«Είναι δύσκολο να αποκαλυφθεί το μέρος, διότι χρειάζεται χρόνος. Η σιωπή και το μυστήριο εξισορροπούν το παρελθόν και το παρόν, την παράδοση και την ελευθερία, τη δύναμη και την αδυναμία, το σκοτάδι και το φως».
Τη φωτογραφική συλλογή του Στράτου Καλαφάτη από το Άθως συνοδεύει μια συντομευμένη εκδοχή της ιστορίας του τόπου:
«Οι μόνες γυναίκες που ζουν σε ολόκληρη τη χερσόνησο είναι γάτες και κότες (οι πρώτες για τον έλεγχο των αρουραίων και οι δεύτερες για να παρέχουν τον κρόκο που απαιτείται για τις αγιογραφίες). Κανείς δεν γεννήθηκε στο Άγιο Όρος ποτέ. Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, άντρες και μόνο άντρες φτάνουν στο βουνό, αλλάζουν τα ονόματά τους και ζουν σε απομόνωση, αφιερώνοντας τον εαυτό τους στην προσευχή. Η κοινωνική τους ύπαρξη είναι περιορισμένη και καθορίζεται από τις αμετάβλητες ιεραρχικές σχέσεις μεταξύ Γέροντα και μοναχών.
Η αθωνική πολιτεία έχει δει πολλά στα 1.000 χρόνια της ιστορίας της. Είδε τη σύνοδο κορυφής της βυζαντινής εξουσίας. Έλαβε χάρη από ευεργέτες αυτοκράτορες, άρχοντες και ηγεμόνες (και τώρα χρηματοδότηση από την ΕΕ). Άντεξε πειρατές, Λατίνους και Οθωμανούς κατακτητές. Γλίτωσε την απορρόφηση από το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Αντιμετώπισε την έλευση των αμέτρητων τεχνολογικών ανέσεων». Και παραμένει σταθερή και αμετάβλητη μέχρι σήμερα.