Τα ζωντανά θύματα μας τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Τότε με τις χούφτες μας γεμάτες νερό βρέχουμε τους απείθαρχους συγγενείς που αρνούνται να παραστούν στο μυστήριο.
Βρωμόπαιδα.
Είδα στον ύπνο μου τα μυρμήγκια εκείνα τριάντα χρόνια μετά τη σφαγή.
Μα το αδίστακτο υποσυνείδητο! Μα τις χίλιες τύψεις!
«Δεν έχει βλάψει ούτε μυρμήγκι» έλεγες για όσους αγαπούσες κι εγώ που ‘χω μια μνήμη δεκαπέντε ελεφάντων μαζί, υπήρξα ηγετικό μέλος συμμορίας εξόντωσης μυρμηγκιών ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι του ’80. Το κίνητρο η βαρεμάρα. Σου έλεγα να πάμε στη θάλασσα κι εσύ προτίμησες το μεσημεριανό σου ύπνο. Το μόνο παράπονο που σου ‘χω.
εμφάνιση σχολίων