Φο: Πως βρήκα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ τον σκοπό της ζωής μου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο Ντάριο Φο γεννήθηκε στο Λεγκιούνο-Σαντζιάνο. Το 1940, μετακόμισε στο Μιλάνο για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στη Brera Art Academy, αλλά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τού χάλασε τα σχέδια. Μετά τον πόλεμο, συνέχισε τις σπουδές αρχιτεκτονικής στο Μιλάνο. Εκεί αναμείχθηκε με τα λεγόμενα μικρά θέατρα (teatri piccoli), στα οποία άρχισε να παρουσιάζει τους αυτοσχέδιους μονολόγους του. Το 1950 άρχισε να εργάζεται στο θέατρο του Φράνκο Παρέντι και εγκατέλειψε την εργασία του ως βοηθός αρχιτέκτονα, γνώρισε τη Φράνκα Ράμε, γόνο θεατρικής οικογένειας και έκτοτε έμειναν μαζί για πάντα. Σε αυτό το απόσπασμα ο Φο εξηγεί πως όταν δραπέτευσε από το αρχιτεκτονικό γραφείο όπου εργαζόταν και κατέφυγε στο θέατρο του γλύτωσε τη ζωή.


«Την εποχή στην οποία προσπάθησα να εργαστώ ως αρχιτέκτονας, ήμουν σε ένα γραφείο, όπου έφτιαχνα τα σχέδια, και ανακάλυψα τη διαφθορά που υπήρχε σε εκείνο το γραφείο και στον τρόπο που σχεδίαζαν τα έργα. Για παράδειγμα, ένα οικόπεδο που ήταν προσδιορισμένο για αγροτική δραστηριότητα, το έκαναν οικοδομή, ιδιωτική ή κρατική.

Όλα ήταν διαφθορά, ένα μεγάλο εμπόριο με πολλά λεφτά. Μεγάλες κλοπές δηλαδή. Έπαθα μια φοβερή κρίση. Για έναν χρόνο, σχεδόν τίποτα δεν μου κινούσε το ενδιαφέρον, δεν ασχολιόμουν με τίποτα. Αρρώστησα βαριά. Έκανα συνέχεια εμετό, όλα μου είχαν κάτσει στο στομάχι, μου ήταν αδύνατο να βρίσκομαι ανάμεσα στον κόσμο, και ήμουν πολύ ευέξαπτος.

Τότε, λοιπόν, ένας αγαπημένος μου φίλος, γιατρός, μου είπε: ‘‘υπάρχει κάτι που να σου αρέσει πραγματικά να κάνεις; Επειδή σε έχω δει να αυτοσχεδιάζεις και να διηγείσαι ιστορίες, εσύ πρέπει να επιστρέψεις εκεί, να σωθείς εκεί, αλλιώς σε λίγο θα χάσεις τα λογικά σου. Δεν σου έχει μείνει καν η αντοχή να αντιδράς με ένα καγχασμό στα πράγματα’’.

Και έτσι ξεκίνησα, πήγα στον Φράνκο Παρέντι, με πρόφαση ένα σχέδιο για σκηνογραφία. Εκείνος άκουσε τα διηγήματά μου και με πήρε στον θίασο του. Εκεί γνώρισα την Φράνκα, και αυτή υπήρξε η πιο εκπληκτική συνάντηση της ζωής μου».


Ο Ντάριο Φο (24 Μαρτίου 1926 – 13 Οκτωβρίου 2016) ήταν Ιταλός θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος, ηθοποιός, θεατρικός σκηνοθέτης και συνθέτης. Τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από αντικομφορμισμό και καυστική σάτιρα απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, την ηθική και την εκκλησία. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι: Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού, Κλέβε λιγότερο, Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!, Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ.
 
Απόσπασμα από συνέντευξη στο Βήμα και τον Μάκη Προβατά το 2012.

εμφάνιση σχολίων