Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΛΗ: Looking up

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Πόλη από μάτια καρφωμένα στα σπασμένα πεζοδρόμια και τους μπαλωμένους δρόμους. Πολιτεία που ψάχνει έναν αποκλεισμένο ορίζοντα και άνθρωποι που παρακολουθούν μηχανικά τα ίδια τους τα βήματα έχοντας ξεχάσει, εδώ και καιρό, να κοιτάζουν ψηλά. Στο ύψος των ματιών, το αστικό τοπίο ξεδιπλώνεται πληγωμένο και συγχυσμένο, αναζητώντας επίμονα λίγη ανάπαυση, ένα σωτήριο αντίδοτο. Αυτό, λοιπόν, το γιατρικό της αισθητικής, βρίσκεται πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε, μέσα στη δρασκελιά ενός και μόνου βλέμματος, ψηλά, πάνω από τους ώμους μας, εκεί που το απέναντι και φαινομενικά αδιάφορο κτίριο της πόλης, προσπαθεί να φτάσει έναν επίμονα γαλάζιο αττικό ουρανό.

Ενώ θάλεγε κανείς πως η πολεοδομική ασυδοσία που ακολούθησε την λαίλαπα της αντιπαροχής από τη δεκαετία του ’60 και μετά, κατάφερε το τελειωτικό χτύπημα στον αθηναϊκό αστικό ιστό, μια καλύτερη ματιά σε όσα υπάρχουν γύρω μας, έρχεται να μας λυτρώσει. Τα μουτζουρωμένα από τα καυσαέρια κτίρια του κέντρου, μπορεί να έχασαν την «μάχη του ισογείου» πληγωμένα καθώς είναι από τερατώδεις και αυθαίρετες επεμβάσεις, αλλά έχουν καταφέρει να διατηρήσουν την αρχιτεκτονική τους ταυτότητα στην υπόλοιπη ύπαρξή τους.

Στους ψηλότερους ορόφους διακρίνεται ακόμα η αρχική ιδέα των κατασκευαστών, κάτι που ο θεατής αντιλαμβάνεται εύκολα παρατηρώντας τα από χαμηλά, από το πολύβουο πεζοδρόμιο. Τσιμέντο, γυαλί και μέταλλο, απαλλαγμένα από αποτυχημένες και πρόχειρες λύσεις του βολέματος απελευθερώνουν την πραγματική δυναμική τους και καταφέρνουν να δώσουν πίστωση σε οικοδομικούς όγκους που μοιάζουν καταδικασμένοι.

Λίγο μακρύτερα από τα στενά, δεδομένα όρια του υπαρκτού υπάρχει όμως και η απεραντοσύνη της ψυχής. Σε μια εποχή που οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις συνθλίβουν εύκολα κάτω από το βάρος τους τις διαθέσεις μιας ταλαιπωρημένης κοινωνίας, μια ματιά λίγο ψηλότερα λειτουργεί σαν βάλσαμο θυμίζοντάς μας πως τελικά όλα στη ζωή αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση.

Κοιτάζουμε ψηλά διότι εκεί η ζωή συνεχίζεται με λιγότερα τραύματα, εκεί που βρίσκονται ακόμα ευχάριστες εκπλήξεις.

Ο Νικήτας Καραγιάννης εργάζεται ως δημοσιογράφος στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Με τη φωτογραφική του μηχανή έχει καλύψει πολλά ρεπορτάζ για εφημερίδες όπως το Bήμα. Όταν δεν ταξιδεύει (μια φορά πήγε στο Μαϊάμι και κάθισε δέκα χρόνια) παίζει μουσική σαν dj για καλούς φίλους.

 

εμφάνιση σχολίων