Οι διαφημιστικές εταιρείες της δεκαετίας του '50
DOC TV
23 Μαΐου 2015
Διαφημιστικά γραφεία γεμάτα από κυνικούς νεαρούς άνδρες που πίνουν μαρτίνι και κυνηγούν γυναίκες, αλλά εξακολουθούν να βρίσκουν χρόνο για να καταλήξουν σε μια λαμπρή ιδέα που θα κρατήσει τον πελάτη χαρούμενο. Αν και ακούγεται σαν μια εισαγωγή στο Mad Men, αυτός ο μύθος ήταν το αντικείμενο ενός άρθρου του 1958 στο περιοδικό Life.
Η αύξηση στη διαφήμιση οφειλόταν εν μέρει στις αλλαγές της καταναλωτικής τακτικής από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι παραδοσιακοί πωλητές είχαν σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά η προώθηση των προϊόντων έπρεπε να γίνει πριν ο πελάτης μπει στο κατάστημα. Μια επιτυχημένη καμπάνια θα μπορούσε να οδηγήσει σε απόλυτη επιτυχία της διαφημιστικής εταιρείας ενώ μια αποτυχημένη εκστρατεία θα μπορούσε να την αφανίσει. Στη δεκαετία του '50, ένας κατασκευαστής αυτοκινήτων όπως η Buick μπορεί να έδινε έως και 24 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για διαφήμιση -περίπου το 15% του προϋπολογισμού της εταιρείας. Οι προσλήψεις και οι απολύσεις έπεφταν βροχή ενώ ο ανταγωνισμός μεταξύ των αντίπαλων επιχειρήσεων ήταν μεγάλος. Ερευνητές, marketers, ειδικοί των μέσων ενημέρωσης, ψυχολόγοι, καλλιτέχνες, φωτογράφοι και άλλοι επιστρατεύονταν ώστε να καθοριστεί το πιο αποτελεσματικό είδος διαφήμισης για το κάθε προϊόν.
Όλα αυτά φαίνονται λογικά. Το μόνο που μοιάζει ανεξήγητο ακόμα είναι η εμμονή με τα γκρίζα ρούχα.