Μια docer επισκέπτεται τη Βουλή και ονειρεύεται
ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
4 Μαΐου 2012
ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΗ, η δουλειά μου επιτάσσει να επισκεφτώ τους ίδιους χώρους. Παρά τον επαγγελματικό χαρακτήρα της επίσκεψης, η ιδέα της συνεργασίας με τα όργανα της Βουλής για την παραγωγή ενός (ακόμα) νομοσχεδίου, δεν με συγκινούσε. Το απομεινάρι ενός ρομαντικού φοιτητή νομικής ωστόσο, που στο μεταξύ είχε επισκεφτεί πολλάκις την Ακρόπολη, το Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο, και πολλά κοινοβούλια άλλων χωρών, φέρει πάντα μέσα του την διάθεση να πιστέψει στους θεσμούς αυτούς και να βρει το ελάχιστο στοιχείο που δικαιολογεί την παρουσία τους.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΩ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ αυτήν την φορά ακολούθησα άλλους διαδρόμους για να βρεθώ σε άλλες αίθουσες. Έτσι διαπίστωσα ότι η πιο εμφανής αλλαγή των δεκαετιών που είχαν μεσολαβήσει ήταν η δημιουργία των γραφείων για το κανάλι της Βουλής και τους συναφείς δημοσιογράφους που το πλαισίωναν, αμφότερα χωμένα σε πυκνό καπνό τσιγάρου. Η αλλαγή αυτή παρότι εμφανής δεν βάρυνε μέσα μου και ως αναγκαία.
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΚΑΝΕ ΝΟΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΩΝ για να διασφαλίσει την νομοτεχνική βελτίωση και τη συμβατότητα τους με τους ήδη ψηφισμένους νόμους. Όλα τα μέλη της επιτροπής ήταν γνωστοί καθηγητές πανεπιστημίου και δικαστικοί. Και εγώ, απέναντι τους, στην άλλη άκρη μιας μικρής για τα δεδομένα της Βουλής αλλά μεγάλης για κάθε άλλο μέτρο αίθουσας, αισθανόμουν ότι περνούσα πάλι τον εφιάλτη των προφορικών εξετάσεων για πτυχίο. Η γλώσσα μου μπερδευόταν, το κεφάλι μου είχε κοκκινίσει από την προσπάθεια. Δυο - τρία μέλη της επιτροπής είχαν διαβάσει καλά το νομοσχέδιο, τα άλλα μάλλον όχι. Οι παρατηρήσεις τους δεν ήταν άστοχες αλλά ούτε και ιδιαίτερα χρήσιμες. Δεν στάθηκαν στην εξαίρεση που εισήγαγε στο νομοσχέδιο αλλά σε κάτι φραστικά, που είναι βέβαια μέρος της δουλειάς τους αλλά περίμενα ερωτήσεις περισσότερο προσηλωμένες στην ουσία.
Σ’ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. Δύο νομοσχέδια για μία ολόκληρη συνεδρίαση για την οποία τα μέλη της πληρώνονται ένα βδομαδιάτικο βασικού μισθού, μονολόγησα στον εαυτό μου. Έφυγα χωρίς να έχω καταλάβει αν πήγε καλά η συζήτηση και αν θα άφηναν τις διατάξεις ως έχουν. Και έφυγα με την εικόνα των ευγενέστατων γραμματέων, γυναικών στο σύνολό τους, που είχαν ανοίξει την αίθουσα και μας είχαν μοιράσει τα έγγραφα εργασίας. Σα να έβλεπες αεροσυνοδούς που έρχονται, σε ρωτάνε αν θέλεις καφέ ή χυμό, και μετά φεύγουν και δεν ανακατεύονται στα πόδια σου μέχρι την στιγμή της προσγείωσης για να ελέγξουν αν έδεσες την ζώνη σου. Υπέροχες, καλοντυμένες, καλοχτενισμένες άδειες παρουσίες. Δεν ακούσαμε την φωνή τους, αλλά όλοι φαίνεται να ήταν ευχαριστημένοι που τέτοιες γυναίκες περιποιούνταν την αφεντιά τους.
ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΗΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ άλλων οργάνων της Βουλής με το εξής δρομολόγιο: θυρωρείο, ταυτότητα και έλεγχος ονόματος, συνοδός υπάλληλος της Βουλής, άφιξη σε αίθουσα, συνεδρίαση με χρονική καθυστέρηση, υπέροχες, άλαλες και αμέτοχες βοηθοί - γραμματείς, πολύς κόσμος, πολλές απόψεις, τίποτα συγκεκριμένο, μαρμάρινες τουαλέτες, γραφεία με επιγραφές κομμάτων και δημοσιογράφων, επιστροφή, παραλαβή ταυτότητας, έξοδος κτηρίου.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Σ’ αυτήν την περίπτωση έπρεπε να βρω εισιτήριο για τα θεωρεία της αίθουσας του Κοινοβουλίου. Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη μου επίσκεψη, ακόμα και σήμερα, δεν μπορείς να πάρεις άδεια εισόδου αν δεν στην δώσει ένα πολιτικό κόμμα. Δηλαδή εάν ένας πολίτης θέλει να παρακολουθήσει μία συνεδρίαση χρειάζεται να δηλώσει ένα κόμμα που θα του δώσει ένα χαρτάκι που θα του επιτρέπει να παρευρίσκεται στον χώρο. No κόμμα, no χαρτάκι, no δικαίωμα.
ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. Το ίδιο θεωρείο της αίθουσας του Κοινοβουλίου, η ίδια παρακμή των εδράνων. Μετά από είκοσι χρόνια ευρωπαϊκών προγραμμάτων, και ενώ στο Στρασβούργο χτίσαμε όλοι με δικά μας χρήματα ένα ακόμα υπερσύγχρονο ευρωκοινοβούλιο, το δικό μας δεν έχει ανακαινιστεί στο ελάχιστο. Εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν σε πολλούς ιδιωτικούς οργανισμούς, σε ανακαινίσεις προσόψεων κτηρίων κ.λπ αλλά τα έδρανα και τα θεωρεία στην Βουλή μας τρίζουν από την πολυχρησία χρόνων και ζέχνουν δυσωδία από την έλλειψη συντήρησης.
ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΙΓΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ. Ο Υπουργός που είναι παρόν, γιατί τον υποχρεώνει ο κανονισμός της Βουλής, ζητά από τον πρόεδρο της Βουλής να τηρηθεί η ημερησία διάταξη, γιατί έχει ήδη αργήσει να πάει σε κάποια συνάντηση. Οι ερωτήσεις των βουλευτών απαντώνται όλες αλλά αυτό που γίνεται δεν μπορεί να θεωρηθεί κανονική συζήτηση. Σηκώνεται ο ένας, μετά ο άλλος, και λένε λένε λένε. Αναζητώ την συνοχή αυτού του πράγματος, μάταιο. Αυτοί που μιλάνε γνωρίζουν το θέμα τους, εκφράζουν αμιγώς πολιτικές θέσεις. Νοιώθω ότι τα πράγματα είναι προαποφασισμένα και θα γίνει αυτό που θέλει το κόμμα που έχει την πλειοψηφία. Όλα τα άλλα γίνονται ωσεί παρόν το ενδιαφέρον.
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΚΟΥΡΑΣΕ. Απελπισμένος από το βαρετό των συζητήσεων και το αδιέξοδο της διαδικασίας στρέφομαι στον φρουρό και τον ρωτάω αν μπορώ να μετακινηθώ στα κεντρικά θεωρεία αφού εκείνη την ώρα ήταν όλα άδεια. Και μου λέει ότι δεν γίνεται. Επιμένω να μάθω το γιατί και μου δίνει ένα μάθημα γεωγραφίας.
ΤΑ ΘΕΩΡΕΙΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ. Τα θεωρεία που κοιτάνε από αριστερά είναι για τους συζύγους και μέλη οικογενείας των υπουργών και βουλευτών. Και τέλος τα θεωρεία που βρίσκονται ακριβώς στο κέντρο απέναντι από το προεδρείο της Βουλής είναι για τους προέδρους των καναλιών και των εφημερίδων.
«ΠΩΣ ΕΙΠΑΤΕ;», ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ. Δηλαδή φάτσα κάρτα από τις θέσεις της Κυβέρνησης και του προέδρου της Βουλής μας, κάθονται οι πρόεδροι των ΜΜΕ. Στην πιο ευνοϊκή θέση, στην θέση των επίτιμων, των τιμώμενων προσώπων, είναι οι άνθρωποι των δεκάδων τηλεοπτικών εταιρειών και κάποιοι επιχειρηματίες του έντυπου τύπου. Αν δεν φέρεις αυτά τα διακριτικά γνωρίσματα πρέπει να περιοριστείς στο μικρό θεωρείο στα δεξιά και να κάνεις ησυχία γιατί ενοχλούνται οι αντιπρόσωποι του έθνους.
ΕΦΥΓΑ ΣΙΧΤΙΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ. Δεν εκπλήσσομαι εξάλλου διόλου πλέον από την ποιότητα των νομοσχεδίων που ψηφίζονται στην Βουλή. Καμιά φορά αν κάτι με πληγώνει πολύ θυμίζω στον εαυτό μου την εικόνα που αξίζει όσο χίλιες λέξεις, της Κυβέρνησης που φαίνεται να προσκυνάει τα θεωρεία των καναλαρχών όπως χαιρετούσανε επί Ρωμαϊκής εποχής οι καταδικασμένοι μελλοθάνατοι τον Καίσαρα από την αρένα.
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΒΛΕΠΩ ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΚΛΟΥΒΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤ ή ειδικών φρουρών κατά το μήκος της εισόδου της Βουλής. Εκτός όλων των συνειρμών περί ελευθερίας, τα ΜΑΤ μου θυμίζουν τις γραμματείς της Βουλής: γυμνασμένοι, δυνατοί, αμέτοχοι άνδρες. Είναι εκεί για να κοσμούν τον φράχτη της Βουλής με την παρουσία τους, ενδεδυμένοι την στολή εργασίας, μιλώντας ταυτόχρονα στα κινητά τους για τα θέματα που υποθέτω ότι πραγματικά τους απασχολούν και να κορδώνονται όταν περνάει γυναικείος πληθυσμός δίπλα τους.
ΚΑΙ ΕΓΩ, ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΚΡΙ ΡΟΥΧΑ ΜΙΑΣ ΓΚΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠ’ ΕΞΩ. Χαλαρώνω λίγο με τα λουλούδια στα παρτέρια της Βουλής, ξεστομίζω βρισιές και φτύνω την αηδία μου βουβά. Καταλήγω ότι η δημοκρατία είναι η τυραννία της πλειοψηφίας και τολμώ να ζητήσω ολιγαρχία των αρίστων. Μόνο που υποψιάζομαι ότι σ’ αυτήν την χώρα που οι περισσότεροι από εμάς με τον καιρό γίναμε ευπαρουσίαστες άλαλες γραμματείς ένα τέτοιο σύστημα αρίστων απέχει πολύ από την ευφυΐα μας.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΜΩΣ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, αισθάνομαι εντός μου ότι ουκ εάν με καθεύδειν το της ζωής μου φοιτητικό όνειρο περί των θεσμών της δημοκρατίας. Ήταν τότε που διάβασα την Μαφάλντα του Quino να ανακαλύπτει τι σημαίνει η λέξη δημοκρατία σε ένα λεξικό. Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου ο δήμος, ο λαός έχει το κράτος, δηλαδή την εξουσία, διάβασε και μέχρι το βράδυ γελούσε υστερικά και δεν ήξεραν οι γονείς της πώς να την συνεφέρουν.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΑΦΑΛΝΤΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩ, θέλω να σου πω ότι σε αυτήν εδώ τη χώρα που τόσο αγάπησες και τόσο πίστεψες ως λίκνο της δημοκρατίας είναι πολύ το μάρμαρο που κληρονομήσαμε και το επενδύσαμε σε τουαλέτες και επειδή δεν τις συντηρήσαμε καλά, με το καιρό και αυτές κιτρίνισαν. Και ξέρω ότι ίσως δεν το καταλάβεις καθώς είσαι μικρή, αλλά η δημοκρατία συνδέεται στενά με μια σκούπα, νερό και πολύ τρίψιμο, για όλες τις κιτρινισμένες επιφάνειες των αφοδευτηρίων μιας χώρας. Και αν ποτέ μας επισκεφτείς και πάμε μαζί στην Βουλή μας, θέλω από εδώ και στο εξής να μπορώ να σου πω με φυσικότητα ότι θα μπούμε ως απλοί πολίτες, χωρίς κομματική παρέμβαση, και θα καθίσουμε στα κεντρικά θεωρεία. Και όλους όσους θα βλέπουμε κάτω στη μεγάλη αίθουσα θα είναι ανακαινισμένοι, δηλαδή καινούργιοι, φρέσκοι, νέοι και θα εξουσιάζουν για εμάς, όχι εμάς. Και τότε γλυκό μου αργεντίνικο κορίτσι, που πέρασες και εσύ δικτατορίες, χρεοκοπία και ΔΝΤ, θα με νιώσεις όταν σου πω ότι επιτέλους δεν πονάμε πια, ούτε μέσα ούτε έξω από τη Βουλή μας.
iDOC: Μπορείτε να μας στέλνετε τα δικά σας idoc -βίντεο, φωτογραφίες, απόψεις- στο [email protected]
εμφάνιση σχολίων