Σιοράν: Η σημασία Α' ΠΡΟΣΩΠΟ του κακού

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΑΠΤΟΗΤΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ή ένα διαφανές είδωλο, το πλήθος εξάπτεται με το ανεπαλήθευτο και τα ψευδομυστήρια. Ποιος έδωσε ποτέ τη ζωή του για την αυστηρότητα; Κάθε γενιά υψώνει μνημεία στους δήμιους της προηγούμενης. Αληθεύει εξίσου ότι τα θύματα θα δέχονταν πρόθυμα να σφαγιαστούν από τη στιγμή που πίστεψαν στη δόξα, στον θρίαμβο ενός και μόνο, στην ήττα όλων.

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΛΑΤΡΕΨΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΞΟΛΟΡΕΥΤΕΣ ΤΗΣ. Τα βασίλεια όπου οι πολίτες έσβησαν ειρηνικά δεν εμφανίζονται καθόλου μέσα στην ιστορία, ούτε ο συνετός ηγεμόνας, ο οποίος ανέκαθεν περιφρονείται από τους υπηκόους του· το πλήθος αγαπάει το μυθιστόρημα, έστω κι αν του κοστίζει, γιατί το σκάνδαλο των ηθών συνιστά το υφάδι της ανθρώπινης περιέργειας και το υπόγειο ρεύμα κάθε συμβάντος.

ΑΦΟΥ Η ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΟΥΤΕ ΧΑΡΗ, από την Ιλιάδα ως το κωμειδύλλιο, μόνο η έκρηξη της ατίμωσης διασκεδάζει και θέλγει. Συνεπώς είναι πολύ φυσικό η ανθρωπότητα να προσφέρεται ως ζύμη στους κατακτητές, να θέλει να την ποδοπατούν, ένα έθνος χωρίς τυράννους να μένει στην αφάνεια, και το σύνολο των παρανομιών που διαπράττει ένας λαός να είναι η μόνη ένδειξη της παρουσίας και της ζωτικότητάς του.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ. Το να αφαιρέσει κανείς τις καταστροφές από το ανθρώπινο γίγνεσθαι, είναι σαν να εκλαμβάνει τη φύση χωρίς εποχές. Δεν έχετε συνεισφέρει σε μια καταστροφή: θα εξαφανιστείτε χωρίς να αφήσετε ίχνος πίσω σας. Επισύρουμε την προσοχή των άλλων με τη δυστυχία που σκορπάμε γύρω μας.

ΑΛΛΑ ΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΟΥΜΕ: οι κοντινοί ή μακρινοί επίγονοί μας θα πάρουν εκδίκηση. Γιατί δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τη στιγμή που οι άνθρωποι θα αλληλοσφάζονται από αηδία για τον εαυτό τους, που η ανία θα κυριαρχεί πάνω στις προκαταλήψεις και τις αποσιωπήσεις τους, που θα βγαίνουν στον δρόμο για να ικανοποιήσουν την αιμοδιψή τους διάθεση και το καταστροφικό όνειρο που πάει από γενιά σε γενιά θα γίνει έργο όλων».


Απόσπασμα από το βιβλίο του Εμίλ Σιοράν, Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, Η ανία των κατακτητών, μετ. Κωστής Παπαγιώργης, εκδ. Εξάντας. Ο Εμίλ Σιοράν (8 Απριλίου 1911-20 Ιουνίου 1995) ήταν Ρουμάνος φιλόσοφος και δοκιμιογράφος. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Σε νεαρή ηλικία ανακάλυψε τον Νίτσε, τον Ντοστογιέφκι, τον Σοπενχάουερ, τον Φλωμπέρ κ.ά., οι οποίοι επηρέασαν τη σκέψη του. Το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε στα γαλλικά ήταν το Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού. Το 1937, και έχοντας ήδη συγγράψει τέσσερα δοκίμια στη μητρική του γλώσσα, στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου Βουκουρεστίου στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Από τα πιο σημαντικά του έργα θεωρούνται: Ο Κακός Δημιουργός, Εγκόλπιο ανασκολοπισμού και Ο πειρασμός του Υπάρχειν.

Πηγή: Γιάννης Σταύρου


Διαβάστε επίσης:
Σιοράν: Αιμοσταγείς φάρσες
Σιοράν: Γίνε οι χαμένες ώρες σου
 

εμφάνιση σχολίων