Η ιστορία πίσω από την περίφημη ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
15 Ιανουαρίου 2020
Ξεκίνησε να φοιτά στο Κολέγιο Μόρχαουζ της Ατλάντας, σε ηλικία μόλις 15 ετών με βάση ένα ειδικό πρόγραμμα για ταλαντούχους μαθητές. Στο τελευταίο έτος των σπουδών του εγκατέλειψε την ιατρική και τη νομική. Υπό την έντονη ψυχολογική πίεση του πατέρα του, σπούδασε θεολογία και ύστερα ακολούθησε τη σταδιοδρομία του κληρικού. Η φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και της «μη βίας» του Μαχάτμα Γκάντι αλλά και οι θεωρίες των σύγχρονων προτεσταντών θεολόγων, ήταν ανάμεσα στα βασικά ερεθίσματα που βοήθησαν να διαμορφώσει τη σκέψη του.
Ο Κινγκ ήταν μόλις ένα χρόνο εφημέριος της εκκλησίας των Βαπτιστών στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όταν μια μικρή ομάδα οπαδών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα της πόλης ξεκίνησε τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στα δημόσια λεωφορεία. Αφορμή η σύλληψη της μοδίστρας Ρόζας Παρκς, η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε ένα λευκό επιβάτη όπως όριζε η σχετική νομοθεσία φυλετικών διακρίσεων. Η σπίθα έγινε φλόγα και ένθερμοι υποστηρικτές ίδρυσαν την «Ένωση για την Πρόοδο» του Μοντγκόμερι με επικεφαλής τον Κινγκ.
«Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθούμε. Επί πολλά χρόνια έχουμε δείξει απίστευτη υπομονή. Έχουμε δημιουργήσει μερικές φορές στους λευκούς αδελφούς μας την εντύπωση ότι μας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο μας μεταχειρίζονταν. Ήρθαμε όμως εδώ για να λυτρωθούμε από την υπομονή εκείνη που μας κάνει να υπομένουμε οτιδήποτε το λιγότερο από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη» είπε ο Κινγκ στην πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος της οργάνωσης. Ύστερα από 382 μέρες, οι μαύροι του Μοντγκόμερι απέκτησαν τη δική τους θέση στο λεωφορείο.
Τα επόμενα χρόνια ο Κινγκ επεκτείνει το κίνημα και το κάνει μαζικό. Οργανώνει τη «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου» και εξασφαλίζει ένα ισχυρό βήμα στον Νότο. Κάνει ανθρωπιστικές περιοδείες στις ΗΠΑ, συζητεί με τους μαύρους για τα πολιτικά τους δικαιώματα, διοργανώνει καθιστικές διαδηλώσεις και πορείες, δίνει λόγους που θα αλλάξουν την πορεία της ιστορίας και δεν θα ξεχαστούν ποτέ.
Όπως το «Έχω ένα Όνειρο». Στις 28 Αυγούστου του 1963 ο Κινγκ εκφωνούσε κατά τη διάρκεια της Πορείας για δουλειά και ελευθερία από τα σκαλιά του Lincoln Memorial της Ουάσινγκτον «Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους. Έχω ένα όνειρο σήμερα» έλεγε, και θα ανατρίχιαζε αν έβλεπε τα αποτελέσματα των εκλογών των ακροδεξιών κομμάτων και τις ρατσιστικές επιθέσεις στο σημερινό κόσμο.
Η ομιλία επικαλείται τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, τη Διακήρυξη Χειραφέτησης και το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, και χαρακτηρίζεται ως ένα αριστούργημα της ρητορικής. «Οι τεχνικές προετοιμασίες για την πορεία ήταν τόσο έντονες και πολλές, ώστε η ομιλία του δεν ήταν προτεραιότητα για μας. Μέχρι το απόγευμα της Τρίτης 27 Αυγούστου, μόλις 12 ώρες πριν από την ώρα της ομιλίας, ο Μάρτιν ακόμα δεν γνώριζε τι επρόκειτο να πει».
Παρόλα αυτά, ο δρόμος της ήταν μεγάλος και δεν γεννήθηκε μέσα σε μια μέρα. Υπάρχουν πολλές εκδόσεις της ομιλίας και έχει ξαναγραφτεί αρκετές φορές σε διάφορες χρονικές στιγμές. Η εκδοχή που είναι ευρέως γνωστή, φαίνεται πως είναι ένα αμάλγαμα με αφετηρία την ομιλία «Κανονικότητα, Ποτέ Ξανά» (σχέδιο αυτής της ομιλίας στεγάζεται στο Κολέγιο Morehouse στη συλλογή Martin Luther King Jr Collection).
Λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο, και τελικά το «Έχω Ένα Όνειρο» γεννιέται σε μια στιγμή έμπνευσης και επικοινωνίας. Προς το τέλος προκαθορισμένης ομιλίας του Κινγκ, η τραγουδίστρια της Gospel, Mahalia Jackson, που βρισκόταν μέσα στο πλήθος και παρακολουθούσε, φώναξε: «Πες τους για το όνειρο, Μάρτιν!». Ο Κινγκ σταμάτησε την παράδοση της προετοιμασμένης ομιλίας του και άρχισε το δικό του «κήρυγμα», τονίζοντας τα κύρια σημεία του «Έχω ένα Όνειρο».
Τα μεγάλα όνειρα καλλιεργούνται, χτίζονται, φτιάχνονται μέρα με τη μέρα με σκέψεις και αλληλεπίδραση. Όπως και οι λόγοι που μας εμπνέουν να οραματιζόμαστε έναν καλύτερο κόσμο σχεδόν 50 χρόνια μετά.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ (γεννήθηκε 15 Ιανουαρίου 1929 - δολοφονήθηκε: 4 Απριλίου 1968) τάχθηκε εναντίον της βίας και των διακρίσεων. Το 1964 τού απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για τον αγώνα του κατά των φυλετικών διακρίσεων μέσω κοινωνικής ανυπακοής και άλλων μέσων χωρίς τη χρήση βίας. Δολοφονήθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα στο Μέμφις του Τεννεσί.
Διαβάστε επίσης: Ο Λούθερ Κινγκ είπε
εμφάνιση σχολίων