ΣΙΝΕΦΙΛ ΣΙΝΕΜΑ: Stoker

ΣΙΝΕΦΙΛ Το Χόλιγουντ, ήδη από τα πρώτα προπολεμικά χρόνια της ύπαρξής του, συνήθιζε να ανανεώνει το δυναμικό του με μετεγγραφές από ηθοποιούς και σκηνοθέτες απ’ όλο τον κόσμο, είτε δελεάζοντάς τους με φήμη και χρήμα, είτε με δημιουργική ελευθερία -κυρίως την εποχή της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη του μεσοπολέμου- κι ένα σωρό από άλλα υψηλά ή ποταπά προνόμια. Από τον Τσάπλιν, τον Χίτσκοκ, τον Φριτς Λανγκ και τον  Ότο Πρέμινγκερ του παρελθόντος, μέχρι τον Ανγκ Λι, τον Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, τον Κρίστοφερ Νόλαν, τον Άντριου Ντόμινικ ή και το δικό μας Ντένη Ηλιάδη του σήμερα, είναι πολλοί αυτοί που ενέδωσαν στις σειρήνες του, όπως άλλωστε κι εκείνοι που δεν το σκέφτηκαν καν (Αλμοδόβαρ, Ακίν και σχεδόν όλοι οι γάλλοι -με την εξαίρεση του Μισέλ Γκοντρί).

Τώρα έφτασε και η σειρά του μεγάλου κορεάτη σκηνοθέτη Τσαν-Γου Παρκ (Oldboy, 2003) να δοκιμάσει την τύχη του, με ένα σενάριο των Γουέντγουορθ Μίλερ (ναι, του ομορφούλη από το τηλεοπτικό Prison Brake) και της Έριν Κρεσίντα Γουίλσον (δικό της ήταν το αγαπημένο “Secretary 2002” μεταξύ άλλων). Πρόκειται για ένα φόρο τιμής στο σινεμά του Χίτσκοκ και ειδικά στο Shadow of a Doubt  (1943), με διάσπαρτες αναφορές και σε άλλες κλασικές ταινίες του μεγάλου «μετρ της αγωνίας».

Η Ίντια (Μία Γουασικόφσκα, “Alice In Wonderland”) είναι μια αφύσικα σοβαρή για την ηλικία της έφηβη, που χάνει αναπάντεχα  τον πατέρα της σε ένα παράξενο αυτοκινητικό ατύχημα την ημέρα των 18ων γενεθλίων της. Τότε καταφτάνει από την Ευρώπη ο αδιευκρίνιστου επαγγέλματος θείος Τσάρλι (Μάθιου Γκουντ, “Watchmen”), την ύπαρξη του οποίου δε γνώριζε μέχρι τότε. Σταδιακά θα πέσει στην αντίληψή της η περίεργη οικειότητα του θείου με τη συνήθως παγερή μητέρα της (Νικόλ Κίντμαν). Οι σχέσεις μεταξύ των τριών γίνονται ακόμα πιο περίπλοκες, όταν ο θείος αποφασίζει να μείνει μαζί τους, στο τεράστιο έρημο σπίτι τους που βρίσκεται μακριά από άλλες κατοικίες, στη μέση ενός πυκνού, σκιερού δάσους. Η παράξενη γοητεία του θα αναστατώσει τις δύο γυναίκες, θα δοκιμάσει τη σχέση τους και θα τις οδηγήσει σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια.

Όπως και ο Χίτσκοκ στις καλύτερες στιγμές του, σενάριο και σκηνοθέτης ξοδεύουν το πρώτο μισό της ταινίας χτίζοντας τους χαρακτήρες και τις σχέσεις μεταξύ τους και αφήνοντας όλες τις ανατροπές και το αγωνιώδες σασπένς για το γεμάτο «ανατριχίλες» δεύτερο. Η εικονογραφία του Παρκ φυσικά δεν έχει πολλή σχέση με εκείνη του εγγλέζου δεξιοτέχνη. Η δική του είναι διαφορετική και πιο «ασιατική», εδώ όμως όχι με το κρεσέντο και την υπερβολή του παρελθόντος. Πιθανόν να αυτοπεριορίστηκε λόγω της διαφορετικής εθνικότητας της ταινίας. Κι ενώ μια υπερβολή του σεναρίου θα φάνταζε σαν φυσιολογική σε μια κορεάτικη παραγωγή, εδώ μόλις που καταφέρνει να μας πείσει, μιας και από ένα σημείο και μετά οι τρύπες του σεναρίου αρχίζουν να του στήνουν τρικλοποδιές.

Τελικά είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Όλα τα αντικείμενα μοιάζουν να κρύβουν μια απειλή, ενώ η παράδοξη χρήση των ήχων και το αμφίσημο των κινήτρων, των χαρακτήρων και των γεγονότων (συμβαίνουν πραγματικά όλα αυτά ή μόνο μέσα στο μυαλό μιας διαταραγμένης έφηβης μπροστά στο φόβο/πόθο της να γίνει γυναίκα;), συμβάλλουν στο να μας παρασύρουν σε άλλη μια ίδια, αλλά επιτυχημένα διαφορετική, σκοτεινή και αφάνταστα γοητευτική παραβολή ενηλικίωσης. Καθώς θα σπάει το κουκούλι της προνύμφης, κανένας δε θα είναι σίγουρος αν αυτό που θα κάνει την εμφάνισή του θα είναι μια πεταλούδα ή ένα αποκρουστικό τέρας.

Info: “Stoker” -Θρίλερ. Η.Π.Α. 2013. Πρεμιέρα: 28 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Τσαν-Γου Παρκ. Σενάριο: Γουέντγουορθ Μίλερ, Έριν Κρεσίντα Γουίλσον. Παίζουν: Μία Γουασικόφσκα, Νικόλ Κίντμαν, Μάθιου Γκουντ. Διανομή: Odeon.

 

εμφάνιση σχολίων