Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ένα ανθρώπινο τραγούδι

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Σε καιρούς κρίσης οι χρήσιμοι και οι πολύτιμοι, οι κηφήνες και οι περιττοί τα παράσιτα της κοινωνίας φαίνονται πιο καθαρά. Ένας νοσηλευτής είναι πιο χρήσιμος από ένα golden boy και μια καθαρίστρια πιο πολύτιμη από έναν ποδοσφαιριστή.

Σε αυτό το δυστοπικό τοπίο, οι δυσμορφίες και οι παραλείψεις του πολιτικού συστήματος είναι δυσβάσταχτες, ο ιός του καπιταλισμού φαίνεται ακόμα πιο παράλογος, το χάσμα μεταξύ των προνομιούχων και των υπολοίπων γίνεται κάθε μέρα πιο εξοργιστικό και αφύσικο.

Στην δυστοπική ησυχία, μια μουσική ανεβαίνει πάνω από τις πόλεις και με τα αόρατα νήματά της μας συνδέει με ένα σχεδόν θεϊκό τρόπο, με τη φυσική πλευρά της ζωής. Αν υπάρχει ένας καλός, λογικός θεός μέσα σε όλο αυτό το χάος, αυτός πρέπει να είναι ο θεός της μουσικής, στα μπαλκόνια του κόσμου, οικογένειες μουσικών, τραγουδίστριες, σολίστες, djs, κυρίες με κατσαρόλες, συνεισφέρουν σε μια μουσική προσευχή για το μέλλον.

Ένα ανθρώπινο τραγούδι είναι, προς το παρόν, το φάρμακο στον πλανήτη Γη.

Διαβάστε επίσης:
Το τέλος της πανδημίας
Μπέργκαμο: «Ο επιχειρηματίας δίνει οδηγίες από τη βίλα, ο εργαζόμενος πεθαίνει στο εργοστάσιο»
Ρίτσος: Το παράθυρο

εμφάνιση σχολίων