Δεν ήρθε η Α' ΠΡΟΣΩΠΟ σειρά μας να αλλάξουμε κι εμείς;

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Αλλά τώρα που αλλάζουν τόσο πολλά, δεν ήρθε η σειρά μας να αλλάξουμε κι εμείς; Δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να εξελιχθούμε λιγάκι και σιγά σιγά να αρχίσουμε να μοχθούμε επωμιζόμενοι το μερίδιό μας στην αγάπη; Έχουμε απαλλαγεί από όλους τους κόπους της, κι έτσι η αγάπη έχει καταντήσει καθαρή διασκέδαση.  Έχουμε φθαρεί από τις εύκολες απολαύσεις όπως όλοι οι ερασιτέχνες, και το όνειρό μας είναι να γίνουμε πρωταθλητές.

Όμως πώς θα ήταν αν περιφρονούσαμε τις επιτυχίες μας; Αν αρχίζαμε από την αρχή να μαθαίνουμε τον μόχθο που απαιτεί η αγάπη και που μας αναλογεί; Αν αποφασίζαμε να γίνουμε αρχάριοι τώρα που αλλάζουν τόσα πολλά;»

«Μαθαίνω να βλέπω. Δεν ξέρω πού οφείλεται, αλλά όλα εισχωρούν βαθύτερα μέσα μου και δεν σταματούν στο σημείο όπου άλλοτε έπαιρναν ένα τέλος. Έχω κάτι ενδόμυχο που δεν γνώριζα ως τώρα. Αυτή την εποχή όλα κατευθύνονται προς εκείνο το σημείο. Δεν ξέρω τί συμβαίνει εκεί».

 
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Οι σημειώσεις του Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε | μτφρ.: Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Κίχλη. Ο Αυστρογερμανός Ράινερ Μαρία Ρίλκε (4 Δεκεμβρίου 1875 - 29 Δεκεμβρίου 1926) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές και πεζογράφος του 20ού αιώνα. Οι εικόνες του εστιάζονται στη δυσκολία της κοινωνίας σε μια εποχή δυσπιστίας, μοναξιάς, και βαθιάς ανησυχίας. Tαξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για χρόνια. Εν μέσω βαθύτατης κατάθλιψης ολοκλήρωσε τις «Ελεγείες του Ντουίνο» (1923), ενώ σε διάστημα λίγων μόλις ημερών συνέθεσε  τα «Σονέτα στον Ορφέα» (1923), δύο έργα που αποτέλεσαν τα ποιητικά του αριστουργήματα και του χάρισαν διεθνή φήμη. Έγραψε επίσης περισσότερα από 400 ποιήματα στα γαλλικά, που τα αφιέρωσε στην πατρίδα επιλογής του, το καντόνι Βαλέ (Valais) στην Ελβετία.


Διαβάστε επίσης:
Ρίλκε: «Να ζείτε το κάθε τι»
Ρίλκε: Η μοναξιά κι ο έρωτας
Ρίλκε: Η ζωή

εμφάνιση σχολίων