Η Αγγελική Γενιτσαρίδου κάνει re-branding στις κουρελούδες και ονειρεύεται να φτάσει με τον αργαλειό της μέχρι τη Νέα Υόρκη
ΑΝΝΑ ΣΑΛΒΑΝΟΥ
4 Νοεμβρίου 2015
Μιλήσαμε με την Αγγελική Γενιτσαρίδου στην Κρήτη, που έχει βάλει τους παλιούς αργαλειούς της μαμάς της σε φουλ λειτουργία και μας επανασυστήνει την παλιά μας γνώριμη κουρελού μέσα από μια σύγχρονη ματιά, με το project της www.kurelu.gr.
Τι είναι το www.kurelu.gr; «Η kurelu υφίσταται ως επιχείρηση εδώ και δύο χρόνια. Ξεκινώντας από την παραδοσιακή τέχνη του αργαλειού αποφάσισα να αποκτήσω μια εξειδίκευση στην κουρελού. Τα παλιά χρόνια υπήρχε αργαλειός σε κάθε σπίτι, για να καλύψει τις ανάγκες της καθημερινότητας σε ρούχα, κουβέρτες κ.λπ. Εγώ προσπαθώ να το προσαρμόσω στην εποχή μας. Θέλω να δώσω μια φρέσκια ματιά, να μπει η κουρελού στα σπίτια μας σαν ένα καινούργιο, μοντέρνο προϊόν».
Γιατί κουρελούδες; «Μου άρεσε πολύ ως είδος. Είχα πάρα πολλές από τη μαμά μου, είχαν όμως το μειονέκτημα της υπερβολής -όχι μόνο σε χρώματα, αλλά και σε υφές, και υφάσματα, επειδή φτιάχνονταν απ' ό,τι υπήρχε. Μπορεί κάποιες να ήταν φαρδιές και μετά, αν χρησιμοποιούσαν κάποιο ελαστικό ύφασμα π.χ., να στένευαν και πιο κάτω πάλι να φάρδαιναν... Ήθελα να φτιάξω κάτι πιο μοντέρνο, πιο όμορφο. Στην αρχή έφτιαχνα τσάντες, ως χόμπι. Αλλά αποφάσισα να επικεντρωθώ σε ένα είδος. Μερικές φορές μού ζητάνε ύφασμα από κουρελού για τσάντες. Επειδή κυκλοφόρησε αρκετά, τους άρεσε, παίρνουν το ύφασμα και τις ράβουν αλλού».
Ο αργαλειός είναι τέχνη; «Ο αργαλειός φυσικά είναι τέχνη, είναι παραδοσιακή, λαϊκή τέχνη. Πέρα από αυτό όμως ο αργαλειός είναι ένα μέσο ψυχοθεραπευτικό. Σε απορροφά, όπως το πλέξιμο ή το ράψιμο, αλλά νομίζω ακόμη περισσότερο. Είναι μαγικό να βλέπεις το πώς μεταμορφώνεται κάτι: οι κλωστές ανεβαίνουν, κατεβαίνουν και τελικά φτιάχνεις ένα ολόκληρο ύφασμα. Μια κουρελού ή μια ολόκληρη κουβέρτα. Θα ήθελα να μάθω αυτή την τέχνη και σε παιδιά, σε σχολεία. Στα σχέδιά μου είναι να κάνουμε ένα workshop, για να γνωρίσουν τα παιδιά τον αργαλειό. Ήδη έχω καλέσει την τάξη του γιου μου, αλλά θέλω να το κάνω και για άλλα παιδιά. Όταν το βλέπουν, μαγεύονται! Όπως κι εγώ στην αρχή, γι' αυτό το ακολούθησα».