Το δηλητήριο του Α' ΠΡΟΣΩΠΟ φόβου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Μου έλεγε μια φίλη προχθές, πως και κανένα πρόβλημα να μην έχεις ο ίδιος, «καλά» δεν μπορείς να είσαι με όλα αυτά που συμβαίνουν. Πράγματι. Όλα όσα συμβαίνουν –κρίση, ανέχεια, βία κάθε μορφής- δημιουργούν ένα γενικότερο κλίμα θλίψης, ένα κλίμα βαρύ και ασήκωτο. Στον καθένα από εμάς, αυτό λειτουργεί διαφορετικά, πάντα σε σχέση με την προσωπική του κατάσταση και την ψυχοσύνθεσή του -οι πιο αισιόδοξοι κάπως σώζονται.

ΩΣΤΟΣΟ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΑΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ, αλλά λειτουργεί και στον καθένα μας ξεχωριστά, βαραίνοντας εν τέλει το σύνολο. Το μυρίζεις παντού, το βλέπεις να διαδραματίζεται γύρω σου, το νιώθεις ο ίδιος διαρκώς. Όσο και να είσαι καλοπροαίρετος, είσαι πια καχύποπτος. Προς όλους και όλα.

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΥΠΗΡΞΑ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΝΟΠΛΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ στην τράπεζα της γειτονιάς μου. Ήταν νωρίς το πρωί, ήμασταν μόνο δύο πελάτες μέσα και το προσωπικό. Μπήκαν δύο με όπλα, πέσαμε κάτω, ο διευθυντής έκανε νόημα να μην κουνηθούμε –μεταξύ μας ούτε ανάσα δεν παίρναμε. Έφυγαν, η τράπεζα έκλεισε για λίγο, δώσαμε κατάθεση και φύγαμε. Το δικό μου ταξίδι στην καχυποψία είχε βάλει πλώρη. Φοβική ούτως ή άλλως, τώρα πια η τράπεζα είναι ένας χώρος που αποφεύγω να επισκέπτομαι -στέλνω άλλους με χίλιες δυο δικαιολογίες. Αν αναγκαστώ πάντως να πάω, όλο και κάποιον αγγαρεύω για παρέα. Όχι πως θα με σώσει… αλλά ξέρεις. Αλλιώς να είσαι μόνος.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ, αν όλα γύρω μου δεν διαμόρφωναν αργά και σταθερά μία τρομοκρατική από τη μία και «οπλοφορούμενη» από την άλλη, κοινωνία. Γκέτο το κέντρο, επικίνδυνες οι πορείες, κάποιοι άρρωστοι γκλομποκρατούντες θα στείλουν στην εντατική έναν άνθρωπο, κάποιοι άλλοι θα τρέχουν με την κόρνα αλαλάζουσα μεταφέροντάς σε, σε πολεμική ζώνη άνευ λόγου και αιτίας. Κοιτάς απορημένος, χαμένος κι εσύ, κατατρεγμένος ο ίδιος στο χάος μια πόλης, καλοδιάθετης μέχρι χθες.

ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ, ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΓΙΑΓΙΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ, μιλάμε για αλάνες και πεζοδρόμια, για πάρκα και δέντρα. Αυτό που ζητάμε πάνω απ’ όλα όμως είναι να μην φοβόμαστε. Στην πολυκατοικία μου έχουν γίνει δύο μπούκες σε διαμερίσματα. Η ιδιοκτήτριά μας -καλά να ‘ναι- μας έβαλε πόρτα ασφαλείας. Και ένα χαρτί στην είσοδο μας υπενθυμίζει καθημερινά «να κλειδώνουμε μετά τις 11 και να μην ανοίγουμε σε διανομείς ή άλλους αν δεν τους γνωρίζουμε». Και σήμερα ο άντρας μου άνοιξε σε μια κοπέλα που του είπε στο θυροτηλέφωνο ότι δεν είχε κλειδιά. Και έγινα έξαλλη. Αν είναι δυνατόν! Και η πόρτα ασφαλείας δεν του αρέσει, «πού ζούμε» λέει, αλλά να… εγώ αισθάνομαι πιο ασφαλής.

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ BAR GURU BAR, στέκι μου για χρόνια, στην πλ. Θεάτρου δεν πηγαίνω βόλτα. Ακόμη και το πρωί, δυσκολεύομαι. Και φυσικά δεν μου φταίνε οι μετανάστες, δεν μου φταίει κανένας πένητας που ελπίζει σε ένα πιάτο φαί. Μου φταίει, για μια ακόμη φορά, η χώρα μου και οι άρχοντές της που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για όσα μας τρομάζουν και μας απειλούν καθημερινά. Για το ΔΝΤ και τα επιτόκια που, και πάλι, τα ήξεραν αλλά αγρόν ηγόραζαν. Μου φταίνε αυτοί που δεν με αφήνουν να διαδηλώσω με την ησυχία μου γιατί το σκηνικό θα το χαλάσουν τα δακρυγόνα και οι κουκουλοφόροι (είτε είναι κουκούλες μαύρες, είτε με κράνη λαδί). Μου φταίνε αυτοί που επιτρέπουν τη βία γιατί αλλιώς πρέπει να πάρουν θέση και να κάνουν πράξεις. Μου φταίνε αυτοί, που άλλαξαν τις ζωές μας χωρίς να το προλάβουμε και δεν μας αφήνουν να κάνουμε τίποτα για αυτό. Αλλά πλάθουν με μαεστρία εσωστρεφή ανθρωπάκια με καμπούρες.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ, ΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ, ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ, τα χαμόγελα, οι εκπλήξεις, τα χρώματα, ο ήλιος απορροφώνται όλο και περισσότερο.

Η ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ, ΜΥΡΩΔΙΑ ΨΟΦΙΜΙΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ. Και δημιουργεί ένταση, ψυχές επιθετικές και ευάλωτες συνάμα, διαρρέει στην ατμόσφαιρα ένα δηλητήριο που δεν έχει αντίδοτο. Γιατί δεν μπορείς να τη βάλεις σε ένα μπουκαλάκι και να την εξετάσεις. Σε ποτίζει και χτικιάζει ανθρώπους, δρόμους, δέντρα και ζώα.


Η Μια Κόλλια είναι δημοσιογράφος. Λόγω ιδιοσυγκρασίας έχει κάνει όλα τα πιθανά και απίθανα πράγματα στη δημοσιογραφία από αθλητικό ρεπορτάζ ως διεύθυνση σύνταξης σε περιοδικά (Γυναίκα, ΒΗΜΑ Men, κ.α.). Τις Κυριακές απαγορεύεται να την καλέσεις στο τηλέφωνο: βλέπει Παναθηναϊκό.

εμφάνιση σχολίων