Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Δεν ξεχνάμε»

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΡΧΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΙΚΡΟΧΟΛΑ ΣΧΟΛΙΑ στην πρόσκληση μιας πένθιμης γιορτής. Έλα μωρέ, τι θέλουν πάλι αυτοί…Νέος Γρηγορόπουλος μας βρήκε… Για τη Μαρφίν κανείς; Ή, γιατί χωρίς κόμματα; Τι είναι αυτά τα ειρηνικά; Εμείς θα σας πούμε πώς θα πενθήσετε τον άνθρωπό σας.

ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ Ή ΚΑΙ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ. Απρόσωπες σχέσεις, απρόσωπος ο θάνατος και το πένθος. Συμψηφισμός και ναρκισσισμός, προβολή των ιδεοληψιών στο δράμα των άλλων και προσμονή επιβεβαίωσής τους.

ΤΟ «ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ» ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ περιείχε και μια μεγαλόσχημη ευχή, παγκόσμια εκεχειρία, «έστω και για δέκα λεπτά, αν δεν πέσει ούτε μία σφαίρα, θα είμαστε ευτυχισμένοι», έλεγαν οικογένεια και φίλοι του Φύσσα. Ένα σύνθημα όμως που δεν αποκλείει κάτι, το «ξυπνήστε, μορφώστε τους ναζί», έφερε τη σχετική ομοβροντία.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ότι κάθε ανθρώπινη στιγμή πρέπει να εντάσσεται μέσα σε μια κλειστή γενική θεώρηση του κόσμου, τον κάθε -ισμό. Να εκφράζεται μέσα από προκαθορισμένες νόρμες, για τις οποίες το άτομο δεν έχει λόγο. Τα πάντα πρέπει να υπηρετούν το τέλος, τα μέσα να καθαγιάζουν τον σκοπό. Αδιαφορώντας αν το αποτέλεσμα φέρνει πάντα μέσα του τα μέσα.

AΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΟΥ ΚΡΕΟΝΤΑ στην Αντιγόνη, αυτές είναι συνθήκες των ολοκληρωτισμών. Οι ιεροεξεταστές αποφάσισαν για το πένθος των οικείων: Διατάραξη κοινής ησυχίας... Προσβολή νεκρού! Κάποιοι λιγότεροι, κλέφτες και αστυνόμοι, είχαν προλάβει να βεβηλώσουν το πένθος. Βαρβαρότητα. Κι αν απλά η επιθυμία των οικείων είναι να μη ζήσουν άλλοι τον πόνο που έζησαν αυτοί;

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ μια πολιτική δολοφονία, που τη φέρνει προ των ευθυνών της. Για τους οικείους του όμως είναι και η τραγική απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Καμία κρεμάλα δεν μπορεί να φέρει πίσω τον γιο μου, λέει η μάνα, δεν βρίσκω νόημα στη ζωή, λέει ο πατέρας. Κι η απάντηση, αν δεν έχει συμπόνια, καλύτερα να είναι η σιωπή.

εμφάνιση σχολίων