Μπωντλαίρ: Η αιωνιότητα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ στα μάτια της γάτας

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Οι Κινέζοι διαβάζουν την ώρα μέσα στα μάτια των γάτων. Μια μέρα ένας μισθοφόρος που έκανε τη βόλτα του στα περίχωρα της Ναντσίνγκ διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει το ρολόι του κι έτσι ρώτησε ένα αγόρι τι ώρα ήταν.

Ο αλητάκος της Ουράνιας Αυτοκρατορίας δίστασε αρχικά, κατόπιν όμως θυμήθηκε κάτι και απάντησε στον μισθοφόρο: «Θα σας πω αμέσως». Λίγες στιγμές αργότερα εμφανίστηκε κρατώντας στα χέρια του μια μεγάλη, χοντρή γάτα και, κοιτώντας το ασπράδι των ματιών της, διαβεβαίωσε τον άνθρωπο χωρίς δισταγμό: «Είναι λίγο πριν το μεσημέρι, κύριε». Πράγμα απολύτως σωστό.

Αλλά κι εγώ, όταν γέρνω πάνω στην ωραία Φελίν, που τόσο εύστοχα της έδωσαν αυτό το όνομα, στη Φελίν που τιμά το φύλο της και που είναι για μένα η περηφάνια της καρδιάς μου και η ευωδιά της ψυχής μου, τότε βλέπω, είτε είναι νύχτα είτε μέρα, στο πιο λαμπρό φως ή στην πυκνότερη σκιά, βλέπω λοιπόν πεντακάθαρα στο βάθος των αξιολάτρευτων ματιών της το χρόνο, τον ίδιο πάντα: ένα χρόνο μακρινό, γιορταστικό, μεγάλο σαν το κενό, χωρίς υποδιαιρέσεις σε λεπτά και δευτερόλεπτα - έναν ακίνητο χρόνο που δεν έχει ώρα, κι όμως είναι ανάλαφρος σαν στεναγμός και φευγαλέος σαν ένα βλέμμα.

Κι αν κάποιος ενοχλητικός άνθρωπος ερχόταν να με ταράξει την ώρα που το βλέμμα μου ήταν προσηλωμένο στο χαριτωμένο αυτό ρολόι, αν κάποια ανυπόμονη ψυχή με ρωτούσε «Μα τι ψάχνεις μες στα μάτια αυτού του πλάσματος; Μήπως το χρόνο, σπάταλε κι αργόσχολε θνητέ;», θα του απαντούσα χωρίς δισταγμό: «Ναι, το χρόνο! Την αιωνιότητα!»
 

Από την ανθολογία «Ο Παράδεισος των γάτων», εκδ. Ποικίλη Στοά, Μετάφραση: Γιούλη Τσίρου. Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται ενδεικτικά έντεκα κορυφαίοι στην πλειονότητά τους εκπρόσωποι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο καθένας απ' τους οποίους αναδεικνύει με τον μοναδικό του τρόπο τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον άνθρωπο και στη γάτα. Ο Σαρλ Μπωντλαίρ ήταν Γάλλος ποιητής και ένας από τους σημαντικότερους της γαλλικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Μπωντλαίρ υπέστη δριμεία κριτική για τις συγγραφές του και τη θεματική του. Το 1857 δημοσίευσε την περίφημη συλλογή του Τα άνθη του κακού, που θεωρήθηκε άσεμνη, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει δικαστικές διώξεις. Σημαντικό ποιητικό έργο του είναι και τα Μικρά ποιήματα σε πρόζα (1868), που εγκαινιάζουν επισήμως την πεζόμορφη ποίηση. Έγραψε ακόμη κριτικά δοκίμια για τη μουσική, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία. 


Διαβάστε επίσης:
Έλιοτ: Εγχειρίδιο πρακτικής γατικής
Γάτες, οι θεότητες
O Μπουκόβσκι και οι γάτες
Μπάροουζ: Η γάτα μέσα μας
Τζόις: Η γάτα κι ο Διάβολος

εμφάνιση σχολίων