«Δεν πειράζει»

Ξύπνησα ιδρωμένη και σε φώναξα. Για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα ότι έχω σχολείο. Σηκώθηκα απρόθυμα κι έφτιαξα καφέ. Κατάλαβα πως σήμερα θα ήταν η μέρα. Το όνειρο; Ένστικτο; Απλά ο νόμος των πιθανοτήτων όταν σου έχουν πει: «H βαρύτητα της κατάστασης καθιστά κάθε ώρα κρίσιμη».
Καφές και βλέμμα καρφωμένο στον ουρανό. Λιακάδα σήμερα. Θα μου την κάνεις με λιακάδα ξεροκέφαλη, πεισματάρα.
Χθες το βράδυ στο αυστηρό μισάωρο σου είπα «Αντίο, βάλε τ’άσπρα σου, σ’αγαπώ». Στα είπα όλα εκτός από τη μαγική φρασούλα: «Δεν πειράζει». Δεν πειράζει γαμώτο, γιατί να μη στο έχω πει; Δεν πειράζει για τίποτα, όλα περνάνε. Πόσες φορές χαθήκαμε και ξαναβρεθήκαμε πριν σε χάσω;
Δεν ξέρω τι αποφασίζει ο καθένας να θυμάται από τις απώλειες του, εγώ δε θα θυμάμαι τίποτα. Τίποτα. Με ακούς; Τίποτα. Μόνο μια γυναίκα με πολύ μακριά μαλλιά, να τα χτενίζει και να τα θαυμάζω. Ούτε τα λόγια σου, ούτε τα γέλια μας, ούτε τα φαγητά σου, ούτε τους ιστορικούς θυμούς σου. Τα μαλλιά σου και τέλος.
Θα είμαι καλά και δυνατή και θα λέω ευχαριστώ όταν μου λένε «Της μοιάζεις». Θα συνεχίσω να καπνίζω και να κοιμάμαι λίγο. Να ανησυχείς.

εμφάνιση σχολίων