Είναι δυνατόν παρά τον πανικό μας να μην ακούμε την μουσική που συνεχίζει να παίζει;
ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
14 Ιουνίου 2012
ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΓΙΝΕ. Τις κρίσιμες ώρες τελικά για ελάχιστους οι γνώσεις ή οι δεξιότητές τους επηρέασαν θετικά τις πιθανότητες διάσωσής τους. Με την πρόσκρουση, καταρρίφθηκε τεχνικά γρήγορα η θεωρία περί αβύθιστου πλεούμενου ώστε όσοι σώθηκαν να σώθηκαν χάρη στην καλή τους τύχη. Και από αυτούς, το πιθανότερο είναι ότι άλλοι έζησαν ευλογώντας την τύχης τους ενώ άλλοι μαράζωσαν από τις αναμνήσεις της συμφοράς τους.
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑ ΕΝΟΣ ΠΛΕΟΥΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΕΠΙΠΕΔΟ ΘΕΩΡΗΣΗΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ. Υπό την ήχο μιας μουσικής που ακόμα παίζει οι δυνάμεις του ρήγματος το σκίζουν λίγο περισσότερο κάθε λεπτό. Στο αργό μαρτύριο μας προσθέτουμε την αδημονία της ανθρώπινης φύσης μας να τελειώνει με όλα αυτά, να ξεμπερδεύουμε. Και επειδή γνωρίζουμε ότι ένα ποσοστό από εμάς θα τελειώσει εδώ μέσα σε μια παγερή υγρή θάλασσα, καλοκοιτάζουμε το αβαθές απροσδιόριστο χάος που περιβάλλει το πλεούμενο μας και εγκαταλείπουμε κάθε κίνηση.
ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑ, ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΡΟΗ ΦΟΒΟΥ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥΣ ΜΥΣ. Δεν κοιτάει ούτε δίπλα ούτε τις εναλλακτικές γιατί έχει απολέσει εντός του την αισθητηριακή αντίληψη ότι οι μυς μπορούν να στρέφονται και να κοιτάζουν όπου ο εγκέφαλος ζητήσει, άνευ άλλων προϋποθέσεων όπως την προηγούμενη καταβολή εγγυήσεων ότι θα σωθούμε. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Σε καμία κατάσταση κορύφωσης δεν υπάρχουν. Ωστόσο και εντός του υποσιτισμού μας δεν έχουμε απολέσει καμία κινητική μας ικανότητα ακόμα.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ, έχουμε εγκέφαλο επειδή κινούμαστε και αναπτύσσουμε τον εγκέφαλό μας χάρη στην προσαρμοστικότητα των κινήσεων μας προς κατάκτηση νέων νευρωνικών οδών. Το σώμα-νους δεν χρεοκοπεί όσο το κινούμε. Το αντίθετο, η συντήρηση δυνάμεων μέσω κινησιολογικών περιορισμών προς αποφυγή της υπαρξιακής κούρασης, επιστήμη και ψυχολογία έχουν προ πολλού ανταποδείξει ότι δεν ισχύει αλλά βολεύει να λέγεται για να δικαιολογεί την ροπή προς την αδράνεια.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΛΑΤΤΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΡΕΝΗΡΕΙΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΜΑΣ και να γαληνεύουμε την ταχύτητα των δράσεων και αντιδράσεων μας στην καθημερινότητα. Η αναγκαιότητα της εποχής ανέδειξε την από την παιδική μας ηλικία προσήλωση στην στιγμή ως στοιχείο υγείας και σοφίας. Στρεφόμαστε όλοι, είτε το αναλύουμε μέσα μας ή όχι, στο τώρα, στην μέρα που θέλουμε να ζήσουμε και στην κουβέντα που θέλουμε να γευτούμε λέξη λέξη. Δεν βιαζόμαστε τόσο και δεν τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα έχοντας βιώσει το μάταιο των πραγμάτων σε μία θύελλα που μας παρασέρνει. Φοβάμαι όμως ότι η παρατεταμένη χρονική διάρκεια της απραξίας όλης της χώρας οδηγεί και στην παρατεταμένη ακινησία του εγκεφάλου μας. Αλλά ο εγκέφαλός δεν έχει αυτές τις προδιαγραφές και το σώμα μας πολύ γρήγορα εκφυλίζεται συναισθηματικά από τον εγκλεισμό του σε μία και μόνο στάση ύπαρξης.
ΜΠΟΡΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΤΥΧΗ. Το μοιραίο να λάβει διαστάσεις δράματος για κάποιους και θαύματος για άλλους. Τι αξίζει όμως περισσότερο σε αυτές τις τελευταίες στιγμές μας πάνω στο κατάστρωμα; Και είναι δυνατόν παρά τον πανικό μας να μην ακούμε την μουσική που συνεχίζει να παίζει η ορχήστρα των ευγενών μουσικών;
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΟΝΟΜΑΤΙΣΩ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ. Παρά τις κάκιστες επεμβάσεις στο περιβάλλον, παρατηρείστε, η φύση βρίσκει τρόπο να γεννιέται, να ωριμάζει, να γερνάει, να πεθαίνει και να αναγεννιέται. Μήπως να αρχίζαμε να κινούμε τα μάτια μας και να επιτρέπαμε στον εγκέφαλο μας ξανά να αναγνωρίσει αυτές τις έννοιες; Και αν το σώμα κινηθεί, άντε και ρυθμικά αφού παίζει η μουσική, μήπως η θερμική ενέργεια που παραχθεί ζεστάνει λίγο ακόμα την ψύχρα που στρίμωξε την καρδιά μας στα δεδομένα μιας ζωής χωρίς εναλλαγές εποχών;
ΑΛΛΑΞΤΕ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΑΙ ΠΛΟΗΓΗΘΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ. Διαβάστε παραμύθια και απολαύστε ένα ντους με την ησυχία σας. Πάρτε έναν γνωστό σας τηλέφωνο και βγείτε μαζί του βόλτα εστιάζοντας όχι στις παραξενιές του χαρακτήρα του αλλά στην διάθεσή του να μοιραστεί τον χρόνο του μαζί σας. Αυτήν την εποχή η καλή διάθεση αναδεικνύεται στην πολυτιμότερη αξία, μην την επενδύετε απερίσκεπτα σκορπίζοντας την σε ανθρώπους που δεν εκτιμούν την παρουσία σας, έτσι ακριβώς όπως είστε.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ. Τολμήστε να οραματιστείτε ότι τον επόμενο καφέ σας τον κερνάνε φευγαλέες γνωριμίες. Εγκαταλείψετε την ψύχωσή σας με την μοιραία γυναίκα του τετάρτου και αφοσιωθείτε να κατακτήσετε την μελαχρινή γεματούλα με την τσαχπίνικη διάθεση. Το βλέμμα της σας κάνει ήδη να νοιώθετε καλύτερα για το σώμα σας. Μοιραστείτε την βενζίνη για το κυριακάτικο μπάνιο. Απολαύστε τον ήλιο και το μασάζ των ποδιών πάνω στα βότσαλα. Χαμογελάστε στο γλυκό αγόρι δίπλα σας ακόμα και αν δεν είναι ο τύπος σας∙ μετά από ένα παρατεταμένο χαμόγελό σας ίσως αλλάξετε γνώμη. Βουτήξτε το κεφάλι σας μέσα στην θάλασσα και κραυγάστε προς το κέντρο της γης «μαμά πονάω». Δεν θα σας ακούσει παρά μονάχα το σύμπαν ολάκερο.
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ και μετά αναλογιστείτε ότι αργά ή γρήγορα και εσείς θα αποδημήσετε. Για το εξωτερικό, για τον άλλο κόσμο, για το άγνωστο, ευτυχώς υπάρχουν ακόμα επιλογές. Τηλεφωνήστε στους γονείς σας. Έχουν φρικάρει το ίδιο όσο και εσείς∙ επιτέλους νιώθετε να έχετε κοινά σημεία μαζί τους. Παραδεχτείτε όσο ακόμα επιπλέετε στο κατάστρωμα ότι σας πλημμυρίζουν αισθήματα συμπόνιας και αγάπης για αυτούς. Φυτέψτε βασιλικούς στις γλάστρες των μπαλκονιών σας για να αποφύγετε τα κουνούπια και τη ίδια στιγμή γελάστε με την ψυχή σας που και πάλι φέτος θα σας τσιμπήσουν. Γελάστε που η ζωή γελάει μαζί σας. Και τέλος, μα τον Δία, θυμηθείτε, ο κόσμος δεν σταμάτησε να φτιάχνει μεγάλα πλοία μετά τον Τιτανικό.
εμφάνιση σχολίων