να ζουν με δύο αντιθετικές αυταπάτες: πως η θέλησή τους αρκεί για να επιτύχουν οτιδήποτε ή πως οι συνθήκες έγιναν μοίρα ανίκητη.

Οι μισές σχεδόν επιλογές μας προκαθορίζονται γενετικά, σε τέτοιον βαθμό, που κατ' επίφαση μόνο αποτελούν συνειδητές, ελεύθερες από ένα μεγάλο μέρος των πράξεων είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος, της κοινωνίας, των συνεξαρτήσεων, των συμπτώσεων, μα κυρίως του τρόπου που προσαρμοζόμαστε σε αυτά. Στο τέλος απομένει ένα κομμάτι μονάκριβο και πολύτιμο, της δικής μας αυτενέργειας, μικρό ποσοστιαία, που μπορεί να προκαλέσει τη μεγαλύτερη αλλαγή. Σε αυτό εδράζεται η διαφοροποίηση στην προσωπικότητα: άνθρωποι που θα αποτολμήσουν το φαινομενικά αδύνατο ή ρακοσυλλέκτες των καιρών που θα συμβιβαστούν.

Τα πάντα ξεκινούν με την αντίληψη του πεπερασμένου. Η παραδοχή του θνητού, του ατελούς, του εύθραυστου πλάσματος το οποίο όμως προικίστηκε με την εμβρίθεια να το αποδέχεται και να αγωνίζεται, μάταια, να το αλλάξει. Η τραγικότητα της ύπαρξης, είναι η αρχή της αυτογνωσίας.

 
Από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη, Ο θαμπωμένος καθρέφτης του εαυτού μας, εκδ. εκδ. Ι. Σιδέρης. Ο Ευστράτιος Παπάνης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου.

 
Διαβάστε επίσης:
Η αυτοεκτίμηση
Νευρωτισμός και σεξουαλικότητα
Οι βρικόλακες του συναισθήματος
Η αυτοεκτίμηση ως αυτογνωσία

εμφάνιση σχολίων