«Διερευνούμε πώς το εγχείρημα δεν αναπαράγει παθογένειες και ελαττώματα. Θέλουμε να είναι μια πρόταση, μια έμπρακτη μελέτη για το μέλλον των πολιτιστικών θεσμών». Καλλιτέχνες του «ανεξάρτητου χώρου» διεκδικούν άμεση δημοκρατία στις τέχνες
«Επιλέξαμε τον ελεύθερα προσβάσιμο χώρο του λόφου του Λυκαβηττού για να διοργανώσουμε το “Φεστιβάλ Λυκαβηττού” στους ελεύθερους χώρους-φυσικές σκηνές του». Καλλιτέχνες του «ανεξάρτητου χώρου», που αν και τροφοδοτούν με ζωτικότητά ολόκληρο τον χώρο των παραστατικών τεχνών, έμειναν εκτός των απευθείας αναθέσεων του υπουργείου Πολιτισμού, χωρίς καν την ευκαιρία να καταθέσουν προτάσεις. Τώρα αυτο-οργανώνονται, στις «φυσικές σκηνές» του Λυκαβηττού, με σκοπό να προσφέρουν τα έργα τους στην κοινότητα, αφιλοκερδώς. Το «Φεστιβάλ Λυκαβηττού» αναμένεται να διοργανωθεί στους ελεύθερους χώρους-φυσικές σκηνές του λόφου, στις 7-20 Σεπτεμβρίου 2020. Σε όλες τις εκδηλώσεις θα τηρηθούν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα προφύλαξης για τον έλεγχο της διάδοσης του COVID-19. Η συντονιστική ομάδα, μας ενημερώνει μέσα από τη σελίδα της στο Facebook. Η πρόσφατη ανακοίνωση, γράφει τα εξής: DOCTV.GR
22 Ιουνίου 2020
«Σας ευχαριστούμε όλους ξεχωριστά για την άμεση ανταπόκριση στην πρώτη ανακοίνωση του Φεστιβάλ Λυκαβηττού. Πίσω από τη φαινομενική σιωπή επεξεργαζόμαστε τα ερωτήματα που προσανατολίζουν τη διοργάνωση ενός Φεστιβάλ σε αυτήν την τόσο ιδιαίτερη στιγμή. Δεν έχουμε πολλά να χάσουμε. Συντελείται κυριολεκτικά μια καταστροφή που μας αναγκάζει να σκεφτούμε τολμηρά το μέλλον. Με την ελευθερία που ταιριάζει μπροστά σε μια τόσο συντριπτική συγκυρία. Ο θυμός, η θλίψη και η απογοήτευση δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα, θέλουμε να τα δούμε σαν ένα σκαλοπάτι.
Διερευνούμε πώς το εγχείρημα δεν αναπαράγει παθογένειες και ελαττώματα. Θέλουμε να είναι μια πρόταση, μια έμπρακτη μελέτη για το μέλλον των πολιτιστικών θεσμών. Πολλές από τις διαδικασίες που από αυτοματισμό επαναλαμβάνουμε μπορούν να γίνουν ξανά ενεργά ερωτήματα. Αυτό δεν είναι μόνο το πιο ουσιαστικό κομμάτι, είναι και το πιο χαρούμενο.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πώς το πρόγραμμα του φεστιβάλ δεν θα καθοδηγεί τα έργα; Πόσες καλλιτεχνικές προτάσεις μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς να αλληλο-ακυρώνονται; Τι σημαίνει πρακτικά και πώς θα υπάρξει ουσιαστική διαφάνεια; Πώς η «επικοινωνία» θα προστατεύει και τα έργα και το κοινό; Πώς οι απαραίτητες υποχρεώσεις, όσων παρουσιάζουν κάτι, μάλλον θα απελευθερώνουν τη δημιουργικότητα αντί να την απομυζούν; Πώς οι πρακτικές δυσκολίες δεν θα φθείρουν τις σχέσεις και το καλλιτεχνικό έργο; Πώς το πείραμα αυτό θα αφήσει κάτι πίσω του, ώστε να γεννηθούν κι άλλα από άλλους; Πώς δεν θα έχει ηγεμονικό χαρακτήρα; Πώς, δηλαδή, η μη επιλογή κάποιων δεν θα σημαίνει αποκλεισμό; Πώς το περιεχόμενο θα συνομιλεί με την επικαιρότητα χωρίς αυτή να το καταπιεί; Πώς θα προστατευθούμε από την εξάντληση; Πώς η διαδρομή θα παραμείνει για όλους μας γιορτή;
Πρόθεση μας είναι τα ερωτήματα να απαντούνται καθ' οδόν και δημόσια. Όσα μπορούμε τουλάχιστον, γιατί όπως έχει δείξει η εμπειρία κάποια είναι καλύτερα να μένουν διαρκώς ανοικτά. Το κείμενο αυτό είναι μέρος αυτής της πρόθεσης. Ένα τέτοιο ερώτημα ήταν και το αίτημα χορήγησης άδειας για τη χρήση του χώρου. Αποφασίσαμε να μην ζητήσουμε άδεια. Αφενός η συζήτησή μας συνέπεσε με την είδηση ότι η διαδικασία απόδοσης χώρων από τον Δήμο Αθηναίων είναι αδιαφανής. Αφετέρου σήμερα έχει σημασία ο δημόσιος χώρος να ξαναγίνει δημόσιος δηλαδή κοινόχρηστος.
Είναι ειρωνικό πως ενώ γράφουμε τόσα για την ανάγκη να υπάρχει διαφάνεια, εμείς δεν έχουμε ακόμα ανακοινώσει τα ονόματα μας. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Δεν το κάναμε ούτε είμαστε ακόμα σε θέση να το κάνουμε. Ο χώρος του πολιτισμού έχει γίνει ασφυκτικά ανταγωνιστικός, κάποτε μοιάζει με αρένα στην οποία οι καλλιτεχνικές ομάδες μονομαχούν, πότε με μια θεατρική σκηνή όπου είναι κομπάρσοι. Το βασικό όμως είναι πως η εκδικητικότητα της σημερινής κυβέρνησης μας αναγκάζει να είμαστε διπλά προσεκτικοί.
Ο δρόμος προς το φεστιβάλ είναι ήδη ένα έργο. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να διακοπεί. Είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό. Η ισχύς σήμερα απευθύνεται στους καλλιτέχνες με «επιείκεια». Η οποία κι αυτή ακόμα, «έχει εξαντληθεί»! Όμως ένα φεστιβάλ δεν είναι μόνο οι παραστάσεις, είναι όλη η πορεία μέχρις εκεί, το φεστιβάλ υπάρχει εφόσον πορεύεται. Θέλουμε κάθε στιγμιότυπο αυτής της τροχιάς να είναι μια προσφορά στην κοινότητα».
εμφάνιση σχολίων