Θα ανατραπούν όλα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ή θα βρουν τη νομιμοποίησή τους καταστροφικές ιδέες;

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Αυτό που βιώνουμε, είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για την παγκοσμιοποίηση». Κατά τον Πασκάλ Μπρυκνέρ, η πανδημία του κορονοϊού βυθίζει την Ευρώπη σε μια de facto παρακμή. Και η πρώτη συνέπεια αυτής, είναι το τέλος του γερμανικού δόγματος των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας δίνει συνέντευξη στη βελγική εφημερίδα Le Soir και μιλά για το πώς πιστεύει πως θα είναι ο κόσμος μετά από αυτή την πανδημία.


«Στην αρχή δεν το πίστευα. Κι έπειτα άρχισα να το παίρνω στα σοβαρά. Οι άνθρωποι σταμάτησαν να αγκαλιάζονται. Σταμάτησαν τις χειραψίες, δεν βγαίνουν έξω να δειπνήσουν, τα καταστήματα έχουν αδειάσει. Στην πραγματικότητα το βιώνουμε με καθυστέρηση: λέμε “δεν είναι δυνατόν, είναι ένα κακό όνειρο”, αλλά γνωρίζουμε άτομα γύρω μας που πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο».

«Δεν χάνουμε τον ύπνο μας που πεθαίνουν άνθρωποι από ενδημικές ασθένειες σε άλλα μέρη του κόσμου. Για να σε αγγίξει ο πόνος του άλλου πρέπει να αφορά κι εσένα. Αλλά αυτός ο εγωισμός, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο του καθενός μας, υποχωρεί καθώς οι ασθένειες μεταναστεύουν. Λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η ελονοσία βρίσκεται προ των πυλών της νότιας Γαλλίας και της Ιταλίας. Ο κορονοϊός προέρχεται από την Κίνα και αντιδρούμε όπως οι Κινέζοι, μ’ έναν ακομπλεξάριστο αυταρχισμό. Διάβασα ότι Κινέζοι ειδικοί πήγαν στην Ιταλία για να δώσουν στους Ιταλούς την τεχνογνωσία που τους λείπει. Έχουμε ήδη περάσει σ’ έναν άλλο κόσμο».
 

Θα ανατραπούν όλα με το τέλος της επιδημίας ή θα βρουν τη νομιμοποίησή τους ορισμένες καταστροφικές ιδέες;  

«Αυτό που βιώνουμε, είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για την παγκοσμιοποίηση. Όμως ίσχυε και άλλοτε. Οι μεγάλοι λοιμοί έφθαναν με τα καράβια. Το φαινόμενο επιταχύνθηκε με την “συμπύκνωση” της ανθρωπότητας: τα σημεία επαφής πολλαπλασιάζονται και μαζί με αυτά, και τα σημεία των μολύνσεων. Τα ταξίδια δέχονται βαρύ πλήγμα, αφού οι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια τους. Όμως όλος ο κόσμος βιάζεται να ξαναρχίσει το όργιο των μετακινήσεων. Το να μένουμε σπίτια μας, μας κάνει να αισθανόμαστε σαν να είμαστε ανάπηροι ή να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας».

«Θα ανατραπούν όλα αυτά με το τέλος της επιδημίας ή θα βρουν τη νομιμοποίησή τους ορισμένες καταστροφικές ιδέες από το γεγονός ότι εξαφανίστηκε εδώ και δύο μήνες το νέφος της ρύπανσης πάνω από την Κίνα; Θα δούμε. Αν επιβεβαιωθεί ότι οι Κινέζοι έχουν ήδη βγει από την κρίση, αυτό θα πει ότι όσο εύθραυστες κι είναι οι κοινωνίες μας, έχουν τα μέσα για να ανακάμψουν».

«Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στο πρόσφατο διάγγελμα του Εμανουέλ Μακρόν, είναι η πεποίθηση πως θα βασιστούμε στην κατάρρευση της οικονομίας για να ξεκινήσουμε από νέα βάση. Δηλαδή θα χρησιμοποιήσουμε το όπλο του χρέους. Αυτό δεν είναι παράλογο: πολλοί οικονομολόγοι έχουν υποστηρίξει εδώ και καιρό την ιδέα της αναθέρμανσης της οικονομίας με χρέη. Ο Μακρόν έκανε το βήμα για χρέη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων χωρίς δισταγμό. Κι αυτό είναι κάτι νέο! Ο κανόνας του 3% (σχέση χρέους προς ΑΕΠ) που είχε θεσπίσει η Γερμανία έχει πλέον παρέλθει. Είναι το τέλος του γερμανικού δεσποτισμού στην Ευρώπη του Μάαστριχτ. Καθώς η Γερμανία βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση –κι επιπλέον σημειώνεται εκεί μια αναβίωση του ναζισμού– η Μέρκελ δεν εισακούγεται πλέον ως Μαντείο».

 
Διαβάστε επίσης:
Μπρυκνέρ: Η εποχή της παραίτησης
Μπρυκνέρ: Το χρήμα και ο χρόνος
Μπρυκνέρ: Απόλυτη Ελευθερία

εμφάνιση σχολίων